Vriendinnen kwijt

Pff wat jammer zeg.. ik snap je helemaal! Waarschijnlijk zijn dit dus niet de mensen die echt bij je passen.. zo denk ik nu ook maar.. probeer het los te laten, en hopelijk dat je leuke nieuwe mensen ontmoet

Ah, wat rot zeg!! Ik snap heel goed dat je je zoon niet extra weg wil brengen. Bij mij zijn er vriendschappen veranderd. Een vriendin heeft wel kinderen maar is een hele andere moeder als ik, harder, grover in taalgebruik, werkt veel, is daarbij nog eens veel weg, laat haar kinderen huilen en vind dat ze vanaf 4 weken geen fles meer nodig hebben snachts en mijn dochter slaapt bv bij mij. Een andere vriendin heeft bv geen kinderen dus dat is toch anders omdat mijn dochter ook elke keer mee gaat wat ze prima vind maar de activiteiten die we doen zijn anders. Ik ga nu wel weer om met mensen die ook een kind hebben gekregen rond dezelfde periode die ik van vroeger kende. Jullie interesse en prioriteiten gewoon heel erg. Ik hoop dat je leuke mensen tegenkomt die in dezelfde fase bv bij zwemmen. Erg verdrietig van je bruiloft, ik hoop dat het alsnog de mooiste dag van je leven wordt met de 2 belangrijkste mensen in je leven! ♥️

Wow dit is echt alsof ik mijn verhaal lees.. Lastig he!! Ik vind moeder zijn fantastisch, maar had nooooit verwacht hoe lastig ik de "omgeving" zou vinden. Echt ingewikkeld om die vriendschappen te onderhouden ofzo en er is inderdaad heel veel veranderd vanaf het moment dat je een kindje hebt. Snap ook heel goed dat je je kind liever niet te veel wegbrengt!! Doe ik ook echt zo min mogelijk. Ik ben ook gewoon oprecht heel graag bij m'n kindje. Tsja, dat anderen dat niet goed kunnen begrijpen snap ik maar dat maakt niet dat je andere keuzes moet maken.. Geniet van je bruiloft 🩷

Dankjulliewel voor de lieve reacties❤️ Dat doet me goed.

Ja, heel lastig .. het fijnst is nog als je "dezelfde" soort opvoeding hebt als je vriendin. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het jammer vind maar er verder niet wakker van lig. Heb het allermooiste ervoor terug 👶🏼🥰 verbreek de vriendschap zeker niet maar er komen ook wel steeds nieuwe mensen op mijn pad door bv babyzwemmen

Herkenbaar... hier met mijn beste vriendin. Zij is 7 maanden na mij bevallen, en zij snapt ook niet dat wij onze zoon gewoon niet continu weg brengen (die optie bestaat voor ons ook gewoon eenmaal niet). Hierdoor enorm uit elkaar gegroeid. In december ben ik opnieuw zwanger geworden en sindsdien niks meer van haar gehoord. Toen ik haar aan heb gesproken met de vraag wat er aan de hand was kwam ook al snel uit dat we ons nergens meer laten zien en alle feestjes af zeggen. Als je alleen maar een vriendin kan zijn door te feesten en te zuipen ben je geen echte vriendin. Heeft heel lang pijn gedaan maar het wordt steeds ietsje beter. Het is ook logisch dat het verdriet doet, je 'rouwt' toch om je vriendschap. Ergste vind ik is dat we al 16 jaar beste vriendinnen waren en beide peettante zijn van onze kindjes. Echter heb ik vaak geopperd om af te spreken en hier kwam geen reactie op. Ik heb haar vaker gevraagd hoe t met mijn petekind was maar dit kwam ook nooit andersom. Zo'n giftige mensen moet je niet in je leven willen. Sterkte ermee, je kind is het allerbelangrijkste. Ik vind t super hoe je het hebt gedaan en doet! 😘

Zelf brengen ze hun kind trouwens met gemak 4 dagen per week weg naar opa en oma om op stap te gaan, zodat ze niks missen. En dan ook nog werken erbij. Nee sorry, mij niet bellen. Maar wel mij kwalijk nemen dat wij niet hetzelfde doen 😅

Hier ook hoor. Mijn toen beste vriendin kon zelf niet zwanger worden. Toen ik vertelde dat ik zwanger was, heeft ze me als een boer met kiespijn gefeliciteerd en sindsdien heeft ze nooit meer iets van zich laten horen. Ik heb toen het contact ook maar verbroken, ik was echt zo teleurgesteld in haar…

Ik herken delen van je verhaal, hoewel het bij mij iets minder heftig en abrupt is gegaan denk ik. Ik vind het heel verdrietig voor je maar ik hoop dat je het op ten duur een plekje kunt geven. Zo te horen ben jij gegroeid als persoon/als moeder en hecht jij waarde aan tijd met je kindje. Pijnlijk dat zij dat niet snappen, maar helaas. Mijn ervaring: sommige van mijn vrienden snappen het inderdaad echt niet. Maar ik heb hen best makkelijk gelaten voor wat het is. Misschien zegt dat juist iets negatiefs over mij, ik weet het niet, ik hoop het niet. Ik heb er vrede mee. Het leek mij zonde van de energie om elkaar over te halen. Ik probeerde mijzelf vaak de vraag te stellen: "kan ik niet mee (stappen of iets anders onhandigs) of wil ik niet mee?" Dat heeft mij veel geholpen. Heel vaak wil ik niet mee. En dan probeer ik de knop om te zetten en er geen energie aan te besteden. Soms lastig, maar vaak gaat het goed. Ik neem het die vrienden ook totaal niet kwalijk trouwens. Ik wist voor ik kinderen had ook niet dat de liefde voor een kind zo groot kon zijn en alles om mij heen onbelangrijk zou lijken. In hun ogen laat ik ze stikken. Wat eigenlijk ook best een beetje zo is. Voor hun op een bepaalde manier ook pijnlijk. Ik probeer het te koesteren in zekere zin: de vriendschap was mooi toen onze levens nog op elkaar leken maar nu heb ik een ander pad gekozen. Sorry. Not sorry. Iedereen veel geluk met zijn eigen pad 🥰