Zelf spelen.

Mijn dochtertje kan vanaf het begin al heel goed zelf spelen…ze komt wel regelmatig even kijken wat ik aan het doen ben. Als vermaak doen wij puzzels maken, kleuren met waskrijtjes, een rondje wandelen, naar de speeltuin of naar de kinderboerderij….elk kindje is anders en je kan ze niks afdwingen lijkt mij…..doe vooral waar jij je goed bij voelt en luister niet te veel naar anderen

Ik heb hetzelfde “probleem” met mijn zoontje van 13 maanden. Ik denk niet dat het daadwerkelijk een probleem is dat je kindje dit (nog) niet kan, maar dat het vooral een probleem is dat het jou te veel is (en het is echt veel, ik vind het ook super zwaar). Ik probeer zelf te oefenen met zelf laten spelen door hem wanneer hij komt zeuren terug bij het speelgoed te zetten en rustig te zeggen dat hij daar mag gaan spelen. Het is eentje van de lange adem ben ik bang. Gun jezelf daarnaast die welverdiende ontspanning zodat je het beter aan kunt: net iets vaker die tv aan, chillen tijdens de slaapjes, je kindje wegbrengen naar opvang/oppas en iets voor jezelf doen. Ik klaag regelmatig over dit gedrag bij vriendinnen met kinderen, die begrijpen mijn beklag maar zeggen ook wel jaloers te zijn op de vele knuffels en nabijheid die mijn zoontje vraagt van mij. Probeer het af en toe ook zo te bekijken en geniet bewust van je kindje, er komt ook een dag dat je niet meer nodig bent🥹❤️.

Bedankt! De vraag komt ook een beetje uit het gevoel dat ze heel vaak echt niet lekker in haar vel zit. Ze heeft veel lichamelijke klachten wat zich uit in een stuk ontevredenheid (logisch ook 😪). Ik vroeg mij dus vooral af of dit een teken is van ontevredenheid en ongemak, of dat het eigenlijk gewoon heel normaal is. Vooral omdat bijvoorbeeld mijn moeder, de gastouder en gisteren de homeopaat het "vreemd" vonden. Raakte mij in mijn onzekerheid en bezorgdheid. Fijn om te horen dat zij niet de enige is. Het is inderdaad super intensief en ligt voor een groot deel het probleem inderdaad bij mij. Kan haar maar moeilijk loslaten of eventjes naar de oppas brengen. Juist omdat ze niet zo lekker in dr vel zit vaak.

Hi! hier ook een meisje wat het allerliefst de hele dag aan me vastgeplakt zit. Het is heel vermoeiend. Je kan geen stap zetten of je broekspijp wordt vastgeklemd. Als ik haar niet direct kan optillen, stort ze zichzelf hysterisch huilend op de grond. Ik word er soms ook echt een beetje gek van. Ik betrek haar nu gewoon bij alles in het huishouden en heb een leertoren voor haar gekocht zodat ze mee kan kijken als ik kook of afwas. Dat scheelt mij in ieder geval stress over het huishouden. Nu duurt elk klusje heel lang en heeft ze niet altijd even veel zin om 'mee te helpen'. Maar ik vind de afwisseling wel fijn ipv 8 uur per dag boeken voorlezen en torens bouwen 🙈. Hier is ook nog is alles wat ik eet 'lekkerder'. Ook al eten we alle maaltijden hetzelfde. Huilen tot ze van mijn bord mag 'eten'. Slapen doet ze ook enkel samen met mij. Dus ik zit beide dutjes nog met een slapende dreumes in mijn armen. Toevallig had ik gister een voortganngs gesprek op het kinderdagverblijf waar ze 2 dagen per week naartoe gaat. En daar zien ze tot onze verbazing een hele andere kant. Ze speelt daar prima zelfstandig en slaapt zonder moeite alleen in een bedje. De juf was vol lof over hoeveel ze al zelf kan en hoe goed ze zich vermaakt en zelf al boekjes leest. Toen wij onze verbazing uitspraken zei de juf: 'ach ja dat horen we vaak hoor. Thuis is het vaak gewoon echt heel gezellig met de ouder en vinden ze het heerlijk om alles wat je doet te zien of samen te doen. Je bent als ouder gewoon het favoriete speelmaatje. Jij snapt vast hoe zij spelen het leukste vind. Alleen spelen komt dan vaak later wel.' Dus je bent echt niet alleen en het is schijnbaar normaal. Ik probeer vooral er de lol van in te zien en te genieten van alle aandacht en kussen die ik ondertussen ook ontvang. Daar kan ik dan in haar tienerjaren vast vol verlangen aan terug denken 🤭

Ik begrijp je heel goed, het kan je ook zo’n rot gevoel geven. Je probeert van alles maar het lijkt nooit “goed” genoeg. Je maakt je zorgen of alles wel oke is met je kindje. Maar als toevoeging: je doet het super goed, want je denkt na over hoe je het beste voor je kindje kan zorgen zodat het zich goed voelt. Die zoektocht gaat alle ouders aan, maar wanneer je te horen krijgt dat het gedrag van je kindje “anders” is kan dat zo alleen voelen! Bij deze nogmaals, je kindje is niet de enige en ik denk persoonlijk dat het niet hoeft te betekenen dat er iets niet goed is of je iets fout doet❤️

Weet je wat ik zou doen? Niet met je kindje ‘spelen’, maar gewoon lekker meenemen met de dingen die jij doet (mits veilig). Onze zoon kan ook wel snel klagen als ik gewoon op de bank zit, maar als ik hem laat helpen met alles is hij eigenlijk heel tevreden. Dus hij ‘helpt’ met de was, afwas, schoonmaken enzovoort. Als hij dan slaapt heb ik mijn klusjes gedaan 😎 Ook altijd zo gedaan met de oudste twee, die zijn nu 3.5 en 2.5 en zijn trots dat ze ‘echte helpers’ zijn. Zien ook echt klusjes en helpen goed mee. Ze genieten van de tijd met mij. We doen samen iets doelgerichts en nuttigs en dat is gaaf! Persoonlijk vind ik dat leuker dan tekenen of puzzelen. Uiteraard gaan we ook naar de speeltuin, kinderboerderij, bibliotheek of de winkel. Maar in huis moet ook van alles gebeuren, en daar mogen ze dus altijd bij zijn. Kei gezellig

het lijkt wel alsof ik dit zelf heb geschreven. Hier kan ze ook niet echt zelf spelen en moet ik erbij zitten. kan niet even eten maken of naar de keuken toe lopen want ze komt meteen achter me aan en aan mn benen hangen, en dan huilen als ik een paar meter wil opschuiven met haar aan mn benen. heel erg vermoeiend om een hele dag vol te krijgen en weet ook echt niet meer wat te doen. als ze slaapt wil ik zelf idd ook rusten voor de tijd die ik krijg. kan 30 minuten zijn of 1 uur

Hi, mijn dochter kan alleen spelen maar komt wel de hele tijd kijken waar ik ben. het liefst speelt ze gewoon samen of is ze in mijn buurt. tijdens het koken wil ze op de leertoren staan, met de vaatwasser uitruimen wil ze helpen. op de opvang gaat alleen spelen wel heel goed. wij gaan vaak naar de kinderboerderij, speeltuin (binnen en buiten), zwemles, ouder en kind gym, muziekles, wandelen, fietsen en uitjes zoals de dierentuin, kinderboekenmuseum, plaswijck ook al is ze nog wel klein voor veel dingen we genieten allebei van deze dingen.

Dit probeer ik, maar ze wil steeds of op schoot, of opgetild.. Heel moeilijk om dan een vaatwasser uit te pakken of je was op te vouwen/hangen 🙈. Als ik haar iets in dr handjes geef is het 1 minuut leuk, daarna is het op. Wc schoonmaken gaan direct die handjes in de pot, stofzuigen klimt ze tegen m'n benen omhoog. Echt onmogelijk 🙈. Als ik haar op een leertoren zet beweegt ze, klimt ze erop, wil ze eraf. Doodeng. Echt geen beginnen aan 😅.

Och, wat naar!! Zo kom je inderdaad nergens aan toe 😢 blijven oefenen als je het zelf graag wil, of anders kijken wat jullie anders samen leuk vinden… Liefs en succes!

Mijn kind is 14 maanden en kan - voor haar leeftijd - goed zelf spelen. Ze kan zich echt verliezen in Dulplo, van die stapelbakjes of allemaal houten diertjes. Maar ze komt ons zeker ook veel opzoeken. Dan wil ze even wat laten zien etc. Het helpt vaak wel om dan even 2 minuten samen wat te doen en dan kan ze daarna zelf weer even verder. Verder vindt ze helpen ook heel leuk. Dus we ruimen samen de vaatwasser uit en ze ‘helpt’ ook bij de was ophangen en opvouwen.

Deze video legt uit hoe je het zelf spelen kunt bevorderen: https://www.youtube.com/watch?v=6BlKIluXMcE

ik spreek uit ervaring dat het niks zegt over als ze ouder zijn. Mijn oudste speelt nu heel goed zelf en kon dat als dreumes absoluut niet. als je echt even wat moet doen, dan toch maar eventjes laten huilen.... ik deed het gewoon zo min mogelijk haha

Haha klinkt precies zoals hier hoor!!

Bij ons speelt ze ook vaak maar kort zelf totdat ze weer naar me toe komt en aan de stoel/been staat te jammeren. Merk wel dat als ik echt even bezig ben en geen aandacht geef ze op een gegeven moment toch zelf weer iets gaat zoeken om te spelen.