27 jaar en zwanger

Serieus? Ik ben 19 en zwanger van mijn tweede kindje. Ik ken super veel meiden van mijn leeftijd die kinderen hebben😂 op mijn 27e is mijn oudste dan 9

Ik denk dat je best veel leeftijdsgenoten kan vinden die ook kindjes hebben en graag vriendinnen willen zijn hoor! Als je eenmaal een gezin word kan het zijn dat je vriendengroep veranderd. Als je dat wil uiteraard, maar als het echte vrienden zijn dan blijf je ook wel vrienden ondanks dat je een ander leven hebt lijkt mij. Mijn beste vriendin zit ook in een hele andere fase van haar leven maar daarom kunnen we elkaar nogsteeds vaak zien. De meiden die ik ken die kindjes hebben wonen wel wat verder weg en daar spreek ik niet heel vaak mee af. Dus vrienden hebben die geen kinderen hebben is soms ook wel weer handig. Maar via platformen zoals 24baby kan je vast wel meiden leren kennen rond jouw leeftijd die in je buurt wonen misschien!

Zeker als je nog lang bezig geweest bent met vervolgopleiding(en) is het helemaal niet ongebruikelijk om rond je 30e in deze fase te komen. Sterker nog, als je naar de statistieken in NL kijkt is 30 het landelijk gemiddelde (CBS). Met 27 ben je dan ietsje vroeger dan dat, maar weer een stuk later dan anderen. Maar eigenlijk maakt leeftijd niet zo veel uit.. Los van hoe oud je bent: iemand in je kring bijt het spits af. Zo denk ik er bij mezelf maar over, wij zijn zo goed als de eersten in onze omgeving maar vast niet de laatsten. Ik denk dat ik met een aantal vrienden minder contact zal gaan hebben en misschien zelfs contact zal verliezen. Een verdrietige gedachte, maar het is wat het is en kans zit er ook in dat je elkaar weer vind als ze in dezelfde fase komen. En met anderen brengt dit wellicht wel tot een hechtere vriendschap. Ik hoop wel dat ik in de buurt door bijv. een cursus andere jonge moeders waarmee het klikt ontmoet waarmee je dan speelafspraken en andere kinderdingen kunt delen. Je gevoel delen met je (beste) vrienden helpt vast. Er is ongetwijfeld veel meer wat ze met je willen ondernemen dan festivals en kroegavondjes, zeker als dat nu ook niet je favoriet meer was. Er alleen mee rondlopen versterkt je gevoel van alleen zijn.

Hier 24 jaar en ik ben zwanger van ons tweede kindje, onze dochtertje word dit najaar 4, en ik was 21 toen ik haar kreeg. Ook jong. Maar persoonlijk nooit ervaren als ‘te jong’. Uiteraard is het een andere levensfase als wat gemiddeld andere mensen hebben op deze leeftijd! Hoewel ik die tijd ook wel jongere mensen om me heen had die ook op jonge leeftijd kinderen kregen!

Hoi! Wat vervelend dat je je daardoor af en toe wat alleen voelt. Ik kan me voorstellen dat het jammer is om alle dingen rondom de zwangerschap niet te kunnen delen met een andere moeder (to be) in je omgeving. Misschien is een zwangerschapscursus iets voor je? Daar heb ik me ook voor ingeschreven, ook in de hoop om wat meer moeders te ontmoeten van rond mijn leeftijd (ik ben zelf 25).

Veel verloskundige bieden een Centering pregnancy groep aan indd, dan leer je ook vrouwen kennen die tegelijk met jou zwanger zijn en in de buurt wonen

Snap het heel goed, heeft natuurlijk niet echt iets te maken met je leeftijd maar vooral het feit dat je gewoon de eerste bent van jouw hechte vrienden. Ik voel dat ook een beetje zo. Probeer het nu op te vangen door mee te doen aan een zwangerschapscursus (elk trimester een keer samen komen met moeders die in dezelfde tijd zijn uitgerekend) van mijn verloskundigepraktijk. Dat geeft me nu nog niet echt veel steun of sociaal contact, maar ik hoop dat ik met die vrouwen ten minste in mijn verlof (als iedereen om mee heen werkt en doorgaat met hun drukke levens) kan gaan afspreken, ook met kindje erbij. En ik stuur toch maar proactief wat zwangerschapsdingen door naar vriendinnen waarvan ik denk dat ze het wel leuk vinden om te zien, ook al zijn ze zelf nog niet bezig met kinderen krijgen. Zodat ik toch kan kletsen met ze erover.

Hier ook 27 jaar en zwanger van mijn 2e kindje. Bij de eerste was ik 25. Ik merkte, en merk nog steeds, dat vriendinnen van mijn leeftijd in een totaal andere levensfase zitten. Best lastig af en toe. Merk bij mezelf dat ik ook minder behoefte heb om met hun af te spreken aangezien je levens om hele andere dingen spelen. Echt wel jammer soms aangezien het niet voor niks je vriendinnen zijn. Wel merk ik nu dat ik ook nieuwe mensen leer kennen door mijn dochtertje. Bijv bij de binnenspeeltuin raak je aan de praat met moeders en kan dat soms uitlopen op een vriendschap. Ik heb nu zelf ook een nieuwe vriendschap overgehouden door mijn dochter.

Herkenbaar. Ook al mijn vriendinnen/leeftijdsgenoten zijn nog veel aan het feesten etc. Ben zelf iets jonger nog dan jij (22) en vind het ook onwijs jammer dat ik geen mensen in mijn omgeving heb met kinderen. Baal daar soms echt een beetje van

Ik ben 35 en zwanger van mijn eerste mijn man is 40 en ook voor hem is dit zijn eerste kindje.

Bij heeft merendeels al kinderen. Toen ik zwanger was van mijn zoon begonnen de meeste ookal kinderen te krijgen. Was toen 21/22. Nu volgende maand 35. Zwanger van de 2e .. ondertussen hebben de meeste nu ookal 2/3 en zijn momenteel ook in verwachting.

Ik heb eigenlijk weinig tot geen vrienden/vriendinnen. Spreek wel met een aantal maar ik zie ze nooit echt.. Uitgaan enzo doe ik eigenlijk sinds m’n relatie niet meer maar ook totaal geen behoefte aan ook niet aan alcohol etc. Ga liever lekker uiteten of een dagje weg bijvoorbeeld. Ik ben nu ook 27, en ook de eerste hier.

Nu nogsteeds, maar toen ik zwanger was van mijn eerste (24) had ik dit ook enorm. Ik ben inmiddels 29 en zwanger van nummer 3. En nu begint de rest om mij heen een beetje aan kinderen. Het ligt aan je omgeving denk ik! Maar je komt er door. Je kan altijd nog andere moeders leren kennen!

Ik ben zelf 24 en zwanger van de eerste. In mijn omgeving is het echt heel verschillend. Mensen rond mijn leeftijd hebben net 1 kind of zijn zwanger. Of ze zijn nog volop aan het feesten. Dus ik denk dat het dan net aan jouw omgeving ligt 😉 maar op je 27e een eerste kind is zeker niet gek of iets! Zelf heb ik nooit echt gefeest en merk dat ik er aan toe ben aan de volgende levensfase. Dus je bent zeker niet alleen :)

Zelf ben ik ook 27 jaar en zwanger van ons eerste kindje. Ik zit precies in dezelfde situatie als jij, althans hoe je je voelt en het ervaart. Ik laat het vooral een beetje op me afkomen. Ik ben nou eenmaal de eerste van mijn vriendinnen die een kindje krijgt. Daar is niets aan te veranderen. Ik probeer geïnteresseerd te blijven in hun leven en ze wel een beetje te betrekken bij dat van mij. Verder zoek ik een beetje op onder andere het forum hier wat meiden waarmee ik dit soort dingen kan delen, dat helpt wel! Je mag me ook altijd een berichtje sturen 😘

Hoi! Ik ben nu 23 jaar en zwanger van ons eerste kindje. We zijn sinds kort ook verhuist en hebben niet echt een vriendengroep meer. Ik snap hoe het voelt, wij hopen straks ook vrienden te krijgen die in dezelfde levensfase zitten als wij 😊

Grappig. Ik ben 36 en zwanger van mijn tweede. In mijn kringen (van 30 plusssers) ben ik juist een van de weinigen met kinderen.

Ik sluit me hier helemaal bij aan. Ik ben 28 jaar oud en ook zwanger van ons eerste wondertje. Ik ben onwijs dankbaar dat ik zwanger ben, vooral na het krijgen van een miskraam maar tegelijkertijd ook onzeker. Onzeker of ik een goede moeder zal zijn, onzeker of ik m’n vriendinnen blijf behouden (want iedereen van mijn vrienden is erg carrière gericht en/of volop aan het genieten van het uitgaansleven), of ik alle ballen hoog kan houden, etc. Maar echte vrienden blijven en zo niet, verwacht ik dat je er ook weer mooie vriendschappen voor terug krijgt.. Mocht je er behoefte aan hebben, je kunt me net zoals Jaske altijd een berichtje sturen 😊

Helemaal niet gek hoor! Ik ben 25 en zwanger van onze eerste. Ik zal 26 zijn als hij er straks is🥰

Zolang jij je goed voelt bij wat jij doet en het leuk vindt zou ik zeggen dat het niet zoveel boeit wat je vrienden doen in hun vrije tijd. Ik hoor het van vrouwen van verschillende leeftijden dat ze eenmaal na kinderen weinig tijd en ruimte overhouden voor vrienden en dat vaak ook veel vrienden niet geïnteresseerd zijn en vanzelf weg vallen. Persoonlijk vind ik dat leeftijd hierin niet echt een rol speelt, want zelf ben ik nu zwanger van mijn tweede en ben 21 jaar jong dus🤷🏻‍♀️ Mijn eerste is nu 7 maanden! Waren beide wel ongepland maar allebei HARTSTIKKE gewild en welkom. Ben zelf ook heel veel vriendinnen verloren sinds deze fases maar ik ben er zelf alleen maar blij mee. Meer positiefs om mij op te focussen (mijn gezin, familie en vriendinnen die wel geïnteresseerd zijn). Ik denk dat elke mama zich ooit wel eenzaam heeft gevoeld. Je maakt hartstikke veel mee waardoor je je het een en ander realiseert en dan voel je je toch alleen in vergelijking met hoe het eerst allemaal was.. But it will be okay🫶🏼