Huiselijk geweld

Veiligthuis en de politie inschakelen. Veiligthuis ondersteund het slachtoffer en helpt met zaken zoals maatschappelijke zorg, denk hierbij aan het vinden van een geschikte woning met urgentie, wekelijks gesprekken voeren, ondersteunen en mee denken op financieel gebied. Bij behoefte de politie inschakelen voor aangiften en eventueel een contact verbod. Verder zijn er ook moeder en kind huizen, zij bieden de moeder en het kind veilig onderdak en waar nodig ondersteunen zij het slachtoffer. Ik heb dit gelukkig nooit mee gemaakt, maar ik werk als verpleegkundige in de ggz waar dit soort situaties ook wel eens voorkomen helaas.

Heb je zelf te maken met huiselijk geweld?

Het is ook verstandig dat het slachtoffer voornamelijk de verloskundige en huisarts hiervan op de hoogte te brengen en eventueel ook zelf hulp zoeken bij een psycholoog. Het is erg lastig maar als het slachtoffer betrokken familie heeft dan word het ook aangeraden om het met hun te delen wat er speelt, vaak kan familie ook iets betekenen.

Ik heb je een verzoek gestuurd

Ik zou eerlijk gezegd niks met instanties te maken willen hebben. Ik heb daar slechte ervaringen mee..

Ik heb het meegemaakt tijdens mijn 1ste zwangerschap met alle gevolgen van dien met men ex. Buren hadden wel 2x politie gebeld die mijn ex 1x toegang tot woning hebben ontzegt maar moest hem van zijn moeder de dag erna terug binnen laten terwijl ze wist wat er gebeurt was. En 2de keer dat ze de politie hebben gebeld was het al te laat men ex had me van een mameren trap geduwd en erna met zijn veiligheidsschoenen in mijn buik gestamt die dag is mijn dochter in mijn buik gestorven. Op de spoed haar hartje nog 1x horen kloppen en het was gedaan ze konden ook niets meer doen om haar te redden want placenta was volledig losgekomen en navelstreng was gescheurt dus ze is gewoon dood gebloed.die dag is hij wel opgepakt eindelijk en naar de gevangenis overgebracht. Had wel al meer op zen kerfstok waar ik pas achter kwam in de relatie met hem toen heb ik wel met slachttoffer hulp andere woonoplossing kunnen zoeken maar de angst zit er wel nog steeds in dat die me zal vinden. Ondertussen wel al binnen 2 dagen 10jaar samen met men jeugdliefde maar de gevolgen van toen zijn nog steeds zichtbaar. In België moet er echt eerst iets gebeuren voor je hulp krijgt merk ik. Ik kon er ook niet zomaar weg want meneer bedreigde me met mijn familie ook iets aan te doen en politie kon niets doen voor hij daadwerkelijk iets deed dusja... men papa had wel een poging gedaan om me er weg te halen maar ik kon de deur niet open doen want meneer had me opgesloten dus kon niet weg en via raam was ook geen optie want woonden op het 4de verdiep in een appartementsblok... zou zeggen probeer u huisarts in te waarschuwen die kunnen je ook helpen en eventueel je gyne of vroedvrouw. Veel sterkte allesinds.

Daar kan ik mij eigen wat bij voorstellen, maar weet dat de hulp beschikbaar is. Het belangrijkste is denk ik, dat je jezelf en de kleine in veiligheid kan brengen. Als je wilt mag je mij ook een verzoek sturen, ik heb dit in mijn puberteit (niet zwanger) mee moeten maken. Ik heb zelf aan alle kanten hulp gehad en dat had mij goed geholpen. Ik weet verder niet wat jouw situatie is, dus het enige wat ik nog kan mee geven is om het wel bespreekbaar proberen te maken bij je naastbetrokkenen en je betrokken zorgverleners als je verder geen hulp van instanties wenst.

Het was vast moeilijk om weg te gaan. Ik snap nu pas waarom vrouwen blijven. Ze houden zoveel van hun man. Zoveel zelfs dat ze zelfs voor diegene dood zouden gaan. Daarnaast ook schaamte naar iezelf toe (het is je eigen schuld, als jij niet door bleef vragen dan kreeg je geen klap) en naar naasten. Ik durf niks te zeggen

Heel moeilijk, Ik zag pas mijn kans toen hij in de gevangenis zat en nu nog steeds heel veel angst daardoor al heelveel verhuist telkes bang dat hij me gaat vinden en dan verder gaat doen waar hij gestopt is... Eerlijk ik zag hem graag tot er gebeld bij kwam kijken fysiek dan mentaal dacht ik altijd dat het men eigen fout was maar toen hij fysiek begon te worden had ik hem gezegt dat ik weg wilde dat ik niet meer kon en vanaf dan werdt het erger waardoor ik niets meer zegde ik was echt zijn slaaf deed echt alles moest alles doen. Ik schaam me vooral dat het mijn schuld is dat ik mijn dochter kwijt ben moest ik sterker geweest zijn was dit niet gebeurt. Mijn dochter heeft het met haar leven moeten bekopen nog voor ze geboren werdt. Was 6maand en half zwanger van haar dit vergeef ik mezelf nooit. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk ze was zo mooi maar doordat ik niet sterk genoeg was is ze er niet meer. Ik had 3 dagen ervoor mijn papa al huilend gebeld ik zag een uitweg hij was vergeten de deur te sluiten toen hij weg ging naar de garage en toen ben ik naar de krantenwinkel kunnen lopen om te bellen maar hij vondt me daar jammer genoeg dag erna is men papa gekomen maar stond voor gesloten deur en politie deed niets dag erna zei hij dat ik kon vertrekken maar toen gebeurde het als ik toen sterk genoeg was en gebleven was tot ik moest bevallen leefde ze nu misschien nog maar ik geloofde hem dat ik kon vertrekken zonder meer als ik had geweten wat hij ging doen was ik gebleven...

Wat een heftig verhaal. Het is begrijpelijk dat je je schuldig voelt hierover. Echter als je wist dat dit het gevolg ervan zou zijn, dan had je dat niet gedaan. Ik hoop dat je de situatie goed mag verwerken

Topic gesloten op verzoek TS Mochten er forumleden meelezen in een situatie met huiselijk geweld: https://veiligthuis.nl/ Zij zijn 24/7 bereikbaar Heel veel sterkte voor wie in deze situatie zitten