Klaagmuur

Haha ik irriteer me meer aan mezelf omdat ik over alles kan klagen🤣🤣🤣

Dat er zo weinig lekker en gezonds overblijft om te eten in pretparken, dan maar weer een patatje bestellen…

Mensen die zomaar ongevraagd doorvertellen dat je zwanger bent 🤬 Dat ik nu zin heb in al het eten dat wordt afgeraden. Dat mijn onrustige benen echt de hele tijd zeer doen en de oplossingen van eerder nu niet werken. Dat ik nog niet durf te genieten van het zwanger zijn en het nog ontzettend onrealistisch voelt. Mensen die hier meerdere topics over hetzelfde aanmaken, of dingen in de verkeerde groep plaatsen, zo irritant. Mensen die niet eens een zwangerschapstest kunnen aflezen of hele domme vragen stellen🤦🏻‍♀️ Dat de cola zero niet meer zo lekker smaakt al voorheen. Dat sowieso alles anders smaakt. De random steken in je buik van schaamlip tot navel en weer terug, die niks betekenen maar je wel iedere keer laten schrikken. De kortademigheid die ik al heb na het strikken van mn veters waardoor ik me echt een bejaarde voel. En zo kan ik nog wel even doorgaan, klagen is mijn hobby 😉

Hier heel vermoeid waar k echt doodmoe van wordt😅 verder echt mega last van buikpijn.. zo erg dat ik nikd kan. Zit de hele dag thuis op de bank🙄. Mn partner is echt super lief ondanks dt k echt hormonale uitvallers tegen hem heb🤭

Zo klaar met de misselijkheid en niet weten wanneer t beter wordt of hoe de dag gaat lopen.. vandaag weer dag op bed en wachten tot t weer lukt om te gaan spugen. Hoop zo dat dit snel beter wordt!

Even heeeeelemaal klaar met m'n man😡 Allereerst heeft ie 0 begrip voor m'n symptomen. Volgens hem stel ik me maar aan en zit de vermoeidheid etc tussen m'n oren en moet ik gewoon wat actiefs gaan doen. Ik ben tijdelijk werkloos (in juni start ik weer) en volgens hem heeft hij nu het recht om niets in huis te doen. Op de dagen dat hij werkt doe ik uiteraard het huishouden (zo goed en zo kwaad als ik kan) en de zorg voor ons zoontje van bijna 2. Maar op zondag, maandag en woensdag en op vrijdagmiddag is hij vrij. Dan is het toch niet te veel gevraagd als hij ook wat doet? Net werd ie helemaal woest omdat ik vroeg of hij de keuken/vaatwasser wilde doen. Nadat ik vandaag de was heb gedaan, onze kledingkast volledig heb uitgemest/opgeruimd en heb gekookt. Die kledingkast vond ie maar onzin, want de keuken was rommelig dus dat was belangrijker. En vervolgens mag ik niet huilen als hij boos wordt. Ik mag zelf niet boos worden. Nja toen ben ik maar even een rondje gaan lopen. Ben het even he-le-maal beu.

Ik heb nog wel een rol behang, zullen we hem er even achter plakken? Maar wat vervelend zeg! Misschien moet je hem dat artikel over vermoeidheid wat op de site staat maar eens laten lezen. Als hij de keuken een rommeltje vindt, gaat ie 'm zelf maar schoonmaken. Maar even serieus, het is niet leuk als je niet serieus genomen wordt. Als 'thuisblijf moeder' ben je óók de hele dag aan het werk, maar dat wordt vaak vergeten door mannen. En jij groeit ook nog eens een baby in je buik en dat vreet energie. Jij hebt alle recht om te huilen als je boos bent, je hebt ook alle recht om boos te worden. Goed van je dat je even uit de situatie bent gestapt. Ik hoop dat er snel begrip komt van zijn kant, anders wordt dit een erg pittige zwangerschap

Jaa heel graag. Ja ik stuur m wel vaker dingen door, ook over opvoeding enzo maar dat leest ie dan allemaal niet (en vervolgens wel klagen "dat ik het altijd beter weet"). Vervolgens was de discussie "wanneer heb ik dan een dag vrij van het huishouden als ik ook alles moet doen als jij thuis bent" . Komt ie met de opmerking "ja maar dat is geen werk". Toen zei ik "nou wat doe je dan moeilijk, dan kun jij de keuken toch doen als het volgens jou geen werk is?" Vond ie niet grappig🤷🏼‍♀️ Ik voelde me zo niet gewaardeerd en niet serieus genomen. Alsof wij het makkelijker hebben als vrouwen? (hallo mentale lading).En dan vooral nu met alle hormonen en kwaaltjes. Weet ook niet zo goed hoe ik dit gesprek nu aan moet gaan ofzo met m. Wil ook helemaal geen stress en heb de energie er ook niet voor. Vorige zwangerschap was ook geen pretje, maar nu is onze relatie (naast dit) goed, dus had gehoopt op een normale zwangerschap met steun vanaf het begin.

Bah wat naar. Kijk, ik ben geen relatietherapeut, maar ik denk wel dat jullie samen om de tafel moeten om dit te bespreken. Ik denk dat hij namelijk echt niet ziet wat je momenteel allemaal doet. Jullie krijgen samen een kind, maar jij draagt alle lasten aan kwaaltjes, waardoor je nu niet hetzelfde kunt doen als 2 maand terug. Zodra hij naar zijn werk gaat, is voor jou ook de werkdag al begonnen. Jij zorgt immers voor jullie zoontje de hele dag, dat is hard werken. (Als hij naar een kdv zou gaan hebben die mensen óók de hele dag werk aan hem) Daarnaast doe jij ook nog het huishouden voor zover je dat nu kunt opbrengen. (Als je een huishoudster laat langs komen kost je dat bakken met geld) Eigenlijk heb jij dus 2 thuiswerk banen, waarbij je geen collega's hebt en alles zelf moet doen. Je kan niet even lekker kletsen bij het koffiezetapparaat of in de pauze even de beentjes strekken. Om even de optelsom te maken: je hebt een fysieke en mentale dubbele baan. Op de dagen dat hij niet werkt of wanneer hij thuis komt is het niet meer dan logisch dat jullie het werk van die thuiswerk banen verdelen. We leven niet meer in de jaren 50 waarbij de man niets bijdroeg aan het huishouden. Daarnaast heb jij nu last van zwangerschapskwaaltjes. Stuur hem de berichten door en geef aan dat je het echt belangrijk vindt dat hij dit leest omdat jij je nu zo voelt en dat je wilt dat hij betrokken is bij de zwangerschap. En daarbij, hoe pakken jullie dit aan als jij straks wèl weer gaat werken? Lang verhaal weer, maar ik kan me zo boos maken over dit soort mannen 🤬

Pff. Op mijn werk kan ik even ‘rust’ hebben van de peuterpuber van bijna 3. Vaak is thuismoeder zijn met het huishouden zwaarder dan werken. En nu met een prille zwangerschap ben ik om 9u savonds op de bank in slaap aan het kukelen. Ik heb sinds gister emesafene tegen de misselijkheid, ik hoop dat ik nu wat beter de dag door kom. Ik ben heel chagrijnig met een kort lontje, of juist heel knuffelig. (Arme man) en mijn hoofd is een chaos!

Bah even helemaal klaar met alles en iedereen ,meer mensen die dat hebben? Ik heb echt continu honger de hele dag door ,word een beetje moe van al het eten (maar alles voor de kleine natuurlijk).♥️

Helemaal klaar met het overgeven, brandend maagzuur en moeheid. Ik wil kunnen genieten van mn zwangerschap en ben zo bang dat dit nog 7,5 maand gaat aanhouden 😩

Het wordt meestal beter in het 2e trimester, hou vol😘

Dankjewel voor je lieve reactie, doet me goed 🥰

Hoi hoi, Ik ben nu (hopelijk nog steeds) zo'n 8 weken zwanger. Het eerste trimester is best pittig. En heb nog een 11 maanden oude dochtertje rond kruipen. Hoe doe je dat allemaal samen als je een man hebt die meer aan zichzelf denkt dan aan ons....

Mijn familie zit in de shit. In februari heb ik alles laten vallen, dag en nacht ermee bezig geweest met gevolg dat ik twee weken thuis zat omwille van de stress. Ik kreeg er lichamelijke klachten van. Hetzelfde probleem komt nu weer naar boven en ik wil er zo ver mogelijk van wegblijven. Die stress gaat echt niet goed voor mij zijn, maar ik wil hen ook helpen. Alleen kan ik ze niet helpen en voorkomen dat ik stress ga krijgen 😖.

Wat vervelend zeg. Sterkte

Dit klinkt zo herkenbaar! Ik heb een zoontje van 10 maanden en mijn man die is al jaren moe. Hierdoor heeft hij fases waarbij hij alleen aan zichzelf denkt. Ik doe eigenlijk praktisch alles alleen. Enige wat ik als tip kan geven is even gaan liggen als de kleine in bed ligt. Huishouden dan maar wat laten versloffen

Veel gedoe en stress op het werk, waardoor ik me niet comfortabel voel al te vertellen over mijn zwangerschap (6+4), maar wel heel veel kwaaltjes! Hoe houd je zoiets verborgen?

Dankjewel voor de tip! En jij ook heel veel succes de komende maanden! Ik zat laatst alleen te denken, hoe moeten we dat doen met de kleintjes tillen als we zo ver in de zwangerschap zijn... Dan maar denk ik toch gewoon tillen