Mental load

Dit zou ik doen: Copy paste dit bericht, zet het in een documentje, en laat hem lezen. Zeg dat je het van je af geschreven hebt (niet zeggen dat je het hebt gepost want dan denken ze dat je je vuile was uithangt, is niet zo maar ken dat bij mannen) en zeg dat dit op je hangt. Woorden op papier zijn vatbaarder dan als je het zegt tegen hem, want dan zijn ze 'vluchtig'.

1000% herkenbaar. Hier exact hetzelfde en als ik erover begin wordt hij boos 🤷🏻‍♀️ Ik probeer zoveel mogelijk taken op de agenda te zetten per dag, maar al die "kleine/onzichtbare" zoals de flessen wassen enzo dat staat daar natuurlijk niet op en dat komt 100% op mij neer.

Ik herken dit heeeeeel heel erg! Dacht dat ik de enige was 😅 Dit is echt sinds de geboorte zo. Ik doe eigenlijk ook echt veel. Hij sport nogal veel, wat ik niet erg vind want hij moet z'n energie ook kwijt. Maar vervolgens zit ik hier alles te doen of zit ik in een rommelig huis. Ik moet echt alles voorkauwen.. inderdaad wat je zegt, alsof ik z'n moeder ben. Ik doe ons zoontje eigenlijk altijd sochtends, ik breng hem altijd naar bed. Er is een periode geweest dat ik werkelijk heel het huis in m'n eentje aan het boenen was.. ik kolf ook nog eens fulltime. Dus op een gegeven moment zat m'n kop propvol en ben ik dus echt uit m'n slof geschoten. Ik stuur m'n zoontje en man altijd naar zijn ouders zodat ik hier kan poetsen. Ik heb toen letterlijk gezegd van, jij loop daar mooi te zijn en ik zit hier te boenen. Sindsdien doet hij boven schoonmaken (ook niet altijd perfectionistisch.. soms zitten de stofpluizen nog aan het nachtlampje). De was deed hij gelukkig al standaard en hij doet de afwas (muv flessen en kolf accessoires). Maar dan nog zit hij soms op de bank te koekeloeren terwijl er nog zoveel moet gebeuren en er allemaal troep ligt. En dan wordt ik al helemaal boos als hij zegt: ik heb de hele dag gewerkt, ik moet er om 5 uur weer uit. Een kind is net zo hard werken, als er wat is ga ik er snachts uit en mijn wekker gaat standaard 6 uur om te kolven. In het weekend ligt hij in bed te meuren tot half 8. Als ik ergens wat van zeg dan ben ik een zeurpiet (netjes gezegd). Dus ik herken je gevoel suuuuuuper erg!!!

Wij hebben een schema gemaakt en daarin kan je elkaar taken geven. Bijvoorbeeld: hij kookt altijd op maandag en jij maakt dan de flesjes schoon, etc. Op dinsdag doe je het andersom. Op woensdag ga jij het huis stofzuigen en dweilen en gaat hij koken en de flesjes doen, etc. Zo heb je alle taken inzichtelijk en kan je het beetje eerlijk verdelen.

Heel herkenbaar..... Ik volg ook even voor tips. Ik maak het ook regelmatig bespreekbaar. Ik krijg dan ook altijd de reactie van ik heb toch dit en dat gedaan... Als ik hem dingen vraag doet hij het wel maar er uit zichzelf aan denken dat gebeurt helaas meestal niet. Heb altijd het gevoel dat ik als enige nadenk over bepaalde dingen🤣 bijvoorbeeld op donderdagavond de spullen voor de opvang de volgende dag klaarleggen (poedertoren, speen, knuffeltje). Ik denk daar als enige over na blijkbaar. Het gaat overigens de laatste tijd wel iets beter. Hij merkt ook wel dat het mij allemaal wat veel wordt , dus doet hij extra zijn best. Misschien toch de kracht van herhaling....

Ik herken het deels, met name de dingen als vooruitdenken, kolf schoonmaken, tasjes inpakken. Of voor een dagje weg spullen verzamelen. Anderzijds ben ik denk ik ook gezegend, het helpt hier heel goed dat hij ook een dag alleen is met de kinderen. Dan pakt hij de tasjes en spullen en dan komt het ook altijd goed. Verder zijn er denk ik ook dingen die wij (als vrouw) al gedaan hebben voordat de man ziet dat het werk er ligt of überhaupt de kans krijgt om het te doen. Deels omdat we als vrouwen soms vinden dat we het beter kunnen of toch willen dat het op onze manier gebeurt. Wat maakt dat jij alles opruimt, alles bij wil houden? Wat gebeurt er als je dit niet doet? Zit er ook jalozie dat hij dat kan loslaten? Wat als jij op de bank ploft na het eten en op een vrije dag ook niet meer doet dan hij? Dan wordt soms beter zichtbaar wat er allemaal gedaan moet worden. Verder helpt het denk ik ook om op een rustig moment te bespreken dat je het gevoel hebt dat je veel alleen moet doen, en vooral benoemen wat dat met je doet. Dat je op bent, dat je niet weet hoe het anders moet. En samen kijken of je taken misschien anders kan verdelen. Hoe is het qua werk verdeeld? Ik ben een dag meer thuis met de kinderen en probeer dan dus ook net iets meer in het huishouden te doen.

Hoe komt toch dat vrouwen alles/grote meerderheid van de huishoudelijke taken doen/op zich nemen en mannen doen niks/weinig? Onze kinderen gaan ook toezien hoe dingen gebeuren waardoor zij het ook weer gaan leren dat mannen in de zetel kunnen zitten en vrouwen het huishouden moeten doen 😩. Op lange termijn zou ik zeggen dat we onze kinderen zouden kunnen opvoeden. Helaas herkenbaar. Mijn man kookt wel en neemt ook de zorg van onze dochter op zich, maar verder, pff. Die mental load komt ook altijd op mij neer; agendabeheer, boodschappen, katten, afspraken, ... Als ik bijvoorbeeld zeg dat hij achter zichzelf moet opruimen, dan is zijn antwoord standaard: ‘wanneer heb jij voor het laatst de kattenbakken gedaan?’ Dat is iets wat hij als enige doet, maar ook vaak alleen als ik hem eraan heb doen herinneren. Zeer vermoeiend 😮‍💨.

Hebben jullie wel eens die test gedaan? Bij mij is die absoluut beschamend ik heb 99% mental load en qua huishoudelijke taken was het wel bijna 50/50 https://www.volkskrant.nl/kijkverder/2019/huishoudbattle/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F#/ Dit is die test ⬆️ En ik kwam ook nog deze uitleg tegen laatst https://www.theguardian.com/world/2017/may/26/gender-wars-household-chores-comic

Herken het ook, terwijl mijn man het grootste deel van de zorg voor de baby heeft en ik kostwinner ben met 40 uur/week baan. Maar ik regelde ook van alles en dat werd ik goed zat. We kregen regelmatig ruzie en ik legde hem uit dat mijn hoofd druk wordt van al die extra dingen, dat het niet alleen "baby hapje geven" is maar dat je dat dus vooruit moet plannen/maken/invriezen/dag ervoor ontdooien zodat hij het kan geven. En dat het zo met alles gaat. Mannen zien dit denk ik echt niet, ze willen wel helpen maar hebben geen idee wat wij achter de schermen allemaal doen. Wij hebben nu concrete afspraken van wat hij regelt, zo kookt hij nu alle maaltijden en dat betekent dat hij ook het menu plant, inkopen doet en zorgt dat er de dag van tevoren iets is klaargemaakt wat ik kan meenemen naar het werk. Hij doet nu ook een deel administratie dat ik altijd deed, etc. Het help om mannen echt concreet taken te geven en uit te leggen wat daar allemaal bij hoort en dat dit nu zijn verantwoordelijkheid is, jij hoeft er niet meer over na te denken. En dat jij daar uiteindelijk ook gezelliger van wordt. Misschien kookt ie niet wat jij graag had willen eten of vouwt ie de was anders op, nou prima. En regelmatig je waardering uitspreken en zeggen dat je het fijn vindt wat hij heeft gedaan, dat werkt veel beter dan zeggen wat ie allemaal niet of verkeerd heeft gedaan... Heeft bij ons echt geholpen.

Ik heb mijn man die link van the guardian een doorgestuurd. Hij vond het teveel tekst en dat ik zeurde. Als ik een punt wilde maken, dan moest het korter. Verder leest hij wel boeken van 1.000+ pagina’s, maar dit was er dan teveel aan 🤨.

Ik herken het deels, maar heb ook - denk ik - een deel aan mezelf te danken. Ik pak graag haar spullen in want als hij het doet ga ik toch checken 🤓 hij doet verder wel veel in het huishouden en we hebben de taken zo verdeeld, als de een onze dochter op bed legt, ruimt de ander het speelgoed op en de keuken etc. Heeft even geduurd hoor voor het er zo inzat, maar nu pakken we het zo samen aan en dat werkt heel goed. En ik benoem op donderdagavond vaak ff wat we dit weekend moeten doen (stofzuigen/dweilen, bedden etc.). Dan is ‘ie vaak scherp en pakt hij het op zonder dat ik het hoef te benoemen.

Moet zeggen dat mijn man best wel veel doet hoor. Maar ik moet het altijd vragen. Behalve koken en de vuilniszakken. Dat doet hij uit zichzelf. Ik heb het meerdere keren aangegeven en dan ineens doet hij wel meer dingen op een dag maar dat is altijd maar voor 1 of 2 dagen. Ik doe het vaak zelf maar omdat als niemand het doet ik het alsnog sta te doen. Dan hou ik het liever bij zodat ik niet aan het einde van de dag alles in 1 keer moet doen. Mijn man is ook 1 dag met de kinderen thuis door de weeks. Dan ben ik aan het werk. Maar ik moet dan wel de kleding klaar leggen en de haren van mijn dochter kammen enzo. Hij vergeet het gewoon of hij doet ze zomer kleding aan terwijl het 15 graden buiten is. Ik werk 3,5 dag en mijn man 4 dagen. Op mijn halve dag zijn de kinderen naar de opvang en doe ik de badkamer en de slaapkamers schoonmaken. Vaak ook nog wat extra dingen. Ik heb dus eigenlijk niks aan die vrije middag omdat ik alleen maar bezig ben in het huis. Geen dingen voor mezelf ofzo.

Ik herken dit ook heel goed. Ik ben bewust thuis bij de kinderen en hij werkt en is kostwinner. Hij denkt dat naast 2 kinderen je gewoon het huishouden kan doen, ik zit in zijn ogen de hele dag maar wat te spelen met ze. Zoontje is heel aanhankelijk en kruipt de hele tijd huilend achter me aan tenzij ik hem op mijn arm heb of bij hem zit… Boodschappen bestellen we dus daar heb ik geen werk van (behalve bedenken, opruimen, datums checken en daar het menu op indelen etc.) Hij kookt elke avond na z’n werk, ik ruim dan na het eten alles op en vul de vaatwasser, snel doekje door de keuken etc. Als de kinderen in bad gaan doe ik dit en ruimt hij het op. Ik ga r de oudste mee naar bed en ga dan door om nummer 2 in slaap te helpen, deze blijft dan beneden tot ik naar bed ga zodat hij zijn zus niet wakker maakt. Overdag het zelfde verhaal, slapen is beneden, op mij want anders slaapt hij niet. Dochter is graag buiten, zoon krijst alles bij elkaar als hij andere mensen ziet. Er is dus altijd 1 boos/verdrietig en je hebt nooit 2 blije kinderen. Ik heb na 9 maanden “zeuren” mijn man eindelijk zover dat we 1x in de 2 weken een schoonmaakster krijgen om de grote dingen in huis te doen. De badkamer of wc goed schoonmaken lukt gewoon niet, dochter is net zindelijk dus dat is echt wel heel erg nodig… Ik zal niet zeggen dat hij niks doet maar hij ziet niet wat ik allemaal doe lijkt het wel. Dochter sliep een week voor haar broertje kwam voor het eerst door. Hij komt nog 2/3x per nacht en spookt ook regelmatig, wat ik allemaal (met liefde maar soms ook met frustratie van de vermoeidheid) doe. Geen idee hoe je eruit komt en wat je moet doen, ik hoop dat zodra ons zoontje wat groter is en meer zelf kan, meer begrijpt er meer tijd en ruimte komt.. Ik kijk uit naar de tijd dat hij een jaar is, zelf kan lopen en gewoon dingen kan aanwijzen, laten zien of vertellen. Tegelijkertijd is dit 99% zeker onze laatste en wil ik er ook van genieten hoe zwaar het ook is, deze tijd komt hoe moeilijk en zwaar ik het ook vind nooit meer terug. (Zowel positief als negatief.)

Ontzettend herkenbaar en ook hier niet direct een oplossing. Wat wel een beetje heeft geholpen is het volgende: - aangeven dat de mental load ongelijk is verdeeld en wat dat met me doet - mijn partner verantwoordelijk maken voor bepaalde dingen en mijn handen er dan ook volledig afhalen. Dus niet inspringen als t misgaat, dan maar even op de blaren zitten. Dan “voelt” hij het ook even en is het niet op magische wijze toch geregeld. Dingen die zijn verantwoordelijkheid bijv zijn zijn: - luiers en billendoekjes (voorraad in de gaten houden, de maat etc) - alles van zijn kant van de familie (contact over bijv verjaardagen, cadeaus regelen, hoe laat we waar welkom zijn bij afspraken, als zijn ouders oppassen etc etc. Ik doe dat bij mijn kant van de familie) - al het contact en geregeld met de kinderopvang. Hij is eerste contactpersoon - grote apparaten in huis (auto, wasmachine, vaatwasser, cv ketel) - vuilnis (gft, papier, etc en ook regelen dat er genoeg gemeente zakken zijn) - alles met de tuin En zo zijn er nog wel wat dingen. Maar belangrijkste is dat ik me er niet mee bemoei ook al jeuken m’n handen en zie ik t misgaan. Dat is dan maar even zo.

Voor mij ook heel herkenbaar! Ik ben ook nogal een control freak dus wil het liefst ook zoveel mogelijk zelf doen en bepalen helemaal wat betreft het huishouden en de kinderen. Maar het brak mij een tijdje geleden ook op, we leefde echt langs elkaar heen. Uiteindelijk een goed gesprek gehad erover en sindsdien gaat het zoveel beter! We moesten blijkbaar ook echt even beide ons hart luchten. Mijn man had wel in de gaten dat ik heel veel deed, maar had het idee dat hij dan niet veel goed kan doen, omdat ik graag de regie hebt wat ook zo is. We hebben met elkaar afgesproken dat we het aangeven als iets teveel wordt en dan met name dat ik dat doe. Voorbeeldje wat toevallig net nog gebeurde: ik gaf aan dat ik heel onrustig werd van dat het een rommeltje was in huis en dat ik moest gaan koken in een rommelige keuken. Hij pakte dit meteen goed op door alles op te gaan ruimen, de tafel te dekken etc. Het is misschien ook een beetje man eigen dat lakse en niet vooruit denken. Maar hij snapt steeds beter dat het bij een druk gezin van 2 kids en wij die beide werken het soms ook fijn is dat er vooruit gedacht wordt. Zo legt hij als hij eerder thuis is dan ik bijv alle slaapkleding al klaar etc!

Ik herken dit zo, hier precies hetzelfde eigenlijk. Ik heb dat testje ook ingevuld, ruim 90% van de mentale last ligt bij mij. De taken hebben we wel redelijk verdeeld en we doen ook veel samen, dus dat is wel fijn. Het is echt het mentale aspect van alles moeten onthouden; afspraken/kleding/schoenen/boodschappenlijstje/wat mee te nemen etc. Echt het vooruitdenken. Hij weet wel dat ik het pittig vind icm werk. Ik heb een chronische aandoening, daardoor vaak pijn in mijn lijf en bijna nooit 100% energie. Hij kookt wel altijd, omdat mijn potje aan het eind vd dag dus vaak bijna leeg is ;) Die afspraak hebben we wel gemaakt. Op vrije dagen doe ik ook van alles in huis, terwijl hij zich op zijn vrije dag alleen met de kinderen bezig houdt. Klinkt heel stom; maar we doen nu op die ochtend voordat ik wegga een 5 min briefing, zodat hij weet wat er moet gebeuren en wat van mij over kan nemen. Hij ziet het anders gewoon niet 😅 En ja, je moet het dan nog steeds 'vragen', maar het is wel een stuk fijner thuiskomen! Wellicht een tip voor zijn vrije dag 😉 Het mentale stukje zie ik zo snel niet veranderen.. Dus ik ben zelf wel aan het kijken waar ik voor mezelf wat meer rust kan inbouwen, omdat mijn hoofd ook heel vaak vol zit met alles. Heb het er in ieder geval met elkaar over en kijk wat jou zou kunnen helpen. Laat het schoonmaken op je vrije middag bijv. los, doe lekker wat voor jezelf en geef hem 1 van die taken voor zijn vrije (hele) dag of doe het een keer samen.

Hier ook 92% mentale last volgens de test 😵‍💫. Mijn man doet dus ook alleen zorgen voor de kinderen op zijn vrije dagen. Terwijl ik dan wasjes draai, groente alvast snijd enzo. Ik vind ook het mentale het aller lastigste. Mijn hoofd zit zo vol soms dat ik niks meer kan onthouden 🤯

Wat ik zelf merk is dat ik als ik door een kleine irritatie al snel het algoritme op Instagram dit oppikt en me dan alleen maar reels aanbeveelt die me alleen geïrriteerder maken over mannen/mijn standpunt bevestigen. Pas hiermee op. Merk dat ik daardoor nog wat feller word dan ik was, misschien omdat m'n gevoel door social media bevestigd wordt. Anderzijds, en dat moeten we ook toegeven: we nemen als vrouwen ook veel over waardoor mannen ook vaak niet na hoeven te denken over de details of wat er nog gedaan moet worden. De oplossing is ook gedeeltelijk loslaten maar het ook fout laten gaan. Laat hem maar eens de slaapzak of flesje vergeten mee te geven aan de kinderopvang. Het moet fout gaan voordat hij het ook leert. Als jij alles steeds uit handen neemt (goedbedoeld omdat het anders fout gaat) dan zal er ook nooit verandering in komen. Ik vind dat zelf ook heel moeilijk.

Ja, lastig hé, je bent dan de hele dag aan het multitasken. Ik vergeet ook wel eens dingen, komt volgens mij gewoon omdat er niks meer bij kan 😅 Waren laatst bij mijn ouders zonder billendoekjes, vergeten in de tas te doen. Tja, dan doe jij het maar, ik kan ook niet altijd alles onthouden. En dan heb je je werk er ook nog naast, pittig. Denk er wel eens over om te stoppen, maar dat is financieel niet haalbaar hier.. Af en toe het gevoel dat ik erin 'vast' zit.

We proberen de taken 50-50 te verdelen. In praktijk is dat waarschijnlijk 55-45 dus relatief dicht bij ons doel. Wat voor ons werkt: verdeel vast de taken en zorg ervoor dat degene die talent heeft voor een bepaalde taak ook degene is die de taak doet. en als iemand de taak heeft, heb dan geen commentaar op hoe degene dat doet. Ik vergeet bijvoorbeeld op tijd pakketjes op te halen of terug te sturen. Dat doet mijn partner terwijl ik beter ben in lange termijn planning. Ik doe vaak de ‘mental load’ maar spendeer dan geen tijd/energie aan de uitvoering omdat mijn partner dat doet. En ik vind de periode net voor bedtijd met de baby best vermoeiend. Dus neemt mijn partner de baby dan naar buiten voor een wandeling, terwijl ik avondeten kook. Zo doen we beide iets waar we van genieten: wandelen met de baby en koken. Elk stel is anders dus wellicht werkt dit niet voor jullie hoor. Maar ik vind dat fijner dan elke dag weer opnieuw de taakverdeling te balanceren.