Middagdut drama

Hier zou zoontje sowieso voor een uurtje naar boven gaan, waarvan 30/40 min in het donker. Mijn zoontje laat zich overigens lekker instoppen en met dit weer is het vrijwel even donker als 's nachts, dus dan lukt het wel. Ongeveer 5u na de opstatijd en we zijn ofwel een uur buiten geweest ofwel hij was op de opvang. Ik ga er nooit naast liggen (behalve als hij ziek is), dus dit verwacht hij ook niet. Ben daar wel consequent in. Voor geen dutje zou ik zeggen dat t wat vroeg is, maar als mijn zoontje in dat uurtje boven niet zou slapen, zou ik het wel zou laten.

Pfoe snap je dilemma. Herkenbaar wat betreft jou nodig hebben met inslapen. Onze dochter heeft ons (en eigk alleen mama mama mama mama) ook vaak nodig. In avond duurt dat wel n uur en lukt zelden om weg te gaan ondanks vele trainen etc etc. In middag ging altijd beter, maar laatste tijd moet ik er dan ook even bij zitten . Gelukkig slaapt ze dan wel sneller (vaak al binnen 10/15min). Zolang ze het echt nodig hebben zou ik wel inzetten op dutten, juist ook om nacht rustiger te houden . Maar ik herken volledig je angst weer afhankelijkheid te creëeren Anderzijds is hij nog geen 2. Ze hebben ook nog veel nodig Maar fat gezegd hebbende; wij hebben ook n heel pittig kindje wat dat betreft en ik weet hoe intens de nachten zijn En wat dat oproept. Ik volg mee.

Wij hadden eerst ook het idee om hem dan te laten rusten ipv slapen, op zijn kamer. Maar hij komt gelijk uit bed en blijft net zolang gillen en op de deur bonken tot ik hem kom halen óf er naast ga liggen. Hij geeft overigens ook gelijk aan dat hij samen wil slapen, op de bank of in bed. Hij heeft dus wel echt een duidelijke voorkeur. Heb hem net na 15 min er uit gehaald, dutje geannuleerd maar toen gaf hij aan dat hij moe was en wil samen slapen. Eenmaal terug in bed (samen) was hij met 2 minuten vertrokken naar dromenland 😅 Ik neig zelf ook naar geen dutje als het niet lukt, anderzijds snijd ik mijzelf mogelijk wel in de vingers mbt onrustige(re) nachten. Dilemma’s, haha. Had eerlijk gezegd niet helemaal verwacht dat dit nu al aan de orde zou zijn.

Oh wat pittig zeg, en vooral dat jij dan elke keer de persoon bent die je dochter nodig heeft. Heel herkenbaar. Ik breng zoontje altijd naar bed, anders slaapt hij sowieso niet. Mensen onderschatten dat echt. Maar ik snap ook dat überhaupt slapen voorop staat dus ga je er maar in mee (in ons geval, al wel zo veel geprobeerd.) Ik neig nu naar geen dutje bij niet zelfstandig in slaap vallen. Omdat mijn angst heel erg zit in volledige afhankelijkheid in de nacht. En we zijn juist al van zo ver gekomen en blij dat hij over het algemeen zelfstandig slaapt in de nacht. Al is het stiekem weg sneaken misschien ook wel een optie. Wordt jullie dochter dan niet in paniek wakker als ze dan ziet dat jij er niet meer bent?

De oudste kon niet van de één op andere dag zonder dutje. Hij was net iets ouder voor deze periode kwam en met 2,5 jaar was het dutje thuis eraf. Wij gingen vaak een boodschap doen of ergens heen rond slaaptijd voor een powernap, in de auto sliep hij namelijk altijd binnen 5 minuten. Alleen op zijn kamer blijven was drama.. Gingen we niet weg, dan deden we een rustmomentje op de bank. Onder een dekentje, samen boekje lezen o.i.d. Zo zijn we die fase aardig doorgekomen. Wij hebben met onze dochter recent gehad dat ze afhankelijk werd van ons met slapen. Tijdens/na een oorontsteking moesten we bij haar blijven zitten. Dit werd dus wel een gewoonte.. 🙈 Die we, gelukkig vrij snel, weer hebben af kunnen bouwen. Ik zou er dus zelf niet zo snel voor kiezen om erbij te blijven, maar kijken hoe hij op een andere manier toch af en toe wat extra slaap kan krijgen.

Soms het lukte het wel wanneer we 1x in de 3 dagen hem naar bed brachten voor een dutje. Dus niet meer dagelijks, maar wel af en toe om bij te tanken. Wat ze vaak eerst nog wel nodig hebben.

Ah ik snap het. In dat geval zou ik het echt heel bewust coachen. Dus: van tevoren zeggen "lieverd, je gaat zo een dutje doen en dan ga je lekker zelf in je eigen bedje slapen". Vervolgens doe je het ritueeltje en leg je hem in bed. Als hij dan vraagt om samen slapen, zeg je: "dat gaat niet lieverd, mama gaat naar beneden en jij mag lekker een dutje gaan doen in je warme bedje". Licht uit, deur uit, gaan. Dan gaat hij op de deur bonken. Je wacht 3 minuten, gaat terug, zegt "jij zou een dutje gaan doen hadden we gezegd hè" (o.i.d.) en je legt hem weer in bed. Dit doe je maximaal de helft vd tijd vh beoogde dutje. Op deze leeftijd zou ik zeggen dat dat een uur is, dus je doet dit max een halfuur. Als hij dan nog niet slaapt, annuleer je voor die dag het dutje. Genoeg geoefend, morgen weer een dag. Belangrijk is dan om 's avonds óók consequent te zijn en dus niet toe te geven aan dat samen slapen. Dat kan idd vrij snel tot een afhankelijkheid leiden. Ik denk dat wanneer je echt even volhoudt, het dutje terugkomt. Hij slaapt immers wel als jij er wel naast ligt. :)

Ja oh zo 100% herkenbaar. En idd; uiteindelijk wil je zelf ook slapen. Bij ons kan t maanden trainen zonder /met amper vooruitgang dus dat maakt ook moedeloos moedeloos Ik ben ook zwanger vd 2e (uitgerekend eind februari/begin mrt). Ik heb echt geen idee hoe dat met 2 moet. Als ik had geweten dat slapen nu nog zo zou zijn, had ik t miss niet eens gewild nu. Maar goed. 😅😅 en dan willen 2 kindjes mama (want denk ook borstvoeding). Maar im antwoord te geven op je vraag; overdag lsaqpt ze na weg sneaken wel 1,5u 'S avonds sneaken we weg (maar proberen eigk überhaupt haar zelf te laten in slapen zonder ons, lukt laatste tijd meestal niet) en dan wordt ze soms 23u, evaak om 1u30 en soms zelfs pqs 3u wskker en staat meteen techt op en dan gaan we bij dr liggen omdat ze anders pok echt niet.meer.slaapt niet.meer.slaapt Dus wij slapen standaard bij haar vanaf ergens halverwege de nacht