Radeloos: 24 wkn zwanger, maar dreumes slaapt beroerd, hoe nu verder

Hier ook inmiddels 2 onder 2 gehele zwangerschap zelf gedaan ik ben wel in de ziekte wet gegaan daar heb je gewoon recht op als je vaste dienst loon hebt zou ik dit echt aanraden zodat je gehele zwangerschap verder kan rusten en lichamelijk kan voorbereiden op de kleine en ook kan rusten.. en na de bevalling kraamperiode als dit goed is verlopen gewoon rustig opbouwen je krijgt gewoon 100% uitbetaald en je valt in een vangnet dus ik zou hier echt na gaan kijken & bespreek met je partner dat hij vader schap verlof neemt want als je de kleine hebt is het wel nodig dat hij jullie peuter eerst overneemt dus echt eten luier douchen vaders zijn hier ook voor!! Na de bevalling Eerste 4 maanden is zwaar kan ik je vertellen mijn kindje is nu alweer bijna 6 maanden dus het wordt makkelijker maar kwa slapen blijft wel een dingetje mijn peuter van bijna 2 slaapt in het algemeen door maar mijn baby nog niet dus hou daar wel rekening mee. Ik heb ook geen vangnet verder ik doe alles alleen dus misschien als je vangnet hebt dat je hulp kan krijgen.. de vader van kindjes is nu momenteel ook niet meer in beeld hij laat ons steeds zitten enzo

Hoi 👋🏻 ik herken wel sommige dingen, niet alles. Maar hopelijk heb je hier wat aan. Onze dreumes van nu 23 maanden sliep tot aan 1 jaar perfect (dwz zelfstandig in en sliep gewoon hele nacht door). Na vuurwerk van oud en nieuw en omdat ze ging staan qua ontwikkeling begon dit slechter te worden (dus na ongeveer 1 jaar). Ze had ook een soort verlatingsangst dat als wij bij het middagdutje wegliepen ze heel hard ging huilen / hysterisch en als je dat zou negeren (wat we ook zeker niet doen) wordt dit alleen maar erger en komt ze ook helemaal niet meer in slaap (ze maakt zich dan extreem upset). Het is uiteraard aan te bevelen om ontspannen en relaxed te zijn om lekker in slaap te kunnen vallen (zowel voor ons als volwassenen als kleintjes). We hebben een periode ernaast moeten gaan liggen (overdag), waar ik veel tijd mee kwijt was en eigenlijk op tegen was. Ze sliep nog in eigen ledikant bij ons op de slaapkamer. Van alles geprobeerd (otter met muziek en hartslag geluiden die ze al van geboorte heeft) harpgeluiden, liedjes (hoewel ik daar ook op tegen ben omdat dat haar ook weer kan activeren , maar anders sliep ze in het geheel niet meer in, niet meer overdag, niet meer in de avond. Bij ons ook een kindje met veel temperament, maar die ook erg lief is en voor de rest gaat het eigenlijk best goed hier (qua ontwikkeling en alles). Maar ik herken het dat je op een gegeven moment zelf bijna niet meer slaapt / niet aan voldoende slaap komt. Ik werd in juli terug blijvend zwanger - ook wij hebben jarenlang moeten wachten op kindje(s) en zijn nooit naar het ziekenhuis gegaan. Ik lag in het begin van de zwangerschap veel wakker (uren in de nacht) en kon niet goed terug in slapen. Dreumes kreeg vanaf eind augustus tot en met eind oktober ook enorm last van tandjes / kiezen en hierdoor weer erge slaapproblemen. Nu uren wakker in de nacht en huilend recht op staan in bedje. We zijn nu aanbeland dat ze bij ons (in het midden boven ons) in bed mee slaapt. Ik was hierop tegen, maar anders slaapt ze - en wij ook - helemaal NIET meer. Ik wilde dat ze naar haar eigen kamertje ging in eigen bedje. Maar voor nu zie ik dat nog niet geheel lukken. We hebben nu dat ze wel geheel doorslaapt. En wij dus ook. En we kunnen zelfs (dit weekend) allemaal uitslapen. Wat we ook hard nodig hebben. Ik ga er vanuit dat het een fase is en het beter wordt… Hoe we het gaan doen met een newborn en dreumes op 1 slaapkamer weet ik ook nog niet. Het moet ook niet zijn dat de nieuwe baby de dreumes om de 3 uur wakker maakt. Dus ik wil er nog steeds naar toe werken dat ze (uiteindelijk) op eigen kamertje gaat. Hier geen sprake van night terrors wel soms van hysterisch gedrag / lichte temper tentions. We proberen hier zo goed mogelijk mee om te gaan. We hebben ook voor het slapen gaan nu een (Nijntje) sterren projector aangeschaft. Hierdoor hoeven de activerende liedjes op de mobiel ook niet meer (waar ik ook op tegen was, maar ja anders sliep ze helemaal niet meer in en hield ze ons urenlang wakker en werd ook zelf hysterisch)

Hier ook, diep in de fase van 2 onder de 2. Onze tweede is ook gepland en gewenst en ook ik heb meerdere keren gewenst dat ik had gewacht of iig niet zwanger was. Mijn tweede zwangerschap was echt niet een blije zwangerschap en dit vierde trimester ook zeker niet. Ik herken gewoon heel erg wat je zegt. Iedereen zegt tegen mij dat het beter wordt, maar als je er middenin zit voelt dat zo nutteloos en uitzichtloos en hopeloos 🥺

Slaaptekort kan heel veel met je doen… op dit moment ben je gewoon zwaar oververmoeid en hiervoor zou je echt je rust moeten gaan pakken. Desnoods ziek melden indien mogelijk. En bij gaan tanken. Ook overdag zelf bij gaan slapen. De nieuwe zwangerschap vergt ook veel van je lichaam. Door ernstig slaaptekort kun je ook verder ziek worden / complicaties krijgen. Het is niet gezond. Het gevoel niet zwanger te willen zijn heb ik ook tijdelijk gehad en ik weet er alles van, van moeilijk kindjes kunnen krijgen… maar met enorm slaaptekort en soms andere moeilijke dingen door omstandigheden kun je wel dit soort gevoelens krijgen. Ik denk dat je het kindje wel graag wilt - dat is bij mij wel zo - maar de omstandigheden zij simpelweg- op dat moment…, te zwaar! En dat mag en kan je best voor jezelf erkennen. Helaas hebben we niet alle omstandigheden in de hand. Ik heb ook geleerd in mijn leven dat gevoelens echt kunnen veranderen en beter / anders kunnen worden. Dus blijf hoopvol voor de toekomst. Neem meer rust/ indien nodig meld je tijdelijk ziek. Tank bij. 💖🙏🏻🔥

Ze doet hier soms als ze later op is tussen 9:00-10:00 geen middagslaapje meer - omdat ze die simpelweg weigert / of het wordt zo laat op de dag 16:00 / 17:00 dat ze in de avond niet meer in slaap komt. Wat ik dan lees van andere kindjes op dit forum dat ze rond 19:00 in storten en chagrijnig worden maar in elk geval in avond gaan slapen. Hier dus ondanks geen middagslaapje niet instorten., ze gaat gerust door tot 21:00. Is wel moe, maar geeft er niet aan toe (temperament). Het was iets voor 21:00 dat ze in bed lag en zit ze nog te rekken tot aan 21:30 met inslapen. Ze had wel (voldoende) bewogen / gespeeld overdag en dus geen middagslaapje, ik verbaas me hier ook zeer over. Ze heeft gewoon teveel energie ofzo 😅🫢 Wordt ze 7:00-8:00 wakker bied ik wel een slaapje aan in middag door de weeks en dit gaat nu redelijk en ik hoef er ook niet meer bij te gaan liggen. Ze kijkt dan sterrenprojector of kort liedjes en valt dan vrij snel in slaap en soms wilt ze niet slapen - dan niet. Dan haal ik haar er weer uit…

Ik bedoelde dus gisterenavond dat ze weer zat te rekken 🤣

Ah wat vervelend voor je... slaapt jullie dochter dus altijd bij jullie ' snachts? Die van ons ook hoor. Zelfde leeftijd. Kan niet alleen doorslapen. Wij krijgen ook een tweede in juli, en dit is onze oplpssing wss: we zetten zo'n peuterbed neer in haar kamer, een vloerbed van 90x200. Zoek maar op. En dan gaat mijn man maar hewoon bij haar liggen en hopen we dat we zijn aanwezigheid kunnen afbouwen.

Ik kan elk moment bevallen van de 2e en onze oudste komt ook altijd nog een aantal keer per nacht. Wij slapen samen want als hij naast mij ligt is hij het meest happy en slaapt iedereen het meest. We gaan met zn allen op 1 kamer proberen, maar als de baby en peuter telkens van elkaar wakker worden dan is onze optie dat papa en peuter op 1 kamer gaan en ik met de baby samen slaap. Ik heb al 2 jaar niet langer dan ongeveer 3 uur doorgeslapen en ik heb me er bij neergelegd en vind er troost in dat ons zoontje ons nodig heeft en hij elke dag opnieuw de liefde krijgt die hij nodig heeft. Ooit slaapt hij zelf en zal ik hem naast mij missen

Precies, zo sta ik er ook in. Deze jaartjes zijn ZO voorbij. Dat helpt relativeren, het is allemaal zo tijdelijk. Het is lastig te kiezen voor positiviteit, maar soms moeten we onszelf een beetje dwingen om het vol te houden!

Ze slaapt.idd altijd bij ons maar ook dan verre van door. Hoe ik omschrijf dat ze slaapt, is als we samen slapen. En dat is ook de reden vh samen slapen. Bedankt iedereen voor alle berichten. Het klopt : dez s tijd gaat voorbij. Het is ook waardevol zoveel voor haar te kunnen doen. Samen te slapen .en op die manier zoveel liefde te kunnen geven. Tegelijkertijd breekt t weinige slapen mijj ook op. Het zou helpen als ze min of meer door zou slapen als ze naast ons zou liggen liggen Mij ziekmelden van werk is geen optie voor mij: ik haal daar juist plezier, afleiding, relativering uit.

Het lijkt me idd heel zwaar :( slaap is zo hard nodig... ik hoop heel erg dat het doorslapen langzaam maar zeker beter wordt🫶🏻

Ik denk dat een paar nachtjes slapen je goed zal doen, gekke optie misschien maar gaat je kindje naar de opvang? Je werkt 4 dagen dus wrs ook 4 dagen opvang? Misschien jezelf even ziekmelden van je werk (vraag me af hoe goed je überhaupt kan functioneren op zo weinig slaap) en dan even die week pakken om bij te tanken. Kind naar de opvang en jij je bed terug in, even tijd voor jezelf even bijslapen en relaxen daar knap je mentaal ook van op.

Oh en misschien toch proberen je kindje toch proberen in haar eigen bed te laten slapen? Voor sommige werkt samen slapen maar voor anderen juist niet. Ik dacht samen slapen is altijd “beter” en Wij namen haar ook steeds bij ons in bed maar ze sliep dan ook heel slecht (ik slaap onrustig en draai veel moet er ook ‘s nachts uit om te plassen , inmiddels ook 31 weken zwanger, zij werd weer wakker van mij we hielden het in stand. Uiteindelijk toch geprobeerd even vol te houden in eigen ledikant - 2 weken later nu slaapt ze door (hele enkele keer nog 1 keer ‘s nachts) en slaapt ze veeel beter in haar eigen bed 🤷‍♀️

Lastig al deze gevoelens, zwanger, slaaptekort, dat breekt je natuurlijk op en dan kun je gewoon soms niet meer logisch nadenken. En hoe meer je gaat denken “ik zou mij goed en dankbaar moeten voelen” hoe minder je dat waarschijnlijk gaat voelen. Heb je zelf wel genoeg momenten ontspanning? Ik las dat je je werk fijn vindt en dat is een goede afleiding wat ik helemaal snap dus dat zou ik ook zeker niet opgeven. Zou het iets zijn om erover na te denken 3 dagen te werken ipv 4, je toch gedeeltelijk ziek te melden (met pijn in je hart). Ik herken mij helemaal in het gedeelte van no matter what blijven werken maar in jouw situatie kan je het toch bijna niet volhouden met zo weinig slaap. (Ik werkte zelf ook tot 36 wk 4 dagen maar bevie met 36.6, doodziek en zie dat achteraf wel anders. Dan proberen op zoek te gaan naar de ontspanning. Iets voor jezelf. Waar laad jij van op? Even zonder kind en man. Wat betreft je bijna twee jarige denk ik dat je alles doet wat je kan. Het enige wat ik nog kan bedenken is; wat maakt het dat zij midden in de nacht uren wakker is; is er dan toch iets overdag (is het te veel voor haar op de opvang bijvoorbeeld) wat ze dan snachts gaat verwerken. Ik hoop vooral heel erg dat er een wonder gebeurt en jullie dochter snel beter zal gaan slapen. Wat je misschien totaal niet wil horen is; wanneer jij je fijner voelt, voelt je kindje dit ook absoluut. Zorg goed voor jezelf hoe moeilijk ook. En je tweede kindje; komt echt goed! Je doet je best en meer kun je op dit moment even niet doen.

Lieve Lotje, hoe houd je dit vol? Slaaptekort is echt killing, zeker nu je zwanger bent. Stress is niet goed voor jullie! Je intense emoties zijn heel begrijpelijk, maar wel zorgelijk hoe jij je nu voelt. Ik heb 2 zwangerschappen gehad waarbij ik door de hormonen slecht sliep en uren wakker lag. Ons zoontje heeft een half jaar lang slecht geslapen, waar we beiden bijna aan onder door gingen en we beiden niet de beste versie waren van ons zelf wat ook druk zette op onze relatie. Slaaptekort beinvloed je hele welzijn. Ik snap heel goed dat je uit je werk plezier en ontspanning haalt, maar lees je verhaal nog eens. Je bent meer voor andere kinderen en gezinnen aan het zorgen dan voor jezelf en jullie gezin. Je moet nog even in de zwangerschap, en daarna zal slaap ook een tijd een ding blijven. Het zou zonde zijn dat je door de uitputting je niet goed kunt genieten/houden van. Je hebt er gewoon geen ruimte voor nu. Wat als jij je 50% ziek zou melden? Dat je bijvoorbeeld ergens kan bijslapen? Weet je verloskundige dit? Zet jezelf echt op 1, je kunt hier niets aan doen, jullie hebben al zoveel geprobeerd!

Ach lieve mama, het kan zo vreselijk zwaar zijn! Zeker als je zwanger bent. Wij hebben 3,5 jaar zowat niet geslapen, door 2 kindjes achter elkaar en ik sliep de 2e zwangerschap dus bijna niet, terwijl de oudste het toen best goed deed. Zo slecht slapen in de nacht kan, voor wat ik uit je verhaal opmaak en aantal oorzaken hebben: Het samen slapen. Dit is echt niet voor ieder kind weggelegd. Ze is dat nu wel gewend, waardoor er niet gelijk feilloos geslapen zal worden in haar eigen kamer, maar met een paar dagen tot een week heel consequent en liefdevol grenzen stellen, kan je hier wel verandering in brengen. Toch teveel slaap overdag. Op deze leeftijd hebben sommige kindjes geen problemen met 2 uur slapen of zelfs meer, maar zijn er ook kindjes die zachtjes aan slaap overdag voor slaap in de nacht inruilen. Teveel prikkels overdag. Gezien de night terrors. Maar ook, ze ligt bij jullie, reageren jullie snel als ze wakker wordt of rommelt? Want dit kan ook een oorzaak zijn van het escaleren? Hoe dan ook, jullie zijn liefdevolle ouders die er alles aan doen. En het is niet te doen in periodes, maar hier is de jongste dus bijna 2, en ik kan zeggen, het wordt ècht beter en hier is het alle ellende duivel en dwars waard geweest! Als je wil, denk ik graag nog concreet met je mee.

Lieve lieve mama. Wat dapper om je gevoelens op papier te zetten. Het zijn allemaal gevoelens die er mogen zijn. Er gebeurt zo veel op dit moment en met weinig slaap kan dat heel heel heel lastig zijn om daarmee om te gaan. Praat je zelf wel met iemand? Misschien helpt het jou om met een professional te gaan praten. Je bent zelf een therapeut voor anderen, maar dat betekent niet dat jij alles alleen hoeft te doen. Ik wens je heel veel kracht en liefde en ik hoop dat je je snel beter gaat voelen ❤️

Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve en begripvolle reacties. Ik reageer graag morgen even in rust 🧡

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle begripvolle, warme en hart-onder-de riem berichten. Sorry voor mijn latere reactie. Ik moest het even laten bezinken. En was ook op een familieweekend weg van mijn man, daarna een aantal dagen congres van werk overdag waardoor ik even de rust en ruimte niet in mijn hoofd had om de woorden te vinden. Het gaf mij wel weer wat ruimte om even mijn hoofd op andere dingen te zetten en dat was ook fijn. Het hielp ook om het bericht ongenuanceerd te uiten, want dat doe ik eigenlijk nergens (uit schaamte).Na dit bericht heb ik eerst drie nachten geslapen (bijgetankt) op de logeerkamer. Daarna voelde alles wel wat lichter. Nog steeds zijn er momenten waarop ik denk; HELP, hoe gaat dit straks. Ik probeer er op te vertrouwen dat ik, zodra het kindje er is, ook meteen een band met hem voel en dat dingen wel op zijn plek gaan vallen. De nachten met onze dochter blijven pittig. Al is ze nu ook een paar keer maar 1 of 2 keer wakker geworden. We hebben ook weer opnieuw hulp vanuit een slaapcoach, maar nog geen effect. We slapen trouwens in principe niet samen, maar doen dit uit nood vanaf dat zij wakker wordt 's nachts omdat zij nanders niet meer slaapt. Dat is dus de enige manier. Het lukt ons niet dat af te bouwen, dat proberen we eigenlijk al maanden. Er is geen enkele methode nog egweest die ervoor heeft gezorgd dat dit lukte, alles zorgde alleen voor extra stress en minder slaap. Misschien dat het naweken doorzetten wel zinvol zou zijn, maar dat houd ik nu niet vol en dat vind ik ook scahdelij kvoor haar. We hopen dat we met de slaapcoach wat verder komen..... al benoetm zij vooral dat we doen wat we kunnen en dat we het goed aanpakken. We proberen toch nog te zoeken naar verbeteringen. Nogmaals bedankt iedereen. Jullie zijn toppers.<3