Sprongetjes topic

Al weer een uur bezig met baby in slaap krijgen (dutje om 16:00 mislukt) Alleen maar wiegen, dan wil hij wel slapen. Wegleggen of uberhaupt zitten met hem resulteert in krijsen. Dit kan uren zo doorgaan, echt weer helemaal terug naar de eerste weken (huilbaby.) Dit kan toch nooit normaal zijn? En ik ben zo bang dat het wiegen een slaapassociatie is.. Maar hij stopt echt niet met huilen (ik probeer hem altijd als eerst in bed te troosten.)

Echt niet te doen he… Zo zwaar. Hopelijk valt vannacht mee en kan je zelf ook een beetje slapen. Mijn man is een avondje weg maar heb hem gevraagd om thuis te komen, want dit trek ik echt niet. 😅

Ik ben de hele dag met beide kids bij m'n ouders geweest, ik kon niet meer echt. ☹️

Jeetje wat zwaar, wat rot om te lezen Juulie! Hier hebben wij zo ook een tijd 'geleefd'. En bij gebrek aan spierkracht zijn we mijn dochter in de kinderwagen gaan wiegen. Op en neer, constant. Op haar kamer, in het donker. In het begin zelfs in de maxi cosi want dat voelde op de een of andere manier nog knusser. Maar voordeel, je kan gaan zitten intussen 🥲. Ik heb zo heel veel avonden doorgebracht. Maar je moet soms denken hoe je het voor jezelf draagbaarder kan maken. Hopelijk slaat hij inmiddels.

Wanneer begint sprong 5??

Mijn moeder heeft dus vandaag 2 uur met mijn slapende zoontje in haar slaapkamer gezeten. Hij was hysterisch ook. Ze heeft hem net zo lang gegevens zich aan gefixeerd, tot hij zich eraan overgaf en vervolgens heeft hij geweldig geslapen. Misschien is dat nog een idee? Ik ben gaat zo dankbaar dat zij dat graag heeft vanmiddag en hij zo liefdevol bij haar heeft kunnen slapen terwijl ik met mijn vader mijn dochter alle aandacht kon geven die zij nodig heeft. En ik zelf wakker kon blijven, zonder strijd met de en of de ander.

Ongeveer 5 maanden na je uitgerekende datum.

Dat is zoveel waard, zo'n momenten. Maar jeetje wat zwaar voor jou...

Hier merken we van sprong 5 vooral dat mn dochter heel erg gehecht aan/gericht op mij is. Zo lang ze bij mij is, is het goed. Bij papa of broer ook wel maar het liefste bij mij. Als ik bijv thuis kom en ze ligt lekker te spelen, en ik kom dus binnen, begint ze gelijk te huilen. Zo van mama kom hier!! Terwijl er daarvoor niks was.

Is het mogelijk dat je zelf deels de oorzaak bent van de onrust? Je zag er al tegenop dat je man weg zou zijn. Dit kan je kindje ook voelen.. Bedoel dit niet aanvallend oid, maar vind het juist heel herkenbaar dat als ik ergens tegenop zie, dat mijn dochtertje dan meegaat in mijn spanning/onzekerheid. Juist het zelf doen en vooral het zelfvertrouwen boosten ipv er tegenop zien geeft mij ons dan voldoening en dus ook positief resultaat. Als ik er al tegenop zag dan ging het sowieso slecht.

I feeeeeel you! Hier is het nu precies zo, en zelf niet fit zijn daarbij mennnnnn wat een dag 😅

Nee ik snap wat je bedoelt hoor! Zit zeker een kern van waarheid in. Als ik mijn dag niet heb dan voelt mijn zoontje dat wel vaak. Maar met deze slaapregressie maakt het niet zo veel uit helaas wie hem naar bed brengt. Het is gewoon bij allebei (ook op de opvang) huilen tot hij te vermoeid is of tot je hem in hele diepe slaap hebt gewiegd als je geluk hebt

Wat heeft ze precies gedaan? Begrijp hem niet helemaal sorry! Wij zijn een week of 2 geleden voor het eerst weg gegaan zonder zoontje, maar hij heeft de boel bij elkaar lopen schreeuwen tot mijn moeder het ook niet meer wist. Niks was goed. Behalve toen wij dus naar huis kwamen en hem in onze armen namen, sliep hij gelijk. Echt een draak is het 😅 Ik heb vaak het idee dat als persoon 1 (wie dat dan ook is op dat moment) hem naar bee brengt, hij totaal overstuur is en wat nog wel eens wil helpen is om dan iemand anders (papa, mama, oma, in ieder geval iemand anders dan persoon 1) het over te laten nemen, dan wordt hij vaak wel rustig. Heel apart vinden we het, maar dat hebben we gisteren uiteindelijk ook ingezet en toen ging hij rustig slapen.

Na al mijn negatieve verhalen nu ook voorzichtig wat positiviteit: Na 2 uur krijsen ging zoontje slapen gisteravond en werd pas om 05:45 wakker. Zijn dag begon toen al, maar we hebben eindelijk een goede nacht gehad. En hij is vandaag ook weer een stuk vrolijker (en papa en mama daardoor ook)

Nou hij kan dan echt vechten in je armen. En ze heeft hem net zo lang tegen zich aan vastgehouden, tot hij zich er aan over gaf. Hier is m'n zoontje van 22:15-1 ofzo bij mij in bed geweest. Hij was veel onrustiger. Werd net zo hard wakker van de buikpijn, maar waar hij in zijn eigen kamer van werk redelijk snel verder slaapt als ik naar hem toe ga, deed hij dat bij mij in bed niet. Dus terug in zijn eigen bed en daarna gewoon maar weer heen en weer gaan lopen. Ik ben wel blij hoor, dat hij graag in zijn eigen bed slaapt, maar vind het ook moeilijk dat ik nooit met hem samen kan slapen. Voor een dutje bv zou ik dat heel fijn vinden. Slaap ik ook even en kan ik wat extra geborgenheid bieden. Maar hij slaapt gewoon niet fijn bij ons in bed.

1 troost, onze dagen beginnen elke dag om 05:15/05:30 😅. Als je inderdaad een goede nacht hebt scheelt dat al zoveel dat je het vroege opstaan wel kan “accepteren”.

O myyyy sprong 5 is gaande hoor. Kan haar niet weg leggen of begint te grommen, niks is goed, fles halverwege niet meer willen drinken en met haar tong weg duwen, slapen is een drama overdag. Ondertussen probeert ze om haar as te draaien, hoor ik nieuwe geluiden en huilt ze zodra ze een ander ziet🥴. Herkenbaar?

Jaaa! Alle punten herkenbaar en hier ook gaande. Fles is ook een dinf maar denk dat ze hier keelpijn heeft want wel honger maar niet willen slikken eigenlijk… hier wordt ook getijgerd 🥰

Hier ook echt exact hetzelfde! Zo enorm aan het mopperen de hele dag. Ik kan niet eens naar het toilet gaan zonder dat meneer begint te protesteren, zeer vermoeiend.

I feel youuuuuu, ben doodop. Manlief was ook nog de hele dag aan het werk in het midden van het land en hier vandaag een peuter die te moe was en een baby die zichzelf in de weg zat😭