1 jaar , grenzen testen

Heel herkenbaar . Ik laat hem altijd eventjes huilen en dan pak ik een speeltje met muziek en dan is het wel over . Of ik pak z’n knuffeltje en dan is hij ook stil. Sommige dagen zijn erger dan andere dag . Denk dat het een fase is waar ze in zitten.

Ik praat eerst altijd even begripvol ofzo voor zover ze er iets van mee krijgt 😝 ik ga ook soms juist een liedje zingen om haar eruit te krijgen dat helpt namelijk wel heel vaak of indd iets aanbieden waarvan ik weet dat ze het heel leuk vind. Maar goed, door emoties laten heen werken mag ook altijd gewoon natuurlijk als dat even nodig is. Even kroelen samen en erkennen.

Ik geef aan dat iets van mama is, dat gaat zoveel beter dan het woordje nee of uhh

Dat begripvol praten doen we hier ook ja, of zeggen is van mama of papa. Alleen snapt hij daar nog helemaal niks van kijkt die me al gaapend aan naar wat ik zeg hahaha😂

Wij vragen altijd of ze het aan mama/papa wil geven en dat gaat echt 9 van de 10 keer goed, dan geeft ze het zelf. Als we iets afpakken dan is het ook echt krijsen!! Of we proberen iets te ruilen, maar goed soms lukt het ook niet en dan is het idd even krijsen

Heel herkenbaar. Afpakken gaat hier zonder krijsen, maar als hij tijdens t eten niet krijgt wat hij wil, zegt hij een keel op. Ik vind t ook een stuk pittiger dan eerst, bedenk ook vaak ‘is het echt nodig om hier streng op te zijn’ en moet soms ook een beetje lachen om z’n drama gedrag. Ik hoop dat t een fase is😂

Eerst vragen of ze het aan me wilt geven. Als ze dit niet doet zeg ik wat ik ga doen "mama gaat het nu van je afpakken want (de rede waarom ze het niet mag). Dan is het krijsen en dan geef ik haar een knuffel en zeg ik "sorry maar dit mag echt niet" 🤣 en dan is het heel eventjes huilen en knuffelen en dan is ze weer rustig.

Hahaha zo herkenbaar! Hier is het nu zo dat als er iemand nee zegt hij heeeeeel zielig gaat kijken, pruillipje en dan "huilen". Ik vind het hilarisch maar we hebben een peuter van 3 dus ik mag niet lachen en hanteer gewoon dezelfde regels als voor de oudste. Dan zeg ik ook vaak: je mag even boos zijn maar dit mag je niet doen. Gister deed de peuter iets wat niet mocht en die stond in de hoek en zei: ik ook even boos zijn, dat mag, maar mama had nee zegt. Ik voelde echt even een denkbeeldige spotlight en confetti over mezelf heen. Mijn man is gelukkig heel realistisch die zegt altijd: sommig gedrag is nu nog leuk en schattig maar stel je dit gedrag voor over X jaar. En dan heeft hij gelijk. Nu grenzen en dan zijn ze maar even boos. Boos, verdriet en straf wordt wel altijd afgesloten met een dikke kus/knuffel en een "ik hou van jou". Bij de oudste gooien we de tranen en de boosheid altijd in de prullenbak als we klaar zijn. Gister moest de jongste ook even huilen kwam hij (oudste) aan met een servetje van tafel, pakte de tranen en zei: zo ik gooit wel even de tranen weg, ja ? Klaar? Oké! . Dus neem het gewoon zoals het komt, en laat je niet beïnvloeden want drama is echt een leeftijd dingetje. Adem in, adem uit en troost als er echt verdriet ontstaat.

Herkenbaar, maar ik vind het wel schattig eigenlijk. Als het iets is wat echt niet kan pak ik het af. Anders mag hij er wel even mee spelen.

Ja...deze fase is echt niet leuk! Die van ons pakt iets en kijkt ons aan... daarmee weet ik gewoon dat hij weet dat het niet mag. Zodra hij iets pakt en ik roep zijn naam "rent" hij snel om het hoekje bij een muur. 😑 het ziet er zoooo schattig uit maar ik ben nu gestopt met lachen. Ik wil niet over 1 jaar nog steeds met een weg-ren-pak-me-dan-als-he-kan kindje.... nu is het schattig maar dan niet meer.

Jep vooral het drama maken als je iets van ze afpakt wat echt gevaarlijk is of ze verplaats uit de situatie kleine drama queen gooit zich achterover en zet het op een krijsen

Kijk de stouterd