33 weken

Ik ben ook gaan verhuizen tijdens mijn 1e zwangerschap. Ik heb toen ook te veel gedaan omdat ik mezelf goed voelde en de nesteldrang goed meewerkte. Ik kwam er met 38w achter dat mijn zoontje gestopt was met groeien vanaf w34. In w38 waren wij volledig over en dus ook uitgepakt omdat ik dit allemaal af wilde hebben. Achteraf gezien was dit toch niet zo handig. Ik zou toch echt goed op jezelf passen, je doet snel te veel.

Kwam dat stoppen met groeien echt van te veel doen? Kan ook aan wat anders liggen toch?

Dat kan, wss door de stress van het verhuizen. (Medische redenen waren er niet).

Je zou eigenlijk zeggen dat je lichaam zelf aan geeft als je rust moet pakken

Het schuiven is normaal rond deze termijn trouwens. Dat komt omdat de baby minder ruimte krijgt om echt te trappen

Ik zou dit even aan je vk voorleggen. Mijn gevoel zegt, zolang jij je er goed bij voelt is er geen probleem. De ruimte in je buik wordt steeds anders, waardoor de beweging anders kan voelen. Ook dat zou ik even aan je vk voorleggen. Daar zijn ze voor en ze krijgen liever 10x een onnodige vraag dan 1 nodige vraag niet.

Krijg je geen last van harde buiken als je teveel doet? Vaak is dat wel de manier van je lichaam om aan te geven dat je een stapje terug moet doen. En als je denkt dat je teveel doet en de ruimte hebt om af en toe wat te rusten, dan rust je toch wat? Rusten kan nooit kwaad, al helemaal niet als je al 33 weken zwanger bent. Dat van die bewegingen is heel normaal, de baby heeft een stuk minder ruimte dus de schopjes zoals eerst zijn verleden tijd en je voelt meer het hele lichaam van de baby heen en weer bewegen.

Dus 't kindje dan er wel last van gaan krijgen voelde je dat zelf dat babytje gestopt was met groeien en kwam 't eerder of

Ik ga over 2 weken verhuizen en probeer elke dag verdeeld over de dag al een halfuurtje / uurtje wat in te pakken. Op dagen dat ik verder geen afspraken heb om de deur uit te gaan doe ik dit vaak wat langer, mijn moeder komt binnenkort ook een dag langs om te helpen inpakken/schoonmaken zodat ik dit niet alleen hoef te doen.. wellicht dat mensen in je omgeving wat kunnen betekenen ?

Ik heb bij mijn eerste tot een week voor de bevalling nog gewerkt. Voelde mij toen ook erg goed, en het deed mij juist goed wat te blijven doen. Ik was de dag na de bevalling ook weer direct op de been, geen complicaties, enz. Het is maar net hoe je je voelt. Je voelt jezelf het beste. Bij harde buiken even een pauze nemen evt. Deze tweede zwangerschap gaat mij juist zwaarder af. Ben ook met 32 weken al gestopt met werken. Gek hoe dat kan lopen. Lekker doorklooien als het kan. Ik doe ook zoveel ik kan. De baby wiegt lekker mee.

Ik heb te slecht naar mijn omgeving en lichaam geluisterd en mezelf overschat. Je zou eigenlijk al moeten stoppen voor je harde buiken krijgt. Ik kreeg meer last van harde buiken en stopte op dat moment maar ging daarna weer even hard verder tot ik ze weer kreeg. Ik had geen rust in mijn lijf. Ben een redelijke control freak en doe graag zoveel mogelijk zelf. De baby bleef goed actief, dus heb daar zelf niks van gemerkt of angst gehad dat het met hem niet goed zou gaan, controles bij vk bleven ook goed. Met 38w kwam mijn nieuwe verloskunde erachter dat de mijn zoontje niet meer was gegroeid, dit had mijn vorige vk gemist. Ik ben toen doorverwezen en met 39w ingeleid. Mijn zoontje was helemaal gezond, maar aan de kleine kant. Ik heb veel hulp gehad van mijn omgeving en heb alles ingepakt wat bij elkaar hoort zodat het uitpakken heel snel ging. Ik was ook optijd begonnen met inpakken. Ik vond op dat moment dat ik het rustiger aan deed omdat ik met 34w met verlof ging en een goede planning had gemaakt voor het inpakken. De zware spullen deed mijn man. Dit allemaal betekend trouwens niet dat dit bij een ander ook zo zou gaan. Uiteindelijk is een verhuizing stressvol en met je nesteldrang wil je wel graag dat alles op orde is voor je kleintje arriveert. Ik denk als je je tijd goed verdeeld met inpakken en tussendoor je rust neemt dit al heel veel scheelt.