Angst voor vroeggeboorte

Ik heb soms ook deze gedachtes maar probeer me niet gek te laten maken. Ik zou zeggen bespreek het met de verloskundige ze kunnen je vast daarbij helpen of doorsturen maar iemand die hierover met je in gesprek kan. Stressen helpt sowuso niet ❤️

Bespreek je angst met de vk. Ik ben zelf is 2023 bevallen van een meisje met 32+5 maar heb het nu weer ik probeer rustig te blijven en leuke dingen te gaan doen en voornamelijk leven per dag of per week.

Ik heb dit toevallig een paar weken geleden gehad (ook nav die pijn). Ik heb uiteindelijk een extra echo gehad én ze hebben de lengte van mijn baarmoedermond gemeten (daar zat mijn angst ivm eerdere operatie hieraan met bijbehorende grote kans op vroeggeboorte). Toen alles goed was kon ik accepteren dat het angst was en dat de baby ok was. Bij mij is de angst langzaam weggegaan maar ga wel met een psycholoog praten over deze angsten. Mijn advies zou zijn om hulp te vragen bij ke verloskundige, zij kunnen je mogelijk ook doorverwijzen indien nodig

Ik herken deze gedachten ook. Maar elke dag dat de baby nog in mijn buik zit wordt de angst minder. De 24 weken grens was op zichzelf ook al een hele opluchting. Leven per dag en blij wezen dat er op dit moment niets concreets aan de gang is is denk ik de beste mind set.

Ik herken de angst ook wel heel goed. Collega van mij hebben met nog geen 26 weken hun kindje gekregen. Was een zware tijd voor hun, maar die baby is intussen bijna een 1 jarige. Daar hou ik me aan vast. En ik vier elke nieuwe week. Dat helpt bij mij, maar ik blijf het spannend vinden.

Bekkenpijn heeft helemaal niets te maken met eventuele vroeggeboorte. Je baby heeft er geen last van, alleen jij. Misschien is dat in elk geval enige geruststelling.

Het is ergens wel een opluchting om te lezen dat ik niet de enige ben met zulke angsten… bedankt voor jullie reacties en tips! Ik heb binnenkort weer een afspraak met mijn vk dus zal het dan ook aankaarten☺️

Hier ook de gedachte. Eerste zoon geboren met 29 week en 5 dagen. Nu zwanger van de 2e. De beleving van de zwangerschap is toch echt anders geworden

Je bent zeker niet de enige hoor, ik herken dit! Het is belangrijk dit met je verloskundige te bespreken. Als het je leven gaat beheersen is dit echt niet goed, en stress is ook niet goed voor je baby. Je vk kan je eventueel doorverwijzen, zodat je met iemand over je angsten kunt praten. Bekkenpijn heeft niks te maken met een vroeggeboorte, maar met de veranderingen in je lichaam.

Al een veel genoemde tip is inderdaad bij de VK aangeven en er over praten verder wil ik als tip delen: Proberen jezelf positief te beïnvloeden door ook hardop te zeggen dat je lichaam een goed huisje is voor je kindje. Een vroeg geboorte komt niet vanuit bekken klachten maar ik begrijp je angst als geen ander. Mijn eigen kindje is met 38 weken stil geboren en mij helpt het om de angst er te laten zijn het echt toe te laten indien nodig gewoon ook echt te huilen maar voor mezelf wel te zeggen ik mag dit een half uur of uur of halve dag zo ervaren en dan is het klaar. Dat lukt snachts natuurlijk niet heel goed maar dat is een ander verhaal. Soms zet ik zelf letterlijk een wekker en sta ik op ga ik naar buiten (ook in de regen) al is het maar 3 min even uit de situatie en mn gevoel stappen en hardop te zeggen nu is het goed nu is het klaar nu ga ik weer blij zijn met mijn lichaam en huisje voor mijn kindje en dat schrijf ik ook op (of een andere zin) zodat ik die zin meerdere keren zie als ik er die dag langs loop en even een reminder heb voor mezelf.