Er doorheen zitten

Hallo lieve mama's Ik probeer mijn hart te luchten, en hoop op tips en geen oordelen! Dus mocht je die wel hebben hou ze aub voor jezelf!! Ik zit er even helemaal doorheen, wij weten eigenlijk al sinds dat mijn zoontje een 1.5 jaar was (nu 3 jaar) dat hij een pittig karakter zou gaan krijgen/hebben/ontwikkelen). De eerste 1.5 jaar ging redelijk goed meestal tijdens sprongetjes had hij echt 1 week waarbij hij mega tegen draads was en ik af en toe ook echt wel eens (tot mijn grootste spijt/verdriet!) tegen hem uit viel. Naar mate hij de 2 jaar passeerde werd alles een strijd, vaak probeer ik even weg te lopen maar hij werkt, hoe erg ik dit ook vindt om te voelen/zeggen, steeds meer op mijn zenuwen... mijn lontje word voor mijn gevoel elke keer een stukje korter waardoor ik verbaal dus steeds vaker uitval en mijn geduld volledig op is!😔 Nu komt het dus ik ben nu bijna 12 weken zwanger en ben op van de strijd en het ruzie maken, en merk dat ik steeds vaker tekeer ga tegen hem. 😢😢 ik merk dan aan mijzelf dat ik al over me grens ben gegaan ipv uit de situatie te stappen. Een paar dingetjes die gebeuren op een dag ( dag in dag uit): Hij wilt niet aangekleed worden, nou prima mag hij het zelf doen en ook dat is niet goed. Hij wil sochtends brood geef ik het hem wil die het niet en eet hij ook niet en dus weer strijd) ik geef hem soms wat anders omdat ik dan klaar ben met strijd voeren en ik geen zin heb in weer ruzie) maar 7 van de 10 keer geef ik hem niks anders en krijgtt hij pas iets als hij het ene op heeft. Hij praat mega erg met een zeurend/nep zielig stemmetje en wanneer hij nee te horen krijgt is t gillen stampen krijsen. Hij kan maar heel even alleen spelen (eigenlijk alleen wanneer hij aan het poepen is) maar daarna is het gelijk mama mama of papa papa etc, naar bed brengen mag alleen ik doen en snachts mag ook alleen ik naar hem toe. En zo kan ik nog wel even door gaan. De dagen zijn momenteel meer overleven en bang zijn voor hoe de dag zal lopen, als dat ik echt geniet van hem en de zwangerschap en alles eromheen. Ik ben gewoon op! En voel me zo'n slechte moeder omdat ik hier niet mee om weet te gaan! Wie heeft er tips of iemand bij wie ik terecht kan voor hulp. Ik vindt zoveel op internet en ik weet dat ik en mijn man hier hulp bij nodig hebben. Heb zelf al gekeken naar iemand die zou kunnen observeren en daarin kan ondersteunen maar ik vindt zoveel op internet geen idee bij wie ik moet wezen. (Misschien iemand die het zelfde mee gemaakt heeft en iemand of kan aanraden)? Nogmaals mama's ik zit er doorheen en hoop dat jullie aardig blijven! Liefs een vermoeide en verdrietige mama.