Even van me afschrijven

Het moederschap is ook gewoon zwaar en in jouw geval lijkt het me al helemaal zwaar 🙁 Vraag je wel voldoende hulp aan je omgeving? Het klinkt ook alsof jij en je zoontje in een soort vicieuze cirkel zitten die in stand wordt gehouden door de onrust vanuit jullie allebei. Misschien zou het je al enorm helpen als je even een dagje of anders ochtend/middag iets voor jezelf gaat doen en niet met je zoontje bezig hoeft te zijn

We zijn tijdens mijn zwangerschap verhuisd ivm werk partner en ik ken eigenlijk niet veel mensen. En familie vrienden wonen te ver om even langs te komen. Partner maakt lange dagen in de bouw. Als hij er is ben ik helemaal overprikkeld en op. Hij slaapt helaas heel weinig en alleen buiten, waardoor ik per dag 4/5 keer naar buiten ga met de wagen. Pfff, wat een ellende 😭

Partner kan dus alleen avonden en zondag helpen. Zondag helpt hij me echt veel, de hele dag wel. Alleen avonden zijn een drama. Hij slaapt niet en dan krijst hij ook uren. Niet te troosten. Tot hij helemaal overprikkeld aan de borst of buiten in slaap valt. Partner neemt hem dan mee en zegt ga rusten, maar dan is het de verassing of hij aan het slapen is of krijsend terugkomt

Zo voel ik mij soms ook 😔 Hij huilt soms zo veel, dat ik dan ook mee ga huilen uit onmacht (ik heb dan alles geprobeerd). Gelukkig hebben we vandaag een afspraak bij osteopaat, hopelijk gaat dat hem goed doen🙏🏼

Dat klinkt al helemaal pittig als je er zoveel alleen voor staat en je geen familie en vrienden dichtbij hebt. Ik weet natuurlijk niet hoe ver weg ze wonen, maar ik zou toch aan wat mensen vragen of ze je een keer een dagje of middagje kunnen komen helpen! Waarschijnlijk doen ze dat echt met alle liefde ook al moeten ze er even voor rijden. Hulp vragen is zo belangrijk! Dan kunnen zij even gaan wandelen bv. Dat slapen in de kinderwagen herken ik trouwens, heel vermoeiend! Wij hebben een rockit aangeschaft die ervoor zorgt dat de kinderwagen blijft bewegen, werkt hier top. Nu is 10 minuutjes wandelen al voldoende om haar daarna thuis in de kinderwagen verder te laten slapen, misschien is dat wat voor je!

Wat naar dat hij zo veel huilt en jij je daardoor zo machteloos voelt. Ik hoop dat je snel wat rust vindt. Het is ook gewoon zwaar. Als ik het zwaar vind helpt het mij om vast te houden aan het mantra dat alles een fase is. Mijn zus was een huilbaby en mijn moeder sliep maandenlang 1 uur per nacht. Ook dat ging voorbij (binnen het eerste jaar). Alles komt goed! ❤️

Hi, als je kind urenlang huilt zou ik even een verwijzing vragen naar een kinderarts?

İk heb net een berichtje gestuurd naar de huisarts. Was voorheen al 1x bij de huisarts en 1x bij de ha post geweest en ze zagen niks.

Goedzo!! Ik zou ook goed duidelijk maken hoe zwaar het is voor jou!

Herkenbaar, het is ook echt zwaar. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten tot de de baby fase een beetje uit zijn en mn dochter een jaar wordt. Elke fase is moeilijk en mooi tegelijk maar de babyfase vind ik het zwaarste. Goed dat je de huisarts weer gaat bellen! Succes! 🤞

Pfoe, wat zwaar ja... snap dat je er doorheen zit! Zou het misschien een idee zijn om iets aan te schaffen wat elektrisch kan wiegen, zou hij dan wel slapen? (Zoals de rockit zoals iemand hierboven zei) of werkt dat niet? Goed dat je hulp vraagt, ik hoop echt dat er een oplossing gevonden wordt. Hou vol! Deze tijd gaat voorbij ❤️

Ik voel dit helemaal met je mee. Ik heb een tweeling gekregen ze zijn nu 18 weken en dit is het zwaarste jaar uit mn leven. Nu gaan we ook nog verhuizen pff. Ze gaan over 3 weken starten bij de gastouder en hoe erg dit ook klinkt ik kan niet wachten om even tijd voor mezelf te hebben. Ik hou ook super veel van ze hoor maar pff

Hi! Ik wilde even reageren op je, aangezien ik ook een tweeling heb gekregen, nu 5 jaar geleden. En ook toen ze 6 maanden zijn verhuist ivm ruimte. Ik heb nu een dochtertje erbij gekregen. Maar ik weet hoe zwaar het eerste jaar met de tweeling was en voornamelijk de eerste maanden, dat kwam ook door de start van ze maar ook omdat je gewoon handen tekort komt. Probeer indien mogelijk hulpt te accepteren en wees ook lief voor jezelf! En probeer ook te genieten, ondanks dat het echt heel zwaar is! Je bent een top mama! :)

Lief berichtje! Nu is het waarschijnlijk alleen maar leuk dat ze samen kunnen spelen voor jou! Dat je na een tweeling nog voor een baby hebt gekozen, ik zou er niet aan moeten denken nu maar wie weet veranderd dat in de toekomst.😂 Wij hadden ook een hele zware start, gelukkig slapen ze nu best goed maar kan niet wachten tot de babytijd voorbij is. Over twee weekjes gastouder en dan kan ik even een beetje bijkomen voor ik weer start met werken. Merk je ook dat je nu met een kindje beter kan genieten?

Ja, het eerste jaar is echt het pittigst. Tuurlijk blijven er daarna ook uitdagingen met een tweeling, nu nog steeds, maar je gaat ook de hele bijzondere band zien en ze zijn inderdaad niet alleen broers of broer/zus, maar ook beste vriendjes en ze hebben altijd iemand om mee te spelen of als ze ergens voor het eerst naartoe gaan, zoals inderdaad de gastouder, zijn ze nooit alleen, want er is altijd iemand in de buurt waarbij ze zich fijn bij voelen en bekend is. Ik had toen inderdaad ook niet verwacht dat er nog een kindje bij zou komen haha! We hebben ook wel bewust sowieso gewacht met dit leeftijdsverschil, zodat de jongens op school zitten en al best zelfstandig zijn. Ook hierdoor kan ik nu inderdaad echt genieten van hun zusje. De zwangerschap, bevalling en kraamweek was nu precies waar ik op hoopte en wat bij de jongens voornamelijk allemaal traumatisch is geweest. Dus ik ben dankbaar dat ik het ook nu op deze manier kon meemaken en het is ook wel helend geweest. En het is bijzonder dat ze het nu ook allemaal bewust meemaken dat ze nu grote broers zijn geworden :)

Nog even een berichtje, misschien heb je er wat aan. Wij zijn gisteren naar osteopaat geweest en er bleek dat hij erg gespannen was. Stijve nek en rug. Hij is lekker gemasseerd, na gisteren heb ik hem niet meer zo horen huilen. Het lijkt een heel andere baby. Godzijdank!