Geen gevoel meer voor partner

Zoals de titel t al zegt... Ik vind het echt heel erg, maar het is bij lange na niet meer zoals t in t begin was. (En dat is ook logisch) Alleen is het zoveel veranderd, dat er weinig tot niks meer is van "houden van" Ik voel dat ik hem ook weer niet kwijt wil, maar soms kost het me al teveel moeite om hem een kus te geven. Ik heb daar gewoonweg de behoefte niet aan. We zijn een jaar samen, en hij woonde hier al snel in, maar doordat ik lang alleen geweest ben met mijn zoon van 13 voelde dit te benauwd.. Hij woont van zichzelf aan de overkant, dus toen afgesproken dat we elke avond samen zouden eten, maar om de avond samen zouden slapen. In December als ons meisje komt, wilt hij hier weer volledig intrekken. Iets wat ik niet zie zitten. Toen ik hem leerde kennen deed hij zichzelf ook beter verzorgen, nu laat hij alles op z'n beloop... trekt geen leuke kleding meer aan, scheert z'n hoofd en z'n baard 1x in de maand, heeft hele bossen onder z'n oksels.... Heeft aardig overgewicht, maar doet hier niks aan, terwijl hij zichzelf er ook aan ergert.. loopt vaak met alleen een boxershort aan door t huis, met (sorry) z'n hele buik eroverheen dan Er is niks meer daardoor wat mij aantrekt. Ook in huis draai ik voor alles op... hij heeft al commentaar bij t weggooien van een vuilniszak, dan zou mijn zoon dat maar moeten doen.... Ik weet gewoon niet wat ik moet doen... Ik gun mijn zoon eindelijk een vaderfiguur in z'n leven, en ons meisje straks een echt gezin. Alleen dit gevoel is voor vele niet eerlijk, en ik durf het ook niet naar hem uit te spreken. Hij is net weggegaan met de woorden dat ik maar moet nadenken over wat ik wil.... Wat ik wil is gewoon weer gelukkig en verliefd zijn, met het gezin wat we straks hebben. Alsjeblieft geen nare reacties, vind het zelf ook al rot genoeg