Kan niet omgaan met onzekerheid bevalling

İk snap je volledig. İk ben nu 33 weken en İvm een operatie krijg ik hoogstwaarschijnlijk een keizersnede. İk word pas met 34 weken verwezen( na zeuren want vk vond 36 eerst prima) om de ‘’ opties ‘’ te bespreken. En nu denk ik de hele tijd stel je voor dat het toch vaginaal moet, stel dat het eerder komt, stel dat de verdoving niet werkt etc etc. İk denk dat deze angsten echt een beetje erbij horen. 🥹🥹

Ik vind dat ook wel spannend. Bij mijn dochter ingeleid en vond dat inderdaad best een fijn gevoel. Gewoon weten waar je aan toe bent. Ik ben nu ook wel weer medisch, maar dat betekent niet dat je dan van te voren weet wanneer je gaat bevallen. Ik moet nu ook gewoon thuis afwachten wanneer het gaat beginnen en mag pas bellen bij serieuze weeën. Het is niet anders, maar gaat wel gepaard met onzekerheid.

Ik snap je volledig!! Bij mn eerste (ingeleid) ging ik van 7 cm naar 10 in letterlijk een half uur tijd. Nou het ziekenhuis is hier minimaal een half uur vandaan. Als ik dan nog in de auto had moeten zitten en of naar binnen komen? Kreeg ook direct persdrang op het moment dat ze de deur uit liepen.

Ik denk dat het altijd spannend is/blijft wanneer het begint enzo. Met mijn eerste vond ik het ook vreselijk om in de auto te zitten midden tijdens de bevalling. Het gaf mij de tweede keer dan ook enorm veel rust dat ik gewoon thuis kon bevallen. Wanneer het ook zou komen zou het innmijn eigen omgeving zijn en op mijn manier... misschien is dat ook iets te overwegen. mocht je dan alsnog medisch worden en naar het ziekenhuis moeten gaan dan is VK en al er al bij en is het op dat moment niet anders en zal je gewoon met het moment in mee gaan denk ik dan.

Ik vond het tijdens mijn bevalling ook echt onmenselijk om in een gordel in de auto mijn weeën te moeten opvangen. Kon me geen houding vinden en was een rit van 20 minuten 🙃 De spanning vooraf vond ik ook ondraaglijk. Kon na de 38 weken alleen maar huilen door de onzekerheid en ben hierom met 39+0 en 39+2 gestript. Met 39+3 was de baby geboren :) Helaas deze keer weer medisch dus moet weer met volle weeën naar het ziekenhuis rijden. We hebben het er maar voor over...

Het is inderdaad geen prettige gedachte, maar je hebt weinig mogelijkheid om die zekerheid echt te krijgen. Ik ken alleen geplande keizersnede, of gebroken vliezen voor de 37 weken, zonder weeën. Dat laatste had ik, dat was een relatief makkelijke (maar natte en toch ook wel weer stressvolle) rit. Ik ben nu ook (nog) niet medisch en plan er ook op dat ik niet meer wil reizen en kies voor een thuisbevalling, om vooral de reden van moeten reizen en al het gedoe er om heen. Het is niet echt anders. Ik zou je gevoel ook met je verloskundige bespreken. Het zijn wel zaken die goed zijn voor zorgverleners om te weten en je te steunen op het moment zelf.

Ik dacht dacht dat als je medisch was, je direct bij aanvang van de bevalling al naar het ziekenhuis moet? (Vandaag dat ik het stiekem hoop, om in ieder geval niet midden in die bevalling nog te moeten gaan)

Als je aangeeft dat je zeker weet dat je iets van pijn bestrijding wilt, zal de verloskundige je ook direct overdragen aan het ziekenhuis. Dan ben je ook medisch. Wel kun je aangeven bij je eigen VK dat je deze zorgen hebt, en de vraag stellen of je a.u.b. met een cm of 2 na toucheren al naar het ziekenhuis zou kunnen komen. Mijn ervaring is wel dat het in het ziekenhuis alleen maar langer lijkt te duren, en nu kies ik er na 5 kinderen ook echt niet meer voor zo vroeg te gaan. Thuis ontspan ik beter en komen de goede weeën hierdoor sneller op gang. Iedereen is hierin anders natuurlijk. Bij mij stagneerde het ziekenhuis gevoel juist de bevallingen, en bleef ik hangen op x cm ontsluiting meer omdat ik gewoon echt niet kon concentreren, en het niet door zette. Bij de bevallingen waarbij ik thuis bleef, wat langer volgehoude, duurde de uitdrijvingsfase dan ook veel korter, en was ik gewoon relaxter. Maar ook als je wordt ingeleid , wat ik ook heb gehad, dit was een keer met 39+6 heb ik niet als pretje ervaren. Wee opwekkers en de hierop volgende weeën stormen vond ik velen malen pijnlijker en intenser dan natuurlijke weeen. Medisch betekent ook een hoop ziekenhuis personeel aan je bed, als je veel uren er bent dus elke shift nieuwe mensen en dat vond ik zelf echt vervelend. Niet om je gevoel te bagatelliseren maar de baby zal echt op een moment komen dat zij of hij er zelf klaar voor is, dit kan bij sommige compleet als verrassing komen middels gebroken vliezen of van 1 naar 10 cm in 5 uurtjes.

Nee hoor. Ik ben ook medisch maar zodra m’n vliezen breken of ik krijg weeën hoef je niet direct naar het ziekenhuis…..eerst bellen en dan gaan ze zeggen wanneer je terug moet bellen of moet komen. Ben bang dat je op dit gebied de controle los zal moeten laten….Het loopt zoals het loopt

Daar zit 'm de vraag: wanneer begint de bevalling? Voor ons is dat wanneer je met je lijf voelt dat het gaat beginnen. Voor de medische wereld is dat wanneer je sterke, regelmatige weeën en ontsluiting hebt. Dat moment waarop je die autorit niet leuk meer vindt, zeg maar. Ben je medisch met risico voor jou en/of baby, dan ben je vaak al eerder opgenomen. Anders mag (moet) je dus thuis je bevalling afwachten, helaas.

Ik zou echt bij je volgende controle dit even bespreken met je VK en laat haar je nog even goed uitleggen wat bij hun de regelgeving is/ of wat ze met jou afstemmen over wanneer je belt en wanneer je dus naar het ziekenhuis mag komen. Ik weet zeker dat ze jouw vraag en onzekerheid goed begrijpen en misschien met wat duidelijke afspraken wat zekerheid voor jouw gevoel kunnen geven.

Ik denk dat het spannend blijft. Ik ben medisch en sta elke week onder controle *week 31 alleen ik krijg ook geen zekerheid. Ik moet alleen nu sowieso bellen als de weeën zijn begonnen of het vruchtwater is gebroken. Zodat ik sowieso optijd in het ziekenhuis ben. Ik had liever ook een datum gehad maar het is wat het is

Ik ben medisch en ik mag pas naar ziekenhuis huis als ik een uur weeën heb en de weeën komen iedere 5 minuten terug en houden ongeveer 60 seconden aan

Ik snap je helemaal en heb hetzelfde! Ik zat bij m'n eerste met 7 cm ontsluiting een uur in de spits in de auto. Ik heb daar echt een klein trauma van overgehouden vond het echt onmenselijk. Bij de 2e waren we al in het ziekenhuis voor controle toen het ging "rommelen" en toen mochten we blijven gelukkig. Je kan er geen peil op trekken, maar je kan misschien wel je angst aangeven. Ik heb wel met de verloskundige afgesproken dat ik snel mag bellen als er "iets " begint en dat als er plek is in het ziekenhuis we al wat eerder mogen gaan.

Bij mij is het inderdaad hetzelfde. Eerder hoef ik niet te bellen ondanks dat ik medisch ben