Kindje gelijk in eigen bedje en eigen kamertje

Wij wilde onze dochter ook gelijk in haar eigen kamer/bed doen. Ook verschillende meningen/opmerkingen gehad. Uiteindelijk moest ik 2 nachten in t ziekenhuis blijven waardoor ze bij mij op de kamer lag en thuis op advies van de kraamhulp heeft ze 2 nachten bij ons op de kamer geslapen in een campingbedje want dat was beter maar de reden nooit gekregen 😂. Tegenwoordig is dit ineens wat iedereen zegt en over 10 jaar is t weer wat anders.. wij waren blij dat ze op haar eigen kamer lag en dat ging perfect. Tegenwoordig heeft elke babyfoon een camera waardoor ik af en toe kon spieken wat ik wel fijn vond. Bij de tweede ga ik hem helemaal niet op onze kamer doen. Als ik hoor dat bij sommige de kleintjes nog zoveel maanden bij hun slapen of zelfs in bed ben ik nog steeds erg blij dat ik daar niet aan begonnen ben, lijkt mij alleenmaar moeilijker om de baby uit eindelijk in de eigen kamer te doen voor jezelf en ook voor de baby. Dat is mijn mening dan 😁

Vertrouwen op je eigen intuïtieve gevoel, dat is volgens mij het allerbelangrijkste. Dat ga ik in ieder geval doen (proberen).

Ik had bij de oudste geen cosleeper. Dus (grote) wieg op de kamer, maar aan mn mans kant. Moest ik er alsnog steeds uit. Na 4 weken op de eigen kamer gelegd. Echt gewoon lekker doen wat je zelf fijn vind.

Denk wel dat het goed is om even te beseffen dat de kans op wiegendood in Nederland gemiddeld slechts 0,009% is (bron: Nederlands Centrum Jeugdzorg, 2004) Hierbij zitten ook ouders die roken in bijzijn van hun kind of die het kindje wel een dekbedje geven of niet goed toestoppen. Door zo hard te zeggen dat de kans 2x zo hoog is op wiegendood als het kindje in zijn/haar eigen bedje slaapt, geeft een beetje een vertekend beeld. WHO is er voor alle landen en gebruiken daarnaast dus ook cijfers over de gehele wereld. Ik denk dat iedereen gewoon lekker moet doen wat hij/zij prettig vindt. Als je helemaal niet slaapt omdat het kindje je wakker houdt lijkt mij dat ook niet goed. Ik ga wel gebruikmaken van een cosleeper, maar meer omdat ik lui ben en niet elke keer een trap op en af wil als ik ga voeden, haha.

Gelukkig wel idd 🙏🏻. Uit onderzoeken blijkt wel dat bij veilige co- sleeping (niet in 1 bed) de kans op wiegendood wordt verminderd. Dit komt oa doordat baby’s minder diep slapen en de ademhaling van hun ouders horen. Dus ze worden helaas wel sneller wakker🤪 En dat is niet perse hard gezegd toch? Net als dat baby’s die liggen op hun buik ook een verhoogde kans hebben tov rugligging. De wereldgezondheidszorg adviseert dit natuurlijk niet voor niks. Net als niet roken, geen buikligging, etc. En uiteindelijk moet iedereen het helemaal zelf weten! Maar het lijkt me goed om het wel te weten om een goede afweging te maken ☺️ Als je helemaal niet meer slaapt door alle geluiden die je baby maakt, vind ik het niet meer dan logisch dat je je baby wel verhuisd naar zijn/ haar eigen kamer haha. TS vraagt “hoe denken jullie hierover?” Dus alle meningen mogen gegeven worden dan toch. Dit is voor mij de reden dat mijn baby op onze kamer ligt + dat ik het gewoon heel handig vindt ivm borstvoeding en niet eruit hoeven😄

Bij mijn 1ste kindje ook gewoon gedaan direct in eigen bedje zelfs op een andere verdieping. Ik had toen geen wieg of wat dan ook. Had altijd babyfoon naast me en jawel zonder camera alleen het geluid. Gewoon je hart volgen... inmiddels zwanger van de 5de. Zijn allemaal groot geworden en slapen ten alle tijden in eigen bed 😁

Ik denk niet dat je hem op deze leeftijd "leert" dat hij een eigen plekje heeft, gezien ze daar echt te klein voor zijn. Maar ik denk wel dat direct op eigen kamer slapen prima goed kan zijn! Hechting en een band vormen gaat in de eerste maanden vooral over of je goed reageert op behoeftes van je kindje. Dat kan net zo goed in jouw beschreven situatie😊 het is denk ik net wat je zelf praktisch en werkbaar vindt.

Ik sluit mij hier volledig bij aan! De praktijk was zo anders dan ik het mij had voorgenomen. Hoe flexibeler je hier mee om kan gaan, hoe makkelijker het is denk ik 🤍 Ps. Wat andere vinden maakt eigenlijk niet uit, volg je eigen gevoel!

Houd niet teveel vast en hoe je het wilt gaan doen. Zorg voor speling als het nodig is, en dat je gauw kunt schakelen van slaapplek als het niet lukt in één keer. Ik wou ook dat mijn eerste direct leerde in haar eigen wieg te slapen. Het was zo’n drama, dat het de co sleeper werd na de eerste week, de week hierna werd het ‘bed sharing’. Ik was compleet gesloopt na zoveel opgebroken nachten, en naast elkaar liggen maakte dat ze tenminste 3u sliep elke keer ipv 1u. Sinds een maand slaapt ze nu pas de nacht door.

Vooral doen wat voor jullie goed voelt. Ik denk niet dat het per definitie slecht is om meteen naar de eigen kamer te gaan, maar voor mij persoonlijk zou dat echt niet goed voelen. Kijk gewoon hoe het voor jullie voelt als de kleine er eenmaal is; dit zijn vaak punten waarop je toch nog kunt veranderen

Een baby begrijpt de eerste periode niet dat hij uit de buik is. Hij vind het daarom fijn om jou te horen. Al is het een adem. Hij heeft dus geen ‘eigen ruimte’ nodig, want zijn eigen ruimte ben jij. En om wiegendood te voorkomen lijkt me het ook verstandig dit de eerste drie maanden wel te doen. Begrijp me niet verkeerd, helemaal oké als jij jullie eigen plekjes wil maar dit is hoe ik erin sta

Bij onze eerste dochter dacht ik odat ik haar direct op haar eigen kamer wilde hebben. Ze heeft uiteindelijk twee weken naast ons in de kinderwagen bak geslapen en daarna naar haar eigen kamer. Kijk wat na de bevalling fijn voelt. Zelf heb ik niks met samen slapen, ik word van elk zuchtje kuchje wakker, maar de eerste nachten op dezelfde kamer vond ik toch wel fijn

Wat is echt slecht... tja je doet wat jij denkt dat goed is voor hé baby, maar ook voor jezelf. De eerste sliep door de kraamhulp bij ons op de kamer ("heb je het ledikant niet bij jullie op de kamer staan?! Kom, zetten we het bij jullie op de kamer, kan zat" en dat hebben we klakkeloos aangenomen) maar toen was ik zo oververmoeid mentaal en fysiek omdat ik gewoon niet kon slapen (meerdere redenen waaronder de baby; of ze huilde en moest ik er naartoe, of ze sliep en dan vroeg ik me af of ze nog wel ademde..) dat mijn partner na 2 weken zei: en nu is het klaar; jij gaat hier aan onderdoor! De baby gaat naar haar eigen kamer! De tweede was ik beter te pas maar heeft het ook 2 weken geduurd voor hij in z'n eigen kamer sliep.

Ik denk precies het zelfde als jou! Mensen zijn ook boos op mij geworden omdat ik de kleine man gelijk in zijn eigen kamertje wil hebben! En band opbouwen doe je niet alleen maar door bij elkaar op de slaapkamer te slapen.. En inderdaad die 3 stappen extra kunnen wij ook maken!

Eens met degenen die zeggen dat je gewoon je opties open moet houden en kijken wat je straks wil na de bevalling. Je kan je nu echt niet voorstellen hoe je je straks voelt onder invloed van hormonen (ik leek wel een ander mens die eerste week) en hoe je er lichamelijk aan toe bent (of je meteen na bevalling in staat bent telkens heen en weer te lopen tussen je bed en babykamer). En je weet nog niet hoe je baby op alles reageert. Dus zou kijken hoe je 'opties' in je huis kan inrichten en na de bevalling lekker doen wat goed voor jou voelt zonder mening van anderen!

Ja onze kamers zijn ook naast elkaar! Dus inderdaad ben ik er binnen 10 seconden bij hem. Wil ook echt gewoon doen wat ik wil en denk dat goed is maar toch word ik onzeker van alle meningen en ongevraagde adviezen van mensen.