Partner regelt geen vaderschapsverlof

Hoi Nowie, Niet dezelfde situatie, maar bij mijn man op het werk zijn allerlei veranderingen gaande en hij heeft al een beetje toezeggingen gehad een hogere functie te krijgen. Alles gaat beginnen in de maand dat ik uitgerekend ben. Iedereen op zijn werk weet dat ik zwanger ben, hij zegt alleen niet zoveel over het verlof tegen zijn baas. Hij heeft ooit wel eens gezegd wel wat op te willen nemen icm 2 dagen wel werken zodat hij wel feeling zou houden. Ik snap dus heel goed wat het kan doen als je iets nieuws wil. Maar ik vind dat je vriend daar veel te ver in doorslaat. Persoonlijk zou ik er dan wat achter zoeken zelfs, maar ik wil je niet bang maken. Dit is volgens mij namelijk ook iets heel moois om te delen met je collega’s? Je zegt dat je hem een ultimatum hebt gegeven, heb je al geprobeerd jezelf kwetsbaar op te stellen en heel open te vertellen wat jouw angsten zijn? Ik ben benieuwd naar het vervolg! ❤️🍀

Raar verhaal inderdaad dat hij het niet op werk wil vertellen. Het belangrijkste is dat jij er geen stress van hebt, maar ik snap dat zo’n ultimatum ook niet helemaal lekker is voor je relatie. Ik zou ‘m inderdaad een week de tijd geven om het gewoon op werk te vertellen en alles te regelen. Hoe gaat hij het straks ook doen als de tweede er is; je weet dat er dagen gaan komen dat ze allebei ziek zijn/de opvang dicht is etc; mag jij dat dan allemaal opvangen??

Wat een stomme keuze van hem. Zou hem rustig de gevolgen van zijn keuzes uitleggen. Namelijk A) zijn werkgever gaat er uiteindelijk altijd achterkomen dat hij een baby heeft gekregen. Ze zullen het dan erg vreemd vinden dat hij daarover gelogen heeft en minder vetrouwen in hem hebben. En als hij zich uiteindelijk ziek meldt om thuis te kunnen zijn in de kraamweek ipv geboorteverlof opneemt, zullen ze ook nog pissig zijn want week ziekte kost werkgever geld en week geboorteverlof niet. En gevolg B) dit gedrag zal uiteindelijk onherstelbare schade aan jullie relatie doen want hij toont geen enkele verantwoordelijkheid/partnerschap richting jou nu op dit moment en dat zal je echt bij blijven. Is er nog iemand in zijn netwerk die je kan betrekken die tot hem kan doordringen, zijn ouders of een goede vriend? Die hem ook duidelijk kan maken dat hij zijn verantwoordelijkheid dient te nemen voor zijn eigen kinderen, en domme keuzes aan het maken is?

-edit mod Eliza- reactie weggehaald, ongepast

Nou doe even normaal zeg wat een rare reactie dit… ik snap wel dat ts dit niet fijn vindt. Voor ts: Ik vraag me wel af hoe betrokken hij verder. Persoonlijk zou voor mij twee kinderen hebben zonder samen te wonen echt een no go zijn. Maar ik ken jullie achtergrondverhaal natuurlijk niet, ik snap helemaal je stress hierover. Ik heb ook een peuter en mijn man een eigen bedrijf (wij verwachten een kindje met een aangeboren afwijking die zal moeten worden geopereerd), maar hij zorgt gewoon dat hij niet werkt de eerste tijd hoe lastig dat ook is met het bedrijf. Een kind gaat voor punt. Ik denk alleen dat de werkgever mailen weinig uithaalt. Behalve dat dit voor de werkgever heel raar overkomt. En je hier verder denk ik niks mee bereikt behalve meer wrijving. Waarom vertelt hij niet op zijn werk dat hij weer vader wordt? Waarom zou dat invloed hebben op een overplaatsing? Ik zou hierdoor een beetje het gevoel krijgen dat je verborgen wordt en je kinderen.

Hi, Laten we het respectvol en ondersteunend houden naar elkaar toe. Iedereen ervaart zwangerschap en ouderschap anders, en het is belangrijk dat we elkaar hier kunnen steunen zonder oordeel. We zijn allemaal hier om onze ervaringen te delen, dus laten we dat doen met begrip voor elkaar. Ik zal daarom wat ongepaste reacties weghalen. Liefs, Eliza

Wat ik zou doen: (nogmaals) een goed gesprek voeren met vriend en vragen waar zijn prioriteit eigenlijk ligt. Kan die overplaatsing niet ook later? Weet hij wat het met jou doet? Hoe ziet hij zorg en ondersteuning in combinatie met zijn baan in de toekomst dan voor zich? Want ik snap je frustratie en onzekerheid volledig. Niets zo belangrijk als je partner bij je hebben bij de bevalling en daarna. Check of jouw behoeften ook echt bij hem zijn aangekomen. Miscommunicatie of onbegrip is soms nog best recht te trekken. Maar probeer dat dan zonder oordeel (lastig!!). Ik zou de werkgever niet benaderen. Daarmee kun je de consequenties wellicht niet goed overzien en zet je mogelijk twee relaties op het spel. Blijft hij bij zijn aanpak, dan moet hij maar de tering naar de nering zetten in november. Veel sterkte en succes!