Stemmingswisselingen/huilbuien

Ik heb dit ook heel erg, maar ik zat sws al in de ziektewet voor de zwangerschap met burn out klachten. Ik merk dat ik momenteel met alle ziekenhuis afspraken en werk integratie en spoor 2 en zwangerschap cursus eigenlijk weer veel te veel doe en daardoor loop ik emotioneel over. Ik weet niet of jij dus ook te veel op je bordje neemt ? Ik ga in ieder geval meer ruimte nemen voor rust. Verder mag de emotie er gewoon zijn, huilen zorgt ervoor der cortisol je lichaam verlaat. Ik probeer daarna weer even een geniet momentje te nemen.

De stemmingswisselingen zou ik eens met je verloskundige bespreken. Dat wil ze denk ik erg graag weten. Dat je schoonfamilie zo reageert zou ik hard op afknappen, misschien maar even niet zo ‘eerlijk’ zijn over de reden en vanaf nu aangeven dat je rugpijn/bekken pijn hebt of gewoon moe bent. Qua huilbuien, ik ben wel veel gevoeliger en emotioneler nu. Ik kan echt huilen om een random lied op de radio of iets wat in een film/serie gebeurd. Bij mijn dochter (1e zwangerschap) heb ik een huilbui gehad omdat de geraspte kaas op was en m’n vriend het laatste beetje aan mij had gegeven. Daar lachen we nu nog steeds om. 😅

Ik heb bij m'n 2e (dus de vorige) zwangerschap enorme stemmingswisselingen gehad. Ik herinner mezelf huilend opgesloten op de badkamer omdat ik weer vond dat ik teveel chips gegeten had 😜 tis allemaal goedgekomen en ik was helemaal niet depressief 😜 nu heb ik er minder last van (3e zwangerschap), ben wel snel huilerig. Dingen afzeggen herken ik sowieso, ik ben nu 27 weken en maak alleen nog afspraken "onder voorbehoud". Ik zeg er dus al van tevoren bij, ik kijk hoe ik me voel! Heb gewoon heel veel zin om in m'n bed te liggen met Netflix!

Ja, herkenbaar! In m'n vorige zwangerschap voelde ik me juist heel stabiel en vrolijk, nu veel eerder beetje somber en nergens zin in. En ook vaak behoefte om gewoon alleen te zijn in m'n bubbel, thuis... Volgens mij niks geks in deze fase van de zwangerschap, maar niet echt fijn hè! Ik heb het wel tegen vk gezegd. Zij gaf aan dat er hulp voor beschikbaar is. Dat vind ik nu nog niet nodig voor mezelf. Maar het kan dus wel!

Ik herken dit wel. Bij mij is het een teken van overprikkeling/vermoeidheid. Heb ook twee slechte dagen achter de rug, ruzie gemaakt met m'n man 🫣, veel huilen en doodmoe zijn. Het is goed om het in de gaten te houden. Als je merkt dat het lang aanhoudt of überhaupt als je er behoefte aan hebt zou ik het echt met de verloskundige bespreken. Zij kunnen je tips en adviezen geven en indien nodig doorverwijzen. Wat je familie betreft - mij helpt het persoonlijk om niet voor alles een reden te geven. Gewoon een beetje oppervlakkig aangeven dat het een beetje veel is. Maar dit hangt af van je familie en de relatie die je met ze hebt. Blijf je grenzen aangeven en kies echt voor jezelf en je gezin! 💜

Nu ineens even een paar dagen een mentale struggle… Was niet meegevraagd om mee te gaan naar Parijs voor een birthday weekend van een van m’n beste vriendinnen omdat ze vooral dronken willen zijn dat weekend.. we doen altijd wat leuks voor onze verjaardagen met z’n drietjes, maar nu hebben ze vanwege de zwangerschap besloten mij niet mee te vragen. Zij zijn kinderloos, dus ik snap het echt wel, maar heeft me wel echt even een verdrietig gevoel gegeven, wat een paar dagen is blijven hangen. Alsof je een heel ander persoon bent ofzo tijdens je zwangerschap en dan meteen niet meer gezellig bent😅

Ahhhh dit vind ik oprecht ook echt niet aardig van ze.

‘Fijn’ om te horen dat meer dames soortgelijke gevoelens ervaren ❤️. Het is natuurlijk ook niet niks wat er allemaal gebeurt. Ik heb besloten om privé een stapje terug te doen. Minder verplichtingen plannen en nee is nee 😊

Jeetje, wat een sneue actie van je ‘beste vriendinnen’. Ik kan me voorstellen dat je daar verdrietig om bent. Niet leuk. Kop op 😘

Volgens mij zijn stemmingswisselingen heel normaal, en idd al helemaal als je ook pijn hebt af en toe. Ik zou het idd wel bespreekbaar maken als je tijdens je dag geen lichtpuntjes meer meemaakt, het mag meer schommelen maar die donkere wolk moet af en toe ook even weg zijn zegmaar? Maar huilen om “niks” is echt gewoon. Tijdens mijn vorige zwangerschap heb ik mijn man huilend op z’n werk gebeld: ik had chocolade bollen en krentenbollen in huis gehaald : en hij dacht - oh handig, een zak krentenbollen dan hoef ik geen lunch te maken! Had hij de hele zak chocoladebollen meegenomen - net waar ik zin in had. En het was toen heel warm en ik had bekken klachten, dus “even” zelf nieuwe halen was makkelijker gezegd dan gedaan. Tranen, snikken, naar adem happen alles 🙈🙊

Wat goed!! Dat klinkt als een heel gezonde stap. Minder afspraken, meer tijd voor jezelf. En inderdaad, het is ook niet niks, er verandert veel!

Ja inderdaad, we bagatelliseren het snel! Ik merk dat alleen de gedachte al me meer lucht geeft, heel fijn. Vandaag is een goede dag 😌

Herkenbaar.. ik heb echt een stap terug gezet. Minder gaan werken en meer taken bij mijn man neergelegd. Door de rust kon ik veel beter met mijn emoties omgaan. Echt beste beslissing ooit

Wat goed dat je dat gedaan hebt! Fijn om te horen, dat geeft hoop 😊

Ik heb net de keuze gemaakt en een afspraak bij de bedrijfsarts aangevraagd. Hopelijk kan hij/zij met mij meedenken zodat ik ook op het werk een stapje terug kan doen, met goede onderbouwing van een specialist 😊