Tweede vaginale bevalling: Wensen en zenuwen?

Vind het eigenlijk best spannend. Bij de eerste was ik totaal niet zenuwachtig of bang, heb toen ook echt een droombevalling gehad, ieniemienie scheurtje, weeën waren goed te doen.. Ben nu zo "bang" dat deze helemaal het tegenovergestelde gaat zijn van wat de eerste was🙁

Ik ben juist heel benieuwd hoe het deze keer zal zijn!! Ik hoop wel dat het iets sneller gaat en dat het liefste thuis zonder pijnstilling.

Bij de eerste duurde de persfase 2 uur waarbij zijn hartslag daalde. Ik was mega bang dat dat weer ging gebeuren. Qua pijn was de tweede zo goed als het zelfde maar de persfase ging zoveel makkelijker. Hij was er na 20 minuten persen en hij floepte er zo uit 😅. Qua tijd was de tweede er 1 uur sneller heb wel veel meer naweeën gehad.

Hee ja ik herken het hier ook steeds zenuwachtiger. Ga nu met verlof dus dan helemaal dat je denkt oh het is er nu bijna. Dit word m'n 3e bevalling maar baal dat het niet meer in bad mag. Dat was beetje m'n droom plaatje maar dat gaat niet. Ik ben 2x ook vrij vlot bevallen maar ook idd lang persen beide 2uur vond dat ook pittig dus snap je wel. Ik wil nog kijken of ik in een cursus nog wat tips qua houdingen kan vinden wat kan helpen met persen, maar geen idee of dat helpt.

Lijkt precies op mijn verhaal. Mijn bevalling duurde ook 9 uur incl 3 uur persfase. Tot de 9/10 cm vond ik prima te doen. Lag in bad en kon ze goed handelen. De persfase heb ik echt traumatisch ervaren, extreem pijnlijk maar ik lag vanaf toen ook op mijn rug in de beensteunen. Na 3 uur gegild dat ze haar er echt uit moesten snijden en toen kwam de vacuüm. Had jij wel persdrang? Ik voelde eigenlijk alleen maar pijn zonder drang om te persen, vond het echt een grote hell. Ik ben ook dagenlang in shock geweest en ook heel veel gehuild eerste periode. Ik ben nu 32+5 en twijfel nog om last minute een cursus te doen, bijv bevallen als een baas. Ik ben namelijk echt best wel bang dat die persfase weer hef zelfde gaat, dan wil ik het liefst een keizersnede 😅 Ik loop voor dit trauma overigens bij een psycholoog, met haar bespreek ik wat ik anders wil dit keer: - in bad blijven tijdens persen - weinig mensen in de kamer/ rust en licht gedimd - weinig toucheren alleen op verzoek - niet op me rug en al helemaal niet in de beensteunen, dan blokkeer ik. - geen leerlingen en wisseling van personeel buiten de deur Ik denk dat het heel belangrijk is om vertrouwen tr hebben dat we het nu wel kunnen. Angst blokkeert oxytocine en ik denk dat dat bij mij ook fout ging na die 10cm. Maar ik denk dat we eigenlijk niks aan die angst kunnen doen na zo’n ervaring😅 Mijn gynaecoloog is er overigens van overtuigd dat het dit keer snel en goed zal gaan, maar dat is makkelijk praten haha.

Ging jouw tweede bevalling niet soepeler dan de eerste? Die hoop heb ik toch wel heel erg🙈😬

Ja het ging wel beter , je weet beter wat je kan verwachten. Alleen het persen duurde hier bij beide lang. Ik vond op handen en knieën wel een hele fijne houding voor me bekken om te persen.

Ja ik had ook persdrang. Continue. Vond het echt heel heftig.

Heb jij een cursus gedaan dit keer of twijfel je daarover? Of helemaal niet?

Ik had de vorige keer een cursus gedaan! Nu geen cursus meer. Ik heb ook echt het idee dat het zo heftig was voor mij omdat het zo lang duurde. Daar kan een cursus mij helaas niet bij helpen. Het duurde ook alleen zo lang omdat dochter verkeerd lag met haar hoofdje, dus ze kon er niet uit zonder knip. Verder ging de bevalling heel voorspoedig, dus als ze goed had gelegen had ik haar er denk ik zo uit gepoept 😂💪🏼

Ik ben soms ook wel zenuwachtig. Want je hebt natuurlijk geen idee hoe het nu zal gaan. Mijn eerste bevalling duurde maar 3,5 uur. Ik werd ingeleid met 38 weken vanwege zwangerschapsdiabetes. Ik bleek al 4 cm ontsluiting te hebben. Ze hebben alleen mijn vliezen gebroken en 3,5 uur later was hij er. Hadden wij allemaal niet verwacht. De kans is nu dus groot dat mijn bevalling weer zo snel kan gaan. Ik vind het spannend omdat als het nog sneller gaat of ik dan wel op tijd ben in het ziekenhuis en niet met pers weeën in de auto zit. Maar ik loop ook met de gedachten dat het veel langer kan gaan duren en of ik dat dan wel aankan. De weeën kon ik best goed opvangen alleen de pers weeën vond ik erg zwaar. Ik lag toen op mijn rug en heb dat niet als prettig ervaren omdat ik heftige rug weeën had. Dat wil ik graag de volgende keer anders doen. Verder kijk ik terug op een hele fijne eerste bevalling.

Mijn eerste bevalling duurde ook 9 uur, waarvan 3 uur persen. Onder de douche en zonder medicatie. Bij mij duurde het persen zo lang omdat ik geen persweeën had. Mijn moeder heeft hetzelfde ervaren bij haar eerste bevalling, bij haar 2e bevalling had ze veel weeën. Ik ga vast hetzelfde ervaren. Ergens bang dat meer weeën pijn gaan doen, maar het zou ook heel fijn zijn als het allemaal sneller gaat. Ben er wel benieuwd naar. Zou wel graag weer onder de douche de weeën willen opvangen, want dat was echt zo veel fijner dan de momenten dat ik even op mijn rug in bed moest liggen.

Dan heb je wel grote kans dat het dit keer goed gaat toch 😊 vooral omdat je gewoon persdrang had en de enige reden dat het niet vorderde kwam doordat ze verkeerd lag. Wat het voor mij vooral zo traumatisch maakte is dat ik wel extreme persween had en de pijn, zonder drang. Dus ik wilde het eigenlijk alleen maar tegenhouden en persen voelde juist heel onnatuurlijk. Sommige vrouwen hebben deze drang nooit maar kan ook komen doordat je je onveilig voelt. Maar dat is voor jou dan niet van toepassing😉

Hier kan de tweede bevalling niet erger gaan als de eerste in mijn beleving 😅 De eerste was een 5u durende bevalling, direct beenweeen en een weeenstorm. Persen in 5 weeen geklaard. Ging veel te hard, en ik wist niet waar ik het zoeken moest. Van deze tweede wil ik thuis bevallen, geen medicaties, enz. Compleet het tegenovergestelde 👍 We gaan het gauw nog een x meemaken allemaal ✌️

In het begin had ik het niet, maar ook hier komen de spanningen... M'n eerste bevalling duurde maar 2 uur totaal, dus nu ook denkende ondanks geplande inleiding, stel dat ze eerder komt, red ik het ziekenhuis dan wel? Ook heb ik zwangerschapsdiabetes en word ze groot geschat, vanwege andere redenen mag ik echt pas last minute gaan persen, wat het wat enger maakt omdat ze wat groter is... maandag alles vastzetten in t zh.. misschien word t wel eerder dan de nu 38 weken

Ik begin toch echt zenuwachtig te worden.. Ik vergeet elke keer dat ik bijna uitgerekend ben. En als ik er dan wel aan denk, dan voel ik echt vlinders in mn buik van de zenuwen 😭

Ik ben ook behoorlijk nerveus 😥 Mijn eerste bevalling ging niet zoals verwacht.. met 37 weken bevallen en had beenweeën, ook hier niet op voorbereid. Ik had überhaupt nog nooit gehoord van beenweeën. Vreselijk pijnlijk en niet weg te ademen.. na 9 uur (de hele nacht) beenweeën en nog steeds maar 2 cm ontsluiting was ik helemaal kapot en ben ik voor een ruggenprik gegaan. Daarna duurde het nog zo’n 7 á 8 uur, maar helemaal niks meer gevoeld. De kans op weer beenweeën is een stuk groter en weet ook niet hoe je ermee kan dealen. Ik wil proberen zonder medicatie, maar mocht het weer zo lopen dan ga ik zeker weer voor een ruggenprik 😕

Oef, beenweeen lijken me ook pittig ja! Ik had rug en buik weeën, maar wel 3 uur persweeën. Ben echt bang nu voor de persfase...

Ook ik kon de weeën goed hebben, ging vlot, niet al te pijnlijk en goed weg te puffen. Dus ik dacht: komt goed. Want in cursus had ik geleerd: deze fase duurt het langst. Maar de persfase doet inderdaad zeer! En ik had een normale persdrang, was niet uitgeput en het duurde keurig 40 minuten. Toch is het zo'n 'nobody told me this', dat deed me echt ongelukkig veel zeer. Daar zie ik wel tegenop. Maar wat doe ik er aan... proberen me er emotioneel op voor te bereiden. Benoemd in mijn bevalplan. Sleep me er doorheen en moedig me aan, alsjeblieft.

Dit heb ik precies zo ervaren de eerste keer. Die pers weeen vond ik echt verschrikkelijk, en dan vooral die ring of fire. Ik had heftige rug weeën maar het artsen hadden liever dat in bed en op mijn rug ging liggen omdat mijn zoon met zijn arm tegen zijn gezicht lag en het daardoor allemaal wat lastiger ging. Bij mijn volgende bevalling wil ik zelf de houding bepalen hoe ik die pers weeën ga opvangen. Mits dat mogelijk is natuurlijk.