Voordat ik zwanger werd, was ik het fitst en slankst dat ik ooit geweest was in mijn leven.
Had een super fijne balans gevonden tussen gezond eten, hard sporten en ook regelmatig genieten. Dit ging allemaal intuïtief nadat ik jaren gewerkt had om mijn relatie met eten te verbeteren.
In mijn zwangerschap heb ik mijn best gedaan deze lijn vast te houden maar het werd steeds moeilijker, met het hoogtepunt nu wel mijn verlof.
Ik heb geen enkele structuur, als ik luister naar m’n lichaam eet ik de hele dag door alleen maar brood, friet en chocola en in de sportschool kan ik nog maar 1/10e aan van wat ik eerder deed (logisch ook, maargoed dat compenseert dus niks meer).
Ik lees op de forums dat het wel vaker voorkomt, die eetbuien en trek in ‘troep’, met dan de toevoeging ‘maar ik geef er gewoon niet te veel aan toe’
Heel knap vind ik dat. Dit lukte mij dus ook aardig, tot het verlof.
Ik baal als een stekker en heb het gevoel dat dit nooit meer goedkomt.
Dat m’n relatie met eten weer kapot is en dat ik mijn lijf niet meer kan vertrouwen als het aankomt op eten.
Wat ik wil met dit topic? Ik denk gewoon even van me afschrijven, en mijn verhaal delen zodat misschien anderen die dit ook ervaren, zich minder alleen hierin voelen.