Zenuwen 2e bevalling!

Tweede bevalling ging sneller, maar natuurlijk tegenover weeenopwekkers, dus veel minder lang pijnlijk geweest voor mij. Eerste was persen uit eigen kracht (50 minuten) tegenover tweede bevalling persen waarvanuit weet ik niet maar ging als een trein (3 minuten) . Eerste twee hechtingen en bij de tweede geen hechtingen. In mijn geval is alles dus alleen maar nog fijner geweest dan bij de eerste. Hopelijk ga jij dit ook zo ervaren! 🙏

Ik ben al 4 keer bevallen en werkelijk elke keer was anders 😅. Wel elke keer ook zenuwachtig, nu over 4 weekjes baby 5 en dus ook de 5e bevalling en voel wel gezonde spanning. Heb echter geen ‘angst’ meer zoals ik dit zeker de eerste twee keer wel had. Inmiddels weet ik wel dat mijn lichaam het prima kan, en heb ik mezelf ook goed leren kennen tijdens deze bevallingen. Ik ben nog geen een keer uitgescheurd of geknipt, wel bij de 3e en 4e wat scheurtjes maar deze hoefden niet gehecht te worden. Ik heb de eerste keer een soort ‘ onvoorbereide’ bevalling gehad waarbij ik alles had onderschat. En de tweede had ik dus die negatieve ervaring, en de gedachte dat het weer 72 uur zou duren van eerste wee tot daadwerkelijk bevallen incl ruggen prik die niet werkte. Echter verliep de tweede keer dus zoooo anders, en had ik 8 cm vm thuis opgevangen, in een uur of 5 en lag ik 20 min op m’n verloskamer met de been steunen nog niet eens uitgeklapt en zonder verloskundige pers ik zo onze dochter eruit . Ging zo snel dat ik geen tijd had voor pijn. Derde verliep ook verrassend omdat hij tijdens de uitdrijving in sterrenkijker bleek te liggen waardoor het echt voelde alsof het NIET ging lukken zelf maar toch gelukt na 2 uur pers weeen.. en wonderbaarlijk genoeg duurde m’n laatste bevalling van de vierde een stuk langer al met al bij elkaar dan de voorgaande… koos ik voor een ‘ morfine ‘ pompje en had ik een hele bevalling cursus gedaan samen met partner, maanden lang voorbereid, wilde het per se zonder medicatie doen zonder hulp maar toen ‘ de ring of fire’ eenmaal zo ver was gaf ik het ook ‘op’ en ging heel m’n plan uit het raam en ging het mij er alleen maar om dat m’n kind er zsm uit kon🥲🤯 zo gezegd zo gedaan. Het kan dus echt alle kanten op, van te kalm zijn tot enorm in paniek raken van de pijn. Ik heb het allemaal al ervaren en dit keer laat ik het gewoon gebeuren. Ik weet wanneer ik in de eind fase het gevoel krijg van ‘ nu kan ik niet meer’ maar dat is tevens het moment dat de VK en ik zelf inmiddels snap dat dat betekent dat ik er bijna ben! Dus dat probeer ik nu in gedachte te houden, probeer de kalmte en rust van de tweede bevalling te herinneren zodat ik niet bij de minste kramp in paniek raak. Verder laat ik mezelf kiezen, wil ik iets voor de pijn? Of niet dat beslis ik ter plekke wel. Ben nu redelijk relaxed eronder en heb vooral geleerd vertrouwen te hebben in mezelf.

Zo verschillend dan he. Hier beide 2x snelle bevalling . Dus ook wel zenuwachtig. Maar begrijp ik goed dat je nog een morfine pompje kreeg tijdens het persen kan dat?

Nou echt hoor ! Ahh dat is fijn. Dan heb je 2 positieve ervaringen dat scheelt enorm! Nee ik kreeg het pompje vanaf een cm of 5.. althans dat dachten ze. Omdat ik dus zo’n off hands vrije geboorte cursus had gedaan kozen we voor niet toucheren en dergelijke. Maar in de realiteit zat ik dus al tegen de persfase aan. Dat zagen ze pas toen ik zei, die pomp doet NIKS, ik ga NU persen want ik kan niet meer!!! Dus in realiteit had ik het behoorlijk wat centimeters al zelf gedaan zonder morfine, en vroeg ik er dus pas om in de eindfase. Waarvan dus niet duidelijk was dat het al de eindfase was. Erg balen, want door het pompje ( weet even de echte naam niet hoor) werd m’n zoontje wel wat versuft en misselijk geboren. Gelukkig verder geen gevolgen of schade maar voor mij dus wel weer een andere ervaring rijker, waar ik nu zeker alerter op ben.

Ik herken het… bij de eerste keek ik vol vertrouwen naar de bevalling en het is een droom bevalling geweest. Nu heb ik veel meer zenuwen, kan ik m’n rust niet goed vinden ondanks oefeningen en meditaties en zie ik ineens beren op de weg. Gek toch, dat een positieve ervaring er dus niet per se aan bij draagt dat je nog meer vertrouwen in je eigen kunnen krijgt. Ik hoop dat (meer) rust en met de geboorte bezig zijn gaat helpen om weer meer vertrouwen te krijgen!

Hier net zo. Eerste ging heel vlot, geen complicaties, geen hechtingen, direct weer op de been. Maar bij deze zie ik ook wat beren op de weg. Zo’n idee van “het kan toch niet zo makkelijk gaan bij elke”. Heel apart. We gaan het zien ✌️

Ik vind de tweede keer ook heel erg spannend. Had van t weekend voorweeën en werd tijdens die weeën echt even angstig dat ik dacht: shit shit shit nu moet ik echt bevallen De voorweeën stopten weer maar ik was wel even in paniek hahaha Ik probeer erop te vertrouwen dat t een stuk sneller gaat en soepel verloopt. Meer kan ik niet doen helaas

Ooow dat had ik ook. Ik had echt even paniek. Shit ik wil dit niet, ik kan dit niet; help! Ik vind het mentale stuk echt heeel irritant.

Ja erg he, en eigenlijk ben ik er ook wel klaar voor en denk ik: laat maar komen Maar juist omdat ik weet hoe zeer het doet ben ik toch wat angstig

Haha ja nou vooral omdat ik dan denk; ik wil de ervaring van de vorige x echt niet nog een x meemaken. Maar je moet… je hebt geen keuze.. 😂 nu lach ik erom… Maar als het moment daar is.. hoop ik vooral dat ik mezelf er doorheen sla. We kunnen dit 💪🏼

Bij de eerste was ik ook bezig en de gedachte ging door mijn hoofd: gvd, wie doet zichzelf dit nog een 2e keer aan, die is niet goed. Wens voor een 2e was een jaar later heel groot, en die is ons ook gegund. Ik was bezig een dacht: gvd, dit heb ik eerder gedacht; waarom?! Nu een 3e.. ik weet al wat ik straks ga denken🙈 (Al is de weg er naar toe wel iets anders geweest)

*oja, even toelichten. Normaal vloek ik niet. Maar dit heb ik destijds wel gedacht🙈

Jep, zie er ook wel wat tegenop. De eerste keer wist ik toch niet wat ik moest verwachten. Werd ik ook nog vroegtijdig overrompeld, dus toen was het knop om en gaan. Nu lijkt het er op dat ik het normaal thuis kan gaan afwachten en laten starten. Mijn eerste bevalling was geen drama, vrij snel en de pijn wel te doen. Maar nu weet ik dat het pijn doet. En las ik pas dat door de knip die ik heb gehad, the ring of fire nu wat langer kan duren door de snuggere huid. Dus nu is het niet meer het grote onbekende, maar wachten op bekende pijn en uitputting. Ach ja. Laatste keer, denk ik soms maar. Succes allemaal

Ik vloek ook niet, maar ik heb ook wat af staan tieren in gedachten ;) mag best toch. Het wordt geen hobby haha

Ik dacht bij de eerste: als het echt zo verschrikkelijk is zouden niet zo veel vrouwen meer dan één kind krijgen.. wist ik veel dat wij zulke slechte geheugens hebben. Ik herken de extra zenuwen ook, je weet toch beter wat je te wachten staat.

Hahahaha ja echt, snapte tijdens de bevalling pas dat hormonen idd misschien wel wonderen verrichten na de bevalling