Zus neemt afstand

Begrijpelijk. Ik heb dit zelf ook met mijn beste vriendin. Ik ken haar al langer dan 10 jaar en ik heb zelf afstand genomen omdat ik haar misschien pijn doe. Aan de andere kant heb ik wel zoiets van ja, als het haar dan wel mag lukken moeten we zeker allemaal blij voor haar zijn, maar andersom niet... Het klinkt misschien hard, maar ik heb bijvoorbeeld ook een vriendin die in een traject zit na meerdere problemen en onderzoeken gehad te hebben, en die wenst me al het goeds toe en wilt me helpen waar nodig, echt een sterke meid en ik ben ook echt blij om haar als vriendin te hebben. (Dit maakt het contrast wel groter tussen m’n twee vriendinnen die in hetzelfde schuitje zitten qua obstakels en problemen)... Wat betreft m’n vriendin die ik lang ken, daar neem ik afstand van. Ik wil me niet k*t voelen, tuurlijk het is verdrietig dat het mij sneller lukt, maar daar kan ik niks aan doen. En ik hoor ook te genieten van mijn zwangerschap. Misschien helpt het om ook afstand te nemen, geef haar de ruimte en laat het maar vanuit haar komen. Ik denk dat je op die manier laat zien dat je haar genoeg ruimte geeft en het blijft je zus.

Lastig! Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat het moeilijk is. Je kan rekening met haar houden door haar niet direct te benaderen met appjes of fotos. Misschien kan je daarmee beter naar vriendinnen, je moeder of zelf groepen zoals dit als je vragen heb! Maar je moet niet je eigen geluk af laten nemen door het verdriet van een ander… het is moeilijk voor haar maar dat is niet “jou probleem” je mag blij zijn!! Maar de pijn moet ze echt zelf verwerken en daar moet jij je niet door laten beinvloeden

Ik heb het helaas meegemaakt. Mijn zus was 36 weken toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Dit is 7 weken later een miskraam geworden. Ik was heel blij voor haar dat zij een gezond babytje had maar was ook heel verdrietig dat hun wel een babytje hadden en ik niet.

Ik heb het van de andere kant mee gemaakt. Denk dat vooral praten met je zus heel belangrijk is. Vraag haar wat zij nodig heeft en wat je wel en niet mag delen. Als je een nieuwe echo hebt gehad en je bent al met haar in gesprek kan je altijd vragen vind je het leuk als ik de echo met je deel? Ik merkte ook dat ik het vervelend vond als het alleen maar over de zwangerschap of over de baby ging dit kan natuurlijk voor iedereen anders zijn maar ik zou aanraden dat een beetje te voorkomen al snap ik dat het ee groot deel van je leven is op dit moment natuurlijk.

Dankjulliewel

Hi! Wat vervelend. Deze situatie heb ik ook met mijn schoonzus. Ik ben 16+4 nu en zij heeft niet een keer aan mij gevraagd hoe het is. Ik ben altijd begripvol naar haar etc. Zij heeft een mk gehad bij 6.5 en 9 wk. En wij zate toen in een fertiliteitstraject. Haar laatste mk was begin januari. Ze is ook niet op de gender reveal geweest welke we alleen met ons gezin deden. Wij hebben de afgelopen maanden alles ingehouden en niets gedeeld… maar daar zijn we klaar mee! Je eigen geluk gaat voor!!!!! En ook het geluk van jouw gezin. Ik voel je helemaal dat het super pijnlijk is voor beide kanten. Zij heeft waarschijnlijk nog pijn, en dat mag! Maar nogmaals mag ze jullie geluk niet in de weg staan. Als je een keer wil praten mag je altijd een berichtje sturen. Knuffel

Wat een lief bericht. Ja klopt helemaal, het is echt een tweestrijd. Ik ga jullie adviezen opvolgen en kiezen voor mijn eigen geluk. Dankjulliewel!

Geen dank!! Ik hoop dat die van mij bedaart binnen nu en dec. Haar man en mijn partner zijn tweelingbroers, haar man doet overigens super normaal!? Is dat bij jouw zwager ook? Kan die zich eroverheen zetten

Oh jeetje... Ik vind het zo jammer dat ze zo doet voor jullie. Bij jullie ging 't ook niet vanzelf! Hmm, die spreek ik eigenlijk niet zo veel. We zijn niet een heel close gezien, zien elkaar niet heel veel.

Neee bij ons niet nee. Maar toen zij zwanger was beide keren en de miskramen waren wij wel daar voor hen, ondanks onze eigen sores. Bloemen, bezoek kaarten de hele mikmak! Jammer dat jullie elkaar niet veel zien. Misschien veranderd het id toekomst! Succes😘

Wat lastig voor jullie joh! Ik heb zelf 3 miskramen gehad en dat is natuurlijk heel verdrietig, maar heb het gelukkig altijd los kunnen zien van het geluk van een ander. Wat ik vooral lastig vond is als ik er heel erg mee overvallen werd, dus mijn voornaamste tip zou zijn om inderdaad als voorbeeld te vragen of ze een echofoto wil zien en het niet zomaar sturen. En benadrukken dat je met ze meeleeft en dat je het graag goed wil doen voor hen, maar dat je natuurlijk ook blij bent met je eigen zwangerschap. Als het in de loop van de zwangerschap heel scheef gaat lopen dan inderdaad je eigen geluk niet door zoiets laten verpesten.

Vergeet ook niet dat zij al een kindje hebben. Dus hoe verdrietig die miskramen ook zijn, ze weten ook hoe het is om het geluk te voelen van zwanger zijn en dat zou ze jou ook moet gunnen bij je eerste zwangerschap.

Lastig, maar ik vind dat haar verdriet het jullie niet in de weg mag zitten. Jij mag ook gewoon blij zijn dat je zwanger bent en er van genieten. Misschien even laten voor wat het is en aan je eigen geluk denken

Hier het zelfde alleen niet bij een zus. De nicht van mijn vriend heeft al een kind en is al langere tijd met een ivf-behandeling bezig voor een 2e wat helaas niet wil lukken. In november heb ik zelf een miskraam gehad. 11 weken. Ons eerste kindje. Nu terug zwanger maandag 18 weken. Sinds wij vertelt hebben dat wij terug zwanger zijn negeert ze mij compleet. Elke vrijdag zijn ze hier. En als ik kom word er geen woord gezegd echt heel vervelend. Ik begrijp echt het verdriet en ik snap het. Maar inderdaad ons geluk mag niet weggenomen worden. Ook ik heb me rot gevoeld toen mensen in mijn omgeving zwanger werden en ik eentje had verloren. Maar ik was zo blij voor hun en dat heb ik ook altijd laten merken. Ik vindt niet dat je zus zich zo mag gedragen. Ze heeft al een kindje. Ze moet blij zijn dat er een neefje of nichtje aan komt. Haar tijd komt echt nog wel. Ze word tante hoe leuk is dat. Want stel het lukt haar nu dadelijk wel dan wordt er wel verwacht dat jij lief en leuk gaat doen.

Als iemand die dit vanuit de andere kant heeft meegemaakt, vind ik dat er door sommigen hier wel erg makkelijk wordt gezegd dat ze gewoon maar blij voor jou moet zijn. Ik heb drie miskramen gehad en ging door de allerzwaarste en zwartste periode van mijn leven. In mijn ervaring staan het blij voor iemand zijn dat diegene wél zwanger is en het verdriet dat dit kan doen echt los van elkaar, ze kunnen naast elkaar bestaan. Natuurlijk is je zus blij voor je, maar waarschijnlijk moet ze zichzelf ook een beetje in bescherming nemen tegen haar eigen verdriet en neemt ze daarom wat meer afstand. Mijn advies is om te blijven praten met elkaar en om haar inderdaad niet te overvallen met foto's of nieuwtjes, maar dat op haar initiatief te laten komen. Het is jammer voor jou dat je bij haar dan niet kunt delen op de manier waarop jij zou willen, maar dit is geen bewuste keuze van jouw zus. Ze zit in een heel zwaar rouwproces. Blijf ook aan haar vragen hoe het met haar gaat. In mijn ervaring kon ik bij mensen die ook betrokken en begripvol waren bij mijn rouw, óók makkelijker betrokken zijn bij hun zwangerschap. Ik wens je een hele mooie zwangerschap en hoop dat jullie relatie hier niet te sterk door beïnvloed wordt en dat jullie elkaar weer vinden.

Ik heb ook 5 jaar lang struggles gehad bij het krijgen van kinderen. Maar nog nooit heb ik niet enthousiast gereageerd of geen interesse getoond in vrienden of familie leden die zwanger waren enz. Wees gewoon jezelf. Ik vond het namelijk wel interessant het proces te mogen volgen van de zijlijn. Ze moet zelf haar grenzen aangeven. Maar daar moet ze ook even dr eigen mannetje zien te staan, en het slikken. Het draait nu niet om haar. Ook al snap je haar heus.

Wie bepaalt er om wie het 'draait'. Iemand krijgt een kindje en een ander heeft er twee verloren. Die twee situaties kunnen toch naast elkaar bestaan, met respect voor elkaars situatie en gevoelens. Dan hoeft niemand iets te slikken of z'n mannetje te staan. Dit kan je namelijk ook andersom beredeneren.

Hier een ervaren vanuit de andere kant. Ik heb één zus we waren (en zijn inmiddels weer) heel erg close. Gingen veel met ze 2e op vakantie en zagen elkaar meerdere keren per week. Ik heb jaren een hele grote kinderwens maar mijn partner wilde nog wachten. Mijn zusje wist niet zeker of ze kinderen wilde en raakte per ongeluk zwanger. Het feit dat zij ineens wel een kind zou hebben en ik niet heb ik echt moeten verwerken. In het begin hoefte ik ook niks te weten van haar zwangerschap en elke keer als ik bij haar was geweest kreeg ik heel erg huilbui zodra ik in de auto stapte. Ze verhuisd ook nog een naar 80 km verderop. Toen heb ik echt even fysiek afstand genomen en voor mijzelf gekozen. Ik ging aan het contact onderdoor. Inmiddels heb ik een neefje van net 1 jaar en ben ik zelf 20 weken zwanger. Het contact met mijn zus is weer goed en steeds beter aan het worden. Ik heb haar voor het eerst weer gezien in haar kraamweek en was opslag verliefd op die kleine man, die hier allemaal niks aan kon doen. Als ik in jouw schoenen stond zou ik vooral voelen waar jou behoefte ligt. Het gesprek aangaan met je zus. Mogelijk even wat afstand nemen. Ik wens je een hele mooie zwangerschap en ik hoop dat je relatie met je zus zich hersteld.

Zo bedoelde ik het niet. Uiteraard heb je respect voor elkaars situatie. Ik bedoel ermee te zeggen dat ze soms ook even haar mannetje moet weten te staan als de ander even over de zwangerschap wil vertellen. Andersom idemdito. Er moet ruimte zijn voor elkaars geluk/verdriet vind ik.

Bedankt voor jullie verhalen en ervaringen. Ik merk dat er nog steeds afstand is maar ga er geen label op plakken van slecht of goed. Zij focust op zichzelf, en ik focus op mijzelf. Ik denk dat dat het beste is om niets te forceren of te ontwijken. Ik weet niet hoe zij zich voelt en probeer daar niet teveel voor in te vullen want het is haar proces en ik kan haar nu niet helpen. We komen wel weer bij elkaar, daarvoor ben je zussen❤️