Zwangerschapsvergiftiging/Emotionele periode.

Vergeten erbij te vermelden* Ik word met 37 weken ingeleid… Spannend dit is m’n eerste zwangerschap🥹🙏🏼

Soort van het zelfde mee gemaakt, maar wel zwangerschapsvergiftiging alles ging vanaf dat moment ook fout 😫 eerste zwangerschap maar uit eindelijk goed gekomen hoor! Ze weten in het ziekenhuis wel wat ze doen daar moest ik zelf ook aan wennen dat idee 😅. het is idd een traumatische ervaring en ik heb er zelf ook last van nog steeds.. 2 weken geleden bevallen op 10-11-2024

Jullie kunnen dit💗 heel veel succes!!! 🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻👶

Heb je er al hulp voor gezocht? Belangrijk om hierover te praten met iemand die je vertrouwd. Het is niet niks wat we meemaken🙏🏼 Gefeliciteerd met je prachtige wondertje. Hoop dat alles goed met jullie gaat. Werd je ingeleid?

Bedankt lieverd!!🩷🩷🩷🤗

Oef, lieve mama wat vreselijk dat je dit moet meemaken allemaal. Heb je ondertussen antwoord op je vraag hoe het kan dat het andere ziekenhuis ineens aan andere gedachten heeft mbt de zwangerschapsvergiftiging? Kan mij voorstellen dat dit een rollercoaster is voor jullie en dat jullie de dagen nu echt aan het aftellen zijn. Ik gun je een paar rustige laatste weken.. hopelijk zit dat er nog enigszins een mini beetje in. Heel veel sterkte samen 🍀🌹

Je kunt altijd een klacht indienen. Een ziekenhuis moet een klacht behandelen. De situatie wordt er voor jou niet anders op maar wie weet helpt je dit het hele verhaal iets een plekje te geven. Hulp zoeken via het "nieuwe" zh zou ook een idee zijn. Hopelijk verloopt de rest van jou zwangerschap zo positief en fijn mogelijk.

Pfoe wat heftig! Ik ben ook 34 weken nu, bijna 35. Dit is mijn 2e zwangerschap. Heb al een knap ventje van 2 rondlopen. Verwacht nu een meisje en deze zwangerschap is zoveel anders en ook met "gedoe". Bij mijn eerste heb ik een goede zwangerschap gehad, maar een lastige kraamtijd waarin ik mij ook niet serieus genomen voelde en dingen over het hoofd gezien werden. Ook doordat ze me dus niet serieus namen. Maar dat was (vind ik zelf) niet zo heftig als jouw verhaal en toch heb ik er een soort van trauma aan over gehouden. Ik snap dat je hem deelt (ik toen niet gedaan helaas) en vind het heel sterk van je! Dat is zo belangrijk!! Op die manier kun je het dadelijk beter een plekje geven, want dit is niet niks inderdaad. Ik wens je nog een paar rustigere laatste weekjes toe en een goede bevalling, gezond klein meisje en een kraamtijd waarin je wèl serieus genomen wordt en kan en mag genieten. Dat de kleine dingen het mogen zijn die het hem doen! In positieve zin.