Ik ben nu 30 weken zwanger en ik merk dat ik de laatste loodjes best wel pittig vindt.
Ik werk 32 uur (kan zitten en staan gelukkig afwisselen) in het VO en ben daarnaast bezig met afstuderen (moet 4 kleine verslagen schrijven). Dit wordt mijn eerste kindje, dus heb nog geen kindjes rondlopen en mijn man doet echt heel veel huishouden. Wel heb ik overgewicht waardoor mijn vetbuik soms best op mijn baarmoeder drukt, wat een onprettig gevoel geeft.
Ik heb het idee dat ik echt alleen nog maar leef om te werken. Na het werk moet ik namelijk echt slapen. Ook op mijn vrije dagen ben ik eigenlijk alleen maar moe en doe ik veel dutjes. Een rondje met de hond lopen is bijvoorbeeld voor mij echt al een hele opgave. Wel ben ik gaan zwemmen om mijn spieren te verstevigen en dit gaat gelukkig goed. Van het weekend ben ik met mijn man naar de intratuin gegaan en ik kreeg na een tijdje echt best rugpijn van het slenteren en heb daar echt van bij moeten komen. Net het ziekenhuis gebeld, omdat ik last had van zeurende menstruatie achtige pijn en rugpijn en ze gaven aan om meer rust te houden.
Ik voel me dan echt een ontzettende aansteller. Ik ben pas 30 weken (baby is in zijn geheel wel ongeveer 2 weken groter) en moet nog wel even. Ook wilde ik pas met 36 weken met verlof. Mijn moeder zei altijd: " niet klagen, het is een gezonde ziekte", maar ik vind het echt heel pittig. Hoe ervaren anderen dit? Ik weet niet meer zo goed waar ik goed aan doe.