Angst voor verlies

Hey, ik herken me (helaas) in je verhaal. Ik heb dan alleen 1 miskraam gehad voor deze zwangerschap. Dus geen twee. Ook twee jongens en nu derde een meisje. Ik zie ook allemaal filmpjes op internet over verlies etc. Nu heb ik net mijn beste vriendje (hond) in moeten laten slapen. Dus ik voel me ook super emotioneel en denk elke keer straks verlies ik jou ook nog. Ik denk ergens dat het angst is omdat we helaas al veel verloren hebben. En niet volledige durven los te laten dat het goed komt. Maar ik probeer toch te denken er is geen reden om dit te denken en bij de meeste mensen gaat het goed. Maar je bent er niet alleen in. Niet dat dit een leuk iets is maar wellicht fijn te weten. Laten we hopen dat het goed blijft gaan allemaal! 🩷

Heel herkenbaar! Hier zwanger van de 2e en in totaal 3 miskramen gehad. Het gevoel dat het niet goed zat bij die 3 miskramen was er bij mij ook meteen zoals jij beschrijft. Bij mijn vorige zwangerschap had ik ook de angst dat het toch nog ergens mis zou gaan en nu dus weer. Maar ik weet gelukkig nu ook uit ervaring dat het ondanks dat gevoel de vorige zwangerschap toch goed is gekomen want ik heb nu een gezonde kerel van bijna 3! Ik denk dat het ook gewoon de angst rondom de zwangerschap is, het oncontroleerbare en inderdaad het verleden met de verliezen die dan ook nog meespeelt. Ik heb helaas niet echt tips, maaar misschien goed om dus te weten dat ondanks dat ik meteen wist dat het mis was tijdens mijn miskramen en ik de angst had tijdens mijn wel goede zwangerschap, die angst dus niet terecht was. Probeer zoveel als mogelijk wel te denken aan hoe de kerst zou zijn met 3 gezonde kindjes en aan alle leuke dingen als je dochtertje straks geboren is, dat helpt ook de negatieve gedachten een beetje naar de achtergrond!! 🥰

Herkenbaar! Hier 35wkn zwanger van ons eerste kindje na 3 miskramen daarvoor gehad te hebben en elke keer is er toch nog een stemmetje in mn hoofd die zegt; als dit maar goed gaat.. Ik ben pas gerust als ze goed en wel geboren is. Veel succes met de laatste loodjes! 💕

Herkenbaar hoor. Heb een zoontje en krijg nu een dochter. In febr een missed abortion gehad met 11w en bij deze zwangerschap 8 weken bloedingen. Het ging eindelijk goed en nu blijk ik een placenta praevia te hebben. Voel veel angst om haar te verliezen. Ik heb nachtmerries erover. Probeer er niet teveel mee bezig te zijn.

Ik herken me hier ook in, 34 weken nu. Heb al een dochter en voor de huidige zwangerschap twee keer een Missed abortion gehad, toen had ik er ook een slecht gevoel bij. Het eerste trimester is vol onzekerheid geweest, tweede trimester kon ik het wat loslaten en sinds het derde trimester heb ik ook regelmatig het gevoel dat er nog wat komen gaat. Tot nu toe zijn alle controles goed geweest, helaas wel een pittige zwangerschap.

Ik heb hetzelfde, heel herkenbaar dus. Blok al die dingen op social media in elk geval. Dat heeft mij geholpen

Gecondoleerd met het verlies van jullie hond. Wat heftig dat nu in deze fase mee te moeten maken. Heel veel sterkte hiermee! Ja die angst, ik denk ook dat loslaten is zo moeilijk! Laten we dat inderdaad hopen

Bedankt voor je lieve en helpende reactie! Dat helpt inderdaad enorm te horen dat die angst niet gegrond was. En wat heftig 3 miskramen.

Jeetje wat heftig zoveel miskramen en ook zo naar dat de angst er nog steeds is! Hopelijk kom je het laatste stukje mentaal goed door en heb je straks een heel lief kleintje in je armen

Ja dat is een goede tip! Ik denk er aan om Instagram even van mijn telefoon te gooien. Die hormonen maken echt dat je ook niet meer kan relativeren

Herkenbaar gevoel! 🫶🏼♥️ Tip voor op Instagram: je kan bij je instellingen onder ‘voorkeuren voor content’ bij ‘specifieke woorden en zinnen’ een aantal woorden invoeren (bijv ‘loss’ etc) zodat je die content niet/minder te zien krijgt. Of als je een filmpje of foto voorbij ziet komen op ‘niet geïnteresseerd’ klikken als het iets triggert! Gaf mij iets meer ‘grip’ op wat ik wel en niet prettig vond om tegen te komen ☺️ Maar de app verwijderen kan natuurlijk ook!

Hi, ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik ervaar de laatste weken ook steeds.meer de angst om mijn kindje te verliezen. Dit is mijn tweede kindje en de vorige zwangerschap is alles gewoon goed verlopen. Tijdens deze zwangerschap heb ik vrijwel de hele zwangerschap wat angsten gehad en ook duidelijk dat "eerst zien dan geloven" gevoel. Tijdens deze zwangerschap heb ik het gelukkig minder. Ik denk vooral omdat ik iets meer vertrouw op mijn lijf en sommige kwaaltjes nu herken als onschuldig. Echter is de angst er nu in deze laatste fase wel weer aangezien. Anders dan dat ik veel lees in deze reacties heb ik zelf nooit een miskraam gehad. Wel heb ik een broertje gehad die met 40 weken overleden is in de buik. Ik denk ook dat mijn angst hier wel vandaan komt. Het is voor mij vooral dat gevoel van bijna al zekerheid hebben, maar tegelijkertijd beseffen dat niets zeker is in het leven en hierin lukt het mij soms niet helemaal om in de babybubbel te zitten waarin je je gezinnetje al voor je ziet. Gelukkig lukt het vaker wel dan niet, maar toch zijn die momenten van angst erg zwaar. Wat ik er ook lastig aan vind is dat ik weet dat het tussen mijn oren zit. Maar tegelijkertijd als ik iets ervaar, er niet vanuit durft te gaan dat het tussen mijn oren zit, want wat als mijn zorg terecht was. Ik voel me dan ook al zo enorm verantwoordelijk voor het kindje in mijn buik en op dit moment is die verantwoordelijkheid moeilijk te delen.

Hoi! Wat ontzettend naar dat je dit ook zo ervaart! En heel erg herkenbaar, vooral het stukje ‘tussen je oren zitten’ maar toch weten dat de angst ook uit kan komen en precies dat kan je niet recht trekken in je hoofd want het is iets wat wel voorkomt maar heel weinig. Focus op het nu helpt me heel erg, oké dat is wat kan maar wat is nu, wat zegt de verloskundige nu. Bespreekbaar maken met de verloskundige, realistische verwachtingen maken en bespreken wat er in mij omgaat helpt heel erg. Zij kan daardoor mij heel erg helpen focussen op wat nu is en benoemt daardoor extra veel, dat helpt mij vertrouwen krijgen. Ik ben nu 39 weken zwanger en merk wel dat ik meer vertrouwen krijg. Het bezig zijn met de voorbereidingen maakt alles meer concreet en minder abstract, dat helpt en heel veel praten, met mijn partner met andere moeders met de verloskundige. Heel veel mensen hebben deze angst en het is dus helemaal niet gek dat je dit ervaart, ik herken het zo en het is zo vervelend. Het legt een beetje een laagje over je zwangerschap hè?!