Band Dochter van bijna 4

Ze moet nog even wennen aan de nieuwe situatie, op haar eigen tempo. Ik denk dat je nu niets moet oplossen en dat het vanzelf weer goed komt. Je zou haar erbij kunnen betrekken door mee te laten helpen: aangeven van luiers en doekjes, kleertjes uitzoeken, spullen voor badje klaarzetten. En kijk of je soms wat een op een tijd kan nemen, even met zijn 2en een boekje lezen of wat kleuren. Ik ken het gevoel wel, heb zelf een dochter van 4,5 en dat gaat af en toe ook wat moeilijk. Van heel aanhankelijk tijdens de zwangerschap, naar ineens geen knuffel en kus meer voor het slapen gaan. Ik vraag dan alleen of ze het zeker weet en laat ze dan maar. Sommige dagen is ze vooral boos en gefrustreerd, andere dagen gaan wel heel goed.

Ik denk dat je dochter vooral heel erg aan het wennen is aan de nieuwe situatie. Vaak neigen kindjes meer naar de ouder die het meest van de verzorgende rol op zich nemen en dat is je man de afgelopen tijd meer geweest vanwege jou herstel. Ik heb niet dezelfde situatie, maar mijn zoontje van 2 had dit heel erg richting mijn man, nadat mijn man in oktober een weekje weg was geweest. Na die week wilde hij heel graag stoeien met zijn papa, maar als papa hem naar bed bracht, wilde troosten na het vallen of zelfs een appeltje voor hem klaar maakte was het niet goed en moest mama het doen. In de avond met naar bed brengen hebben wij het toen een aantal dagen wat meer samen gedaan. Dus mama is er bij, maar papa doet je de pyjama aan en poetst je tanden. Ook als hij huilde dat mama mee moest, vertelde ik hem dat ik hem morgen weer naar bed zal brengen, maar dat papa vanavond dat doet. Ons zoontje gaf zich er wel aan over gelukkig. Ik zou het niet te persoonlijk opvatten. Dat is vast super moeilijk met alle hormonen die door je lijf gieren. Maar het is goed om je te beseffen dat ook dit een vorm is van zich veilig voelen. Het schijnt namelijk zo te zijn dat als een kindje zich niet veilig voelt, iemand ook niet zo hard durft "af te wijzen".