Missed abortion (gemiste miskraam)bij eerste zwangerschap

Allereerst heel veel sterkte met dit verlies! Mijn eerste zwangerschap was een missed abortion. Daarna heb ik een gezond zoontje mogen krijgen. Ik was ook heel snel weer zwanger (ben 1x ongesteld geweest en daarna was het raak). De angst zat er wel dik in gedurende de eerste maanden dat ik zwanger was van mijn zoontje, maar ik kreeg naarmate mijn buik groeide en ik hem voelde bewegen steeds meer vertrouwen weer in mijn lichaam. Maar zeker na een missed abortion zal dat vertrouwen echt weer even moeten groeien...

Heb het ook al mee gemaakt. En na de curatage is me 2e zoon gezond en wel geboren was vrij kort na de curatage toen weer in verwachting.

Heel veel sterkte ♡

Heel veel sterkte!!❤️ het is ontzettend heftig om mee te maken😟 Ik heb er zelf 2 meegemaakt... De eerste keer was met 7+4 week ik heb toen curretage gehad en was na 3 maanden weer zwanger en heb nu een gezond dochtertje van 3 jaar🙏 daarna een missed abortion met 9+4 en 2 vroege miskramen, maar nu weer 12 weken zwanger... Hou hoop meid, het komt echt goed🍀🙏 En blijf praten!❤️

Dankjewel!🙏🏼 wat heftig ook voor jou , al 3 miskramen. Gelukkig al een gezond dochtertje en ik hoop dat deze zwangerschap ook goed mag gaan voor jullie 🍀 Ik hou wel de hoop erin hoor, de gynaecoloog zei ook dat er na 1 miskraam nog geen verhoogde kans was op een andere miskraam, daar hou ik me maar een beetje aan vast. Bij mij is het vooral het gevoel dat mijn lichaam mij constant in de steek laat (ik heb 3 hartoperaties gehad) waardoor het met de bloedverdunners en kans op trombose etc. Sowieso al spannend is allemaal een zwangerschap. Daarnaast ben ik vorig jaar geopereerd aan voorstadium baarmoederhalskanker en mocht ik een half jaar niet zwanger worden totdat alles schoon was. Gelukkig is dat het geval. 🍀 en nu weer deze teleurstelling… we zagen het al helemaal voor ons een kleintje en nu valt alles weer weg. Maar we blijven hoop houden op een gezond kindje uiteraard! ❤️

Geen ervaring, maar wil je heel veel sterkte en kracht toewensen. Wat ontzettend verdrietig. Absoluut gevoelloos en onmenselijk dat je zo bent behandeld bij de echoscopist.

Dankjewel voor je lieve berichtje! Het was inderdaad echt niet fijn. Ze zei; oh even kijken nee ik zie geen kloppend hartje. Ik ga nog even inwendig kijken maar hier verwacht ik ook niks.. even kijken. Nee geen hartje. Ga maar naar de wachtkamer dan komt de gynaecoloog zo. We stonden binnen 3 minuten weer buiten met onze mond vol tanden en tranen in onze ogen. Ze kon toch op z’n minst iets van empathie tonen… dit was ook onze eerste echo ooit dus we hebben ook niet echt vergelijkingsmateriaal, maar het voelde voor ons echt niet fijn. We willen daar liever ook niet terug de volgende keer.

Nee de ervaring moet speciaal worden gemaakt, maar dit is een moeilijke situatie en dan hoor je als medewerker van een zorginstelling toch te zorgen dat je wat steun en inderdaad empathie te tonen. Dit zal al je volgende ervaringen gelijk op scherp zetten en dat is natuurlijk nooit de bedoeling. Denk aan jullie en stuur je een hele dikke knuffel

Heel erg veel sterkte❤️ Ik heb in februari een missed abortion gehad. Ik was 11 weken maar kindje was gestopt op 8+5. Het werd heel subtiel gebracht dus hoe je behandeld bent vind ik echt belachelijk. Mijn miskraam is eerst opgewekt met medicatie en 2 weken later evengoed curretage gehad. Ik zag alles somber in maar ben zonder menstruatie binnen 1.5 maand weer zwanger geraakt. Er is een miskraam groep waar ik veel aan heb gehad.

Dankjewel!🙏🏼 wat naar dat je het ook heb meegemaakt. Ik lees vaak dat mensen ook weten wanneer het gestopt is met groeien maar ook daar heb ik geen idee van… daar werd niks over gezegd verder. Ik hoop dat ik voor de curretage misschien nog een echo krijg…? Wij vonden het nieuws natuurlijk sowieso verdrietig maar de manier waarop het gemeld werd deed ons ook echt zeer. Gelukkig was de gynaecoloog die we daarna spraken wel begripvol. Ik denk dat ik er dinsdag misschien wel wat over ga zeggen nog in het ziekenhuis. Wat fijn dat je weer zwanger bent! Hoever ben je nu? 🤰

Ik heb in januari een missed abortion gehad. Alles was gestopt met groeien met 6 weken en 3 dagen. Inmiddels ben ik in maart weer zwanger geraakt en ben ik nu 11 weken zwanger! Bij mij werd er gekozen door middel van medicatie opwekken. Mocht dat niet volledig lukken, was curretage plan B geweest.

Wat naar dat je dit ook heb moeten meemaken, maar ontzettend fijn dat je alweer 11 weken zwanger bent! Was je erg onzeker na de missed abortion bij de volgende zwangerschap? Mijn enige optie was de curretage ivm de bloedverdunners die ik slik. Het zou kunnen dat het spontaan komt voor dinsdag maar ook dan moet ik meteen naar het ziekenhuis ivm de kans op extreem bloedverlies.

Jazeker! Maar ik denk dat iedereen die een miskraam mee maakt, onzeker is in een volgend zwangerschap. Het hoort er een beetje bij denk ik. Maar ik blijf optimistisch! Hopelijk kan jij dit ook!

Ik wist het ook niet. Kwam als een bom binnen. Hopelijk valt de curretage mee voor je. Mentaal vond ik het wel zwaar allemaal erna. Ik ben nu 7 weken dus het termijn waarop het mis ging is bijna en voel me wel heel angstig daardoor.

Spannende tijd voor jullie! Ik duim met jullie mee. Mijn gynaecoloog zei gisteren dat er bij eenmalige MA geen enkele verhoogde kans is dat de volgende dat ook gaat zijn. Maar ik snap zeker dat het spannend is, het onbezorgde is er wel vanaf helaas… fysiek zie ik eigenlijk niet echt tegen de ingreep op, mentaal vind ik het nu al best zwaar, maar het is natuurlijk net gisteren gebeurd. Ik moet mezelf ook een beetje de ruimte geven om verdrietig te zijn misschien.

Wat vervelend dat jij ook een missed abortion hebt bij je eerste zwangerschap :( en helaas geen goede ervaring bij de echo! Ik had gister mijn eerste (termijn) echo op 10.6 weken en helaas was er ook bij ons geen hartje en de vrucht gestopt met groeien bij 7.4 weken. De echoscopiste was heel vriendelijk en liet ook echt even de ruimte om de eerste emoties eruit te laten. Gister en vandaag heb ik echt veel huilbuien gehad. Het liefst komt het bij mij er op de natuurlijke weg gewoon uit, dus daar geef ik nu ruimte aan. Ik heb wel het idee dat er al een proces gaande is 🙏🏼 Denk toch door die eerste grote ontlading aan emoties en stress, dat het nu kan indalen en ik het kan gaan loslaten. Hopelijk komt het bij jou ook al voor dinsdag op gang! Ik wens je veel sterkte toe ✨

Heey in oktober ook een miskraam gehad! En nu 11 weken zwanger. Natuurlijk mag je verdrietig zijn! Maar het komt vast goed! Je moet zo denken het komt niet door jou maar er was al iets niet goed met het vruchtje❤️

Jeetje wat heftig ook voor jou om te horen! Dan hebben we op dezelfde dag het slechte nieuws gekregen. Ik heb donderdag en vrijdag ook heel veel gehuild inderdaad, probeerde wel afleiding te zoeken maar je bent er niet echt bij met je hoofd… ik hoop voor jou dat het inderdaad gauw op de natuurlijk weg loskomt. Bij mij ligt het ietsje anders omdat ik bloedverdunners slik ivm mijn hartafwijking, ze zijn bang voor extreme bloedingen als het op de natuurlijke manier komt. Vandaar dat er gelijk is gekozen voor curretage. Ik wens jou ook heel veel sterkte de komende tijd❤️ was het bij jou ook de eerste zwangerschap?

Een MA is heftig, een grote mindfuck. Je lichaam geeft geen signalen af dat het niet klopt dus je wordt er ineens mee geconformeerd tijdens een echo. Daarna weet je het in je hoofd, maar je lichaam voelt nog zwanger. Ik vind het ook heel vervelend voor je dat je verloskundige zo reageerde. Hopelijk tref je dinsdag artsen die wat liever zijn voor je. Ik heb 2x een MA opgewekt met medicatie. Je komt dan ook in het ziekenhuis voor bevestiging en de medicatie en later nog op controle. De artsen die ik had gezien waren heel vriendelijk en toonden wel echt medeleven. Hier op het forum is ook een losse groep over miskramen, daar vind je lotgenoten die hetzelfde hebben meegemaakt of op dit moment doormaken. Probeer er veel over te praten, mijn ervaring is dat het echte mentale gedeelte pas later komt als alles achter de rug is.

Dankjewel ♥️ Klopt ja, zelfde dag! Voor mij idd ook de eerste zwangerschap en totaal onverwachts dit nieuws. Wij probeerden ook afleiding te zoeken, enige wat beetje hielp was gewoon naar buiten en op pad gaan/in beweging zijn. Ik begrijp dat het met jouw situatie anders ligt en dat ze het gecontroleerder willen aanpakken. Weet je al hoe ze dat gaan doen qua verdoving? Ik las dat er verschillende opties zijn.