De klaagmuur - 2

Jaaaaa !!!

Calendula helpt bij mij.

Ik weet het veenboer meer! Ben hartstikke overstuur dus die ik mijn verhaal hopende dat iemand hier mij begrijpt of tips heeft wat te doen. Mijn vader is altijd al een hele aparte man geweest. Veel manipuleren en erg egoïstisch, ook omdat hij niet beter weet en ik weet dat het onbenullig klinkt maar dat komt ook door het missen van intelligentie ook op sociaal gebied. Mijn vader is dementerende, daardoor raakt ook mijn moeder die 23 jaar jonger is ook erg geïsoleerd. Mijn moeder is een hele jaloerse vrouw waardoor mijn zus en ik geen goede band hebben kunnen creëren. Normaal heb ik heel veel geduld en begrip ook omdat ik als verpleegkundige werk. Ik heb gewerkt op de pg dus weet wel aardig wat over dementie. Echter maakt mijn vader me zo verdrietig en boos door de dingen die hij doet en zegt dat ik er een hele hoge hartslag van krijg en harde buiken. Mijn moeder is er nu alleen nog maar voor mijn vader en dat snap ik wel, maar daardoor heb ik ook geen moeder die voor mij klaar staat. Mijn vader doet dit dus ook, dat boze en dan weer zeggen wat altijd al deed als hij een discussie niet wint, huilen en dan zeggen” O was ik maar dood” dit is niet van nu. Dit doet hij ook waar mijn dochter van bijna 7 bij is. Ik zeg dan je maakt me overstuur en ik heb een baby in mijn buik dus hou alsjeblieft op. Hij gaat dan maar door. Nu was dat midden in het restaurant in de Hema maar het kan ook gewoon op een verjaardag zijn, op mijn bruiloft liep hij ook weg. Ik merk helemaal nu ik zwanger ben ik alleen maar stres krijg en ik ook niet wil dat mijn dochter hiermee in aanraking komt. Die raakt dan ook overstuur. Mijn moeder probeert op haar manier wel wat in te grijpen maar dit heeft weinig zin. Uiteindelijk heeft ze ook vroeger altijd zijn kant gekozen en visa versa. Helaas zijn mijn opa en oma er niet meer waardige begrepen mij heel goed. Wat moet ik nu doen? Ik wil niet dat mijn dochter dit verdriet meemaakt en ook niet dat ik straks als mijn dochter geboren mag worden, ik weer over de helemaal verdrietig en gestresst raak. Ik weet dat ik nu onbenullig overkom, maar mijn ouders zijn altijd al zo raar geweest, egoïstisch en jaloers. Discussies zijn niet mogelijk. Ze hebben me altijd zo gemanipuleerd dat ik niet durf te zeggen dat ze niet meer welkom zijn.

Sorrie er staan veel fouten in door spelling op mijn telefoon en omdat ik te overstuur ben het goed na te kijken:(

Vervelend zeg, en wat vindt je partner er van? Ik denk echt dat afstand idd even het beste is maar wat een rot situatie zeg. Daar zit je nu echt niet op te wachten. Sterkte!

Hij vind het ook heel moeilijk voor mij. Hij staat achter mij wat ik ook kies. Maar ik zit echt met mijn handen in het haar:(

Ga ik proberen 😍😍

Oef heftig! Ik kan me heel goed voorstellen dat het zoveel stress geeft. En het is ook zoveel dichterbij en persoonlijker dan wanneer je patiënten helpt in een professionele sfeer. Kies voor jezelf! Een ander doet t niet. Misschien kan je zus nog iets betekenen? Hoe staat zij hierin? Kan ze misschien even een buffer zijn tussen jou en je ouders? Dat geeft voor jou misschien ook meer de mogelijkheid om afstand te nemen.

Mijn zus is er klaar mee en heeft een enorme afstand genomen. Mijn zus en ik wonen erg ver van elkaar. We proberen werklast de laatste jaren pas te leren kennen omdat er tussen ons altijd veel gestookt is:( Ik heb gelukkig wel meer contact met haar nu. Ik moet wel meer afstand nemen want hoe ik er nu aan toe ben is alles behalve gezond. Het is wel heel erg moeilijk. Ik wil altijd iedereen gelukkig maken en spanningen wegnemen door soms kop in het zand te steken:(

Oh, dan inderdaad niet je zus erbij betrekken. je kan wel van haar leren wat betreft afstand nemen van je ouders 😉ikzelf ben ook vaak geneigd geweest om mezelf weg te cijferen en voor ieder ander er te zijn. Het heeft mij veel rust gegeven om meer voor mezelf te kiezen.

Dat kan ik zeker! Bedankt voor je woorden:)

Moe maar niet kunnen slapen, daardoor chagrijnig, emotioneel na een verdrietig bericht op het nieuws, nog veel moeten doen maar geen puf, PFFFFFF zo een off-day vandaag 😞...

Ik heb eindelijk een verwijzing naar een dermatoloog. Heb al weken een branderig linker gezichtshelft en opvlamming en van roodheid aan de linkerkant. De schuld werd continue gegeven aan de hormonen maar inmiddels kan ik amper meer wat eten of drinken of m'n wang staat weer in de fik. Inmiddels is m'n zelfbeeld flink gekelderd. Hoop echt dat die dermatoloog wel weet wat het is.

Vandaag weer een afspraak bij de gynaecoloog gehad! En een groeiecho gehad... Mijn meisje doet het super goed. Ligt prima op schema en ook mijn uitslagen van alle onderzoeken waren in orde, alleen blijken de bloedingen van een bacteriële infectie af te komen, dus zit nu aan antibiotica en dat zou de bloedingen moeten stoppen zo niet dan moet ik weer terug komen... Blijf de rest van mijn zwangerschap wel bij de gynaecoloog lopen nu

Jeetje wat wordt die buik zwaar! Voel me echt een wallie walrus op het droge, zo galant beweeg ik trouwens ook... Ik heb ook een stekende rib rechts achter als ik meer dan 10 minuten sta of loop... pijn in rug en mn maag heeft bijna geen ruimte meer 😭 ik voel me futloos en begin een beetje zenuwen te krijgen voor de bevalling omdat ik zo dom was om op inknippen te googlen, resultaat: een foto van een flamoes met een totaalruptuur... kleine heeft het gelukkig prima naar zn zin, loopt 5 dagen voor in zn groei dus die komt zeker niets tekort. Sorry voor al het schaamteloze zelfmedelijden 🤦🏼‍♀️ en geklaag. Maar ik weet zeker dat er hier wel meer zijn bij wie al die kleine klachtjes en ongemakken soms even teveel zijn ❤

Hahaha zo herkenbaar idd... Mijn buik lijkt nu wel een tikkende tijdbom.. En dat gewicht... Idd merk het nu wel hoor

Hoe ver ben je? Herken het wel! Vooral op de dagen dat kleine feestje houdt die de hele dag duurt😅

Ik ben "nog maar" 29×5 maar hij loopt voor op groei en ik heb ook wat meer vruchtwater. En jij?

29+5 bedoel ik natuurlijk

Echt hè, ik zit bijna elke avond over mn yogabal heen te hangen om mn rug even terug te buigen en dat gewicht even anders op te vangen.