De klaagmuur - 2

Haha nee ik weet zeker dat er genoeg andere hoogzwangere zijn die dit herkennen .... ik krijg ook altijd het zinnetje “ zo ben ik nu klaar voor vandaag “als die de klikos buiten heeft gezet , gewoon aan blijven sporen

Hier ook! Ik moet alles alleen doen zijn excuus is 'je bent toch thuis en hebt niets te doen anders' . Toffe vent ben je! Gisteren kwam hij thuis van zijn werk zo zei hij dat je maar snel bevalt ik ben dan 10dagen thuis van men werk heb het gehad op men werk 😱 oh ik kwam helemaal woedend dan! Voor hem lijken die 10dagen dus een verlofperiode 🤬

Moet hierom wel stiekem lachen. Mannen zijn zo nuchter haha 10’dagen verlof🤣

Nou hij mag dan wel zo denken maar zwijg dan gewoon tegen je hoogzwangere vrouw 😅 nu ik begrijp wel dat mannen tijdens de zwangerschap het helemaal anders meemaken dan de mama. Ze zijn er minder mee bezig want zij voelen hun goed en hebben geen bolle buik enz.. maar die opmerkingen kan ik toch wel missen 😅 hij zal wel zien zodra ze er is dat de 10dagen verlof er zijn voor te zorgen voor onze baby 👍

Haha Meestal zijn ze zo verliefd dat ze de hele tijd de baby willen oppakken en na je bevalling mee te Maken zijn ze ook alleen maar verbaast en trots en beseffen ze wel dat we de sterkste zijn hier al geven ze het niet altijd toe! Daarom zijn ze soms zo laks haha want de kunnen alles aan toch in hun ogen.

Mijn man helpt me gelukkig wel maar die maakte laatst de opmerking tegen een vriend; ik heb binnenkort toch 10 dagen vakantie. VAKANTIE?! Ik dacht dat ik niet goed werd.

Die mannen hé! Zijn ze verbaasd dat je kwaad word! Ik ben nu 39weken en wij verwarmen ons huis met een palletkachel ging hij me vorige week sturen naar de winkel achter 20zakken pallets van 15kg/stuk 🤦‍♀️ hoe zij denken soms snap ik helemaal niet !

Ja die denken echt heel anders, belachelijk. Ik ben ook 39 weken!

Mannen.... die van mij doet op zich genoeg, maar meneer is nu verkouden en hij is zó zielig......Verder kan hij niet masseren, wat n drama... heb last van vocht in mijn benen en ik vraag dus of hij het weg wilt masseren. Echt hij doet t zo hard, niet normaal. Nog ff en hij wekt de weeën op. Gisteren was mijn moeder hier enenger was een verademing toen zij het deed..... maandag mag ze weer aan de slag..haha

Hahaha heel herkenbaar 😂 die van mij doet qua huishouding ook echt genoeg, maar hij heeft dus nu een beetje rugpijn en is echt ENORM zielig.. hij kan niks meer en puffen en zuchten bij het opstaan.. hij lijkt de zwangere wel😂 en hij maakte van de week ook de opmerking, kun je dit weekend niet bevallen? Dan begint m’n vakantie lekker maandag! 😫 hahahaha mannen!

We hadden van tevoren afgesproken dat hij de vaatwasser en wasmachine en dergelijke zou doen... Doe t nog zelf nu met 38 weken. Gisteren moest hij na t werk formulieren ophalen voor bloedprikken vitamine d. Niet gedaan. Dus... Ik boos/teleurgesteld. Dan komt het stille moment en ineens: schatje hou van jou. Ik reageerde met een middelvinger en: val kapot. Hij trok zn schoenen aan en is het formulier gaan halen 😬

Ahaha🤣🤣 helaas werkt dat nie bij mij het is net alsof je tegen een muur aan het praten bent.🤦 de informatie komt niet binnen🤷

Ohhh zoo herkenbaar dit allemaal. Probeer m al 2 weken wijs te maken dat ie steeds zn rotzooi op moet ruimen en dat zn uitspraak 'dat kan morgen wel' niet werkt. Ben inmiddels morgen uitgerekend dus misschien ben je 'morgen' wel papa en heb je helemaal geen tijd om nog op te ruimen. Vind wel dat t huis er opgeruimd uit moet zien als er visite komt.

Zo denk ik er ook over🤷🤦ach jaa. Het beste wat we kunnen doen is ons nu focussen op onze kleintjes die eraan komen. Derest komt gaande weg wel hopelijk. Ik probeer het huis gewoon beetje bij beetje goed bij te houden zodat ik niet alles in 1x hoef op te ruimen

Klopt probeer k ook te doen, maar wel heel vervelend als je hele dag thuis zit en zijn rommel opruimt en je de volgende dag weer overnieuw kunt beginnen 😅 Had vorige week expres helemaal niets gedaan en afgelopen weekend is er ergens een lichtje gaan branden bij m en heeft ie super veel gedaan. Mja nu de week verder is liggen er toch links en rechts weer een hoop spullen.

Vol verbazing zit ik jullie berichten te lezen. En besef ik me wat een geluk ik heb met mijn echtgenoot. Hij noemde de verlof wel vakantie, maar gezien hij naast werk ook nog HBO doet is het wegvallen van werk ook wel beetje vakantie. Maar verder heeft hij mij tijdens de zwangerschap met alles geholpen. En nu onze dochter er is helpt hij met alles. Vandaag zat ik er helemaal doorheen, ze heeft een regeldag, waarom ik niet gebeld had. Dan was hij gelijk naar huis gekomen om mee te helpen. Hij is er echt één uit duizenden🥰

Einde is in zicht. Heb hier regelmatig wat gepost. Maar ik moet toegeven dat ik de gehele zwangerschap niet echt heb kunnen genieten van het zwanger zijn. Vorig jaar begin januari maakten we bekend dat we het gingen proberen. Begin maart stierf mijn schoonzus, halverwege maart belande mijn vader in het ziekenhuis voor +/- 6 maanden. ( Vervanging heup fout gegaan dus tijdje heuploos en vol infecties die riskant waren. Hij is nierpatiënt). Eind maart is mijn opa overleden. Uit bed gevallen en door suiker en dementie niet te helpen aan zijn verwondingen. Vlak daarna kwamen we er achter dat ik zwanger was. Paar keer op vakantie geweest en met 11 weken het nieuws verteld. Dit nieuws werd weer enigszins weggeschoven na de "ooo gefeliciteerd" door het nieuws dat mn tweede schoonzus een spoedscheiding had aangevraagd, een huis ging kopen en een relatie had gekregen met de man van de overleden schoonzus. Ze waren naar elkaar gegroeid tijdens de laatste zorg van mn eerste schoonzus. Vervolgens blijkt de dochter van schoonzus nummer 2 een auto immuun ziekte te hebben die maar bekend is bij 40 man over heel de wereld. Schoonzus nummer 3 krijgt weer last van de vallende blaadjes en komt haar huis niet meer uit. Dan denk je dat je al genoeg op je dak hebt gehad en zorgen maakt om iedereen die ook nog is aan jou vraagt: wat zou jij doen. Neee tuurlijk niet. Toen begon mijn vader weer opnieuw. Eenmaal thuis weer met spoed naar het ziekenhuis. Blijken ze verkeerde medicatie te hebben gegeven. Nichtje net na kerst weer terug naar het ziekenhuis waar elke specialist haar onderzoekt. Mijn eigen broer met ptss die terugvallen krijgt... En toen was het begin februari. Toen was het eventjes weer kalm. Tot ik gister kreeg te horen dat mijn oma bewusteloos op de grond is gevonden en nu op de IC ligt. Ondertussen ben ik zo nu en dan met 38+5 afscheiding met hele lichte roze streepjes kwijt aan t raken, begin ik harde buiken te krijgen en het enige wat ik kan denken is: hopelijk red oma het anders kan ik geen afscheid nemen. Het is mijn eerste zwangerschap en de enige momenten dat ik mij niet druk maak om een ander is als mijn vriend thuis is van zijn werk en met mij en de hond op de bank ligt. En iedereen beloofd langs te komen voor ik beval maar heb sinds het vieren van mijn verjaardag begin januari niemand meer gezien. We moesten naar iedereen toe terwijl ik aangaf niet prettig te zitten in een auto. Zo. Dat ben ik even kwijt 😅

Jeetje dat is een hoop bij elkaar. Ik kan alleen maar zeggen, dat na al die ellende, je binnekort het mooiste er voor terug krijgt dat er is. En hij of zij misschien na dit alles dan juist op een heel fijn moment komt. Sterkte nog even die laatste loodjes 🍀

Je mag lekker in je bubbel nu. Ik snap dat je er voor iedereen wilt zijn, maar dat hoeft echt niet. Jij bent met je laatste loodjes bezig. Heb je goede vriendinnen die langs kunnen komen of je eigen familie? Doe wat jij prettig vindt. Wat zijn dingen waar jij van ontspant? Hier ga ik nu regelmatig zwemmen. Ff huis uit, actief bezig zijn zonder dat het erg belast. Kun je facetimen met oma om zo nog contact te houden? Schakel daarbij ook hulp in van anderen. Er zijn echt mensen soms uit verrassende hoek die je graag helpen. Focus vooral op hen ipv degene die energie kosten.

Heb momenteel in twee weken tijd 7 seizoenen van greys Anatomy zitten kijken als afleiding. Oma is nu iig van de IC af gelukkig. Maar om eerlijk te zeggen is dat hectische de gang van zaken in de familie 😅 Ene er in ander eruit in het ziekenhuis. Is al zo sinds dat ik zelf een kleine frottert was. Alleen nu merk ik pas hoe het mn leven soms kan overheersen