Begin februari ben ik moeder geworden van een super lief meisje. Niet lang daarna begon de coronacrisis en hebben we ruim 2 maanden niemand gezien, alleen opa en oma op afstand.
Sinds een week of drie zien we weer vaker mensen, maar onze dochter lijkt super snel overprikkeld en dan overstuur en wil bij niemand anders zijn dan bij haar vader en moeder. Herkennen jullie dat? Hoe gaan jullie daar mee om? Ze moeten daar toch wel aan wennen..
Helaas wil ze ook nog steeds geen flesje nemen (ik geef dus bv) ondanks al weken oefenen, dus werken heb ik uitgesteld voor nu.. Mijn moeder zou 2 dagen oppassen maar het is 1 groot huildrama. Dus ben ik tegen mijn zin in opeens fulltime huismoeder van een eenkennige en snel overprikkelde baby die ook nog eens 3-4x per nacht wakker wordt... dus ik zit veel binnen, ik verveel me en ben tegelijk zo super moe dat ik nergens puf voor heb.. Iemand tips?? Of ideeën hoe ik er wat van kan maken?
Want hoe geweldig en gezellig ik mn dochter ook vind, ik voel me echt een beetje depri dat mn wereld zich afspeelt op 70m2 en er alleen babytaal gesproken wordt 😓 - en daar voel ik me dan weer schuldig over-