Hoe omgaan met angst voor wiegendood.

Ik heb dat ook maar al na 3 maanden hoor. Ik heb hem toen een keer smorgens helemaal slap aangetroffen en moest aardig knijpen om hem wakker te krijgen. Met een diepe zucht kwam hij weer bij. Sindsdien heb ik zo'n alarmmatje onder hem liggen anders doe ik geen oog dicht. Onze zoon is van 9 februari 2020

Yes, hier nog een. En als ik dit lees krijg ik dat angstige gevoel over mij heen. Onze zoon ligt sinds een week op zijn eigen kamer en ik slaap er niet per se beter door.. wordt vaak 's nachts wakker om te kijken of hij wel bewogen heeft oid. Ik probeer het verder los te laten. Hij heeft geen knuffels of andere dingen in zijn bed, geen deken maar een slaapzak. Hij kan goed rollen, draaien en staan.. dus ik herhaal constant tegen mezelf dat ik het los moet laten. Ik weet dat er matjes zijn waar je kindje op slaapt, als hij dan stopt met ademen gaat er een alarm af. Misschien helpt dat voor je?

Hi, wat naar die gevoelens. Is samen slapen een optie anders? Ik slaap nu 10 mnd samen met de kleine waarvan de nachten samen in 1 bed. Zoals vanochtend denk ik ook mijn lichaam, maar ik denk geen moment na over wiegendood. Wel als hij in zijn bedje naast ons slaapt in zijn eigen ledikant... dan check ik ook even... Dus merk wel evht dat het heel geruststellend is ook samen slapen (kan natuutlijk ook co sleepen zijn)

Herkenbaar! Ik kon niet samen slapen, want ik deed geen oog dicht omdat ik steeds checkte of hij wel ademde. Hier was de nannycare sensormat icm een babyfoon met beeld de uitkomst

Oh meiden, wat naar om te horen dat jullie zo in angst leven. Ik snap het heel goed en iedere moeder zal die gedachte wel eens hebben. Als het je dagelijkse leven gaat beïnvloeden dan denk ik dat het verstandig is om professionele hulp in te schakelen. Dat zeg ik niet omdat ik de wijze wil uithangen, maar ik heb vroeger een piekerstoornis gehad en kreeg zelfs paniekaanvallen. Op een gegeven moment durfde ik niks meer met mijn kinderen te ondernemen uit angst dat er iets zou kunnen gebeuren. Het was een heel naar gevoel en wat ik ook probeerde, de angst verdween niet. Dus ik denk zelf dat die alarm matjes je niet gaan helpen van de angst af te komen. Nogmaals, die nare gedachten zijn normaal. Iedere mama heeft ze. Dat betekent dat je niet wilt verliezen waar je zoveel van houd. Maar vertrouwen hebben in je zelf en in je kind is belangrijk.

Het moederschap kwam ook bij mij samen met angstige gevoelens. Als ik haar snachts niet hoor ga ik in de ochtend eerst naar het toilet (om door te spoelen) zodat ze daarvan al wakker wordt. Als ik van de trap afloop heb ik schrik dat ik haar laat vallen, als ze zich verslikt in een stukje brood ben ik al geneigd om alles te mixen,als haar oma haar opneemt denk ik steeds dat ze haar gaat laten vallen... Zucht! Dus duidelijk herkenbaar maar ook een teken van bezorgdheid en liefde voor je kindje. Je moet zorgen dat je kind de angsten niet voelt en dat het vooral je handelen niet gaat bepalen. Uiteindelijk doet ze het toch gewoon goed?

Ooh ik kan me hier volledig in vinden. Ik ben altijd zo bezorgd maar vooral tijdens het slapen.. Als hij nog maar piept door de babyfoon, sta ik klaar wakker naast zijn bedje :p Niet gezond. Ik volg

@claudia_a Ja is ook zo, hij doet het geweldig, ik weet ook waar de angst vandaan komt en dat is niet bij hem vandaan, maar het "niet bang zijn" werkt net zo goed als "niet aan een roze olifant denken" 😅 Maar het handelen er niet door laten beinvloeden is idd wel een goede grens om voor mezelf te stellen. Mocht dat wel zo gaan worden, dan denk ik dat met iemand praten, zoals @silvana1981 aangeeft, wel verstandig is.

Ow mijn god, dit heb ik exáct hetzelfde!! Dat met de trap, man man, ik heb er over gedroomd zelfs, maandenlangggg. Heel irritant, maar ik ga ervan uit dat elke moeder dit heeft, of in ieder geval veel moeders.

@Gamekitten heel veel mensen hebben dat denk ik hoor. Wij hebben het ook echt meegemaakt met mijn broer, met mijn neefje. Echt verschrikkelijk. Al tijdens mijn zwangerschap maalde dat telkens door mijn hoofd, ik had zoveel angsten, en nog wel hoor. Bij het intakegesprek met kraamzorg barstte ik in tranen uit. Ik heb mezelf daar echt op moeten trainen denk ik of zo. Helemaal loslaten kan ik het niet, maar ik probeer er zoveel mogelijk niet aan te denken, en idd, dat is moeilijk. Maar als je zoiets in je omgeving hebt meegemaakt is het logisch dat die gedachten door je hoofd malen. Als het je echt in zijn greep heeft, praat er met iemand over. Het intakegesprek met kraamzorg heeft bij mij toen al flink geholpen.

Ik heb een sensor matje in het bedje van mijn dochtertje gehad, dat gaf mij een gerust stellend gevoel. Ik hoop dat je snel van deze nare gevoelens/gedachtes af bent !

Heel naar als je met die angst rondloopt.... zo'n alarmmatje is misschien een idee? Hoop dat het gevoel snel naar de achtergrond verdwijnt!

Ik zal kijken of ik een linkje kan plaatsten hier. Leuk dat jij daar net als ik ook een interesse in hebt😊

Hoi allemaal, Ik heb onjuiste medische informatie verwijderd. Het is niet toegestaan om niet-wetenschappelijk bewezen en onjuiste medische informatie hier te delen. Je mag hier discussiëren, maar het is hier niet de plek voor verschillende theorieën. Heel veel sterkte en succes! Liefs, Roos