Ik zit er even doorheen

Ik heb deze gevoelens niet dus kan in die zin niet met je mee praten. Maar als ik dit zo lees heb jij gewoon even tijd voor jezelf nodig. Heb je wel me-time? Ga als je man weer thuis is van het werk even lekker wandelen, alleen! Of iets anders waar je rust uit haalt. Laat thuis even lekker de boel de boel. Even jezelf op nummer 1, heel even opladen.

Naja ik zit er zelf niet doorheen doordat het eigenlijk een heel makkelijke baby is en al doorslaapt maar nadat hij zijn 2e vaccinatie heeft gehad man man man krijsen, huilen, onrustig drinken. Herkennen hem niet meer terug! Gelukkig zijn we nu bijna 2 weken verder en gaat het gelukkig met de dag beter en is hij meer vrolijk dan kwaad. Het is logisch dat het je te veel kan worden. Het is natuurlijk een hele verandering in je leven he! Geef dit op tijd aan, aan de mensen om je heen en geef het een keer uit handen. Ondanks dat wij door de corona thuis zitten hebben we toch een onafgesproken ritme. Ik doe het overdag en in de avond neemt hij het over. Is dit misschien een idee? Kan je zelf ook even op adem komen. Komt allemaal goed, echt waar.

Hey, ik heb een tweeling van 4 maanden en ik kan er zeker van meespreken hoe jij je voelt want ik maak het zelf mee. Ik heb vaak wel eens een dipje en dan vraag ik aan mijn man om eventjes op de kindjes te passen als het mij teveel wordt zodat ik even een luchtje kan scheppen, al is het maar voor een uurtje, nadien voel ik me goed en vlieg ik terug in het dagelijkse routine. Ik raad je dus aan om eventjes er tussen uit te gaan, een me-time doet enorm deugd. Succes nog!

Heb precies hetzelfde. En ik denk eerlijk gezegd dat iedereen dit meemaakt. Heb ook een pittige tante hier thuis. Mijn man is ‘as we speak’ 3 weken op missie. Dus het is echt niet makkelijk alleen. Vooral niet als je continue je kleintje bezig moet houden en inderdaad dingen doet die ze niet kan en daar gefrustreerd van raakt. Ik ben niet iemand die snel reageert op forums. Maar heb zelf het gisteren ook echt even moeilijk gehad. Dus ik wil je hiermee zeggen dat je deze gevoelens echt niet alleen hebt. Je bent zeker gemaakt voor moederschap, alleen is het soms gewoon echt even pittig. Vooral als je kleintje wat meer van je nodig heeft. Het is gewoon niet altijd even makkelijk. Probeer te genieten van de vrolijke momenten en hou daaraan vast.

Elke dag! Het is gelukkig mijn tweede waardoor ik weet dat het voorbij gaat.Maar ik zit s avonds op de bank en wil niet naar bed omdat ik weet dat als ik weer wakker wordt het hele circus weer overnieuw begint 😂 Betekent niet dat je niet geschikt bent voor het moederschap hoor, betekent dat het nu gewoon (even) zwaar is. En dat mag best.

O twijfel alsjeblieft niet aan jezelf! Zo te horen doe je alles voor je kindje. Je bent een goede mama! Mijn zoontje is morgen 4 maanden en is eigenlijk meestal een makkelijk mannetje, maar heeft wel een temperamentje. Hij wil ook al staan en zitten en wordt gefrustreerd als dit niet kan. Dit resulteert in dat ik hem de hele dag vasthoud: laten staan of zitten op mijn schoot. Hij wil niet liggen in de box oid, wat er voor zorgt dat ik super erge rugpijn heb.. want ja, hij wordt toch steeds zwaarder. Ik ben soms blij als hij 's ochtends nog slaapt (slaapt gewoon door) of als ik hem 's middags in bed leg en ik even een momentje voor mezelf heb. Niks mis mee! Mijn man en ik wisselen elkaar in de avond soms ook even af, zodat hij of ik ook even echt een moment voor zichzelf heeft. Even in bad of buiten in het zonnetje met een boekje. Die momentjes heb je nodig!

En zeker wat iedereen hier zegt. Tijd voor jezelf maken. Even weg uit de situatie doet heel veel goed. Als het even niet gaat aan de bel trekken. Dat is helemaal niet erg.

Hi, wat heftig zeg je man 3 weken op missie. Mijn man is ook militair, voorlopig staat er niks op de planning maar ben elke dag bang dat ie thuis komt met het bericht dat ie weg moet. Dankje voor je berichtje. Soort van gedeelde smart is halve smart, ook al gun ik het niemand. Hou je taai!!

Heeeel herkenbaar, hier ook een verrotte rug inmiddels 🙈

ik herken dit meteen.

ik herken het helemaal. Had het ook bij mijn 1e. En nu gaat het goed. Maar ga met je kind mee in wat ie wil en niet denken zo verpest ik hem. Rust goed uit. Roep hulp als het kan en daar waar het nodig is. Wil ze tv kijken, laten doen, wil ze samen slapen gewoon doen. Regelmaat en structuur doen wonderen.

Mijn dochtertje is ook bijna 4 maandjes oud. Heb ook een moeilijke bevalling gehad, ingeleid om 8 uur 's ochtends, uiteindelijke met spoedkeizersnede om 22.51 bevallen (met veel ellende tussen). Mn bv kwam maar niet op gang. Na 2 weken kwam het pas echt op gang en dochterlief was inmiddels al aan flesje gewend geraakt. Probeerde het toch te combineren, maar lukte niet omdat ze enorm gefrustreerd raakte. Uiteindelijk ook gestopt met bv en ik was er enorm emotioneel door, wat ik ook niet begreep. Toen raakte mn dochtertje oververmoeid en had ze hazeslaapjes. Nee geen hazeslaapjes van 30 min, maar van 2 min 5 min, max 20 min. Ik moet bij haar blijven anders slaapt ze niet. Toen werden de slaapjes 30 min en nu soms 1/1.5 uur. Maar ben letterlijk van 's ochtends tot savonds bij der. Heb een co sleeper en dan moet ik echt in bed gaan liggen naast haar. Is enorm vermoeiend. Als ze savonds eindelijk in slaap valt, meestal rond 22 uur, dan ga ik nog flesjes uitkoken, huishouden doen, douchen en etc. Ben soms om 03.00 in de nacht klaar en in de ochtend wordt ukkie weer wakker. Maar dit laat zien dat jij een powermama bent. Ondanks je vermoeidheid sta je voor haar klaar! Onthoud er is licht aan de einde van de tunnel. Die licht bij jou komt echt wel! Soms hebben we een duwtje in ons rug nodig en deze kan je hopelijk een beetje van het cb krijgen. Mijn dochtertje zit ook in der 4e sprongetje en heeft ook vaccinaties gehad. Ik ben nog steeds moe, maar ik doe haar van een temperamentvol kindje heel erg veranderen naar een lachbekkie. Ik praat ontzettend veel tegen haar, leg alles uit, als ze boos is hoor ik het ook echt wel, maar dan zeg ik altijd lief meisje je mag boos zijn, maar dit moet even want... uiteindelijk kom je er echt uit! Maar je hebt inderdaad wat meer tijd voor jezelf nodig. Als je niet zonder haar wilt, dan zou je samen met haar kunnen wandelen. Bij mijn dochtertje werkt dit steeds meer, dat ze een fijnere stemwisseling krijgt omdat ze naar de bomen en etc kijkt. Ik hoop dat je er wat aan hebt, maar onthou je bent echt een powerwoman. (Ik heb trouwens soms dezelfde gedachtes) ik wil wat meer tijd voor mezelf, ik ben een slechte moeder, maar dan denk ik: is niet waar! Alle moeders hebben wel eens gedachtes/onzekerheden/ verdriet/ eenzaamheid, maar de een spreekt het uit en de ander niet! De ander heeft het pas zo moeilijk bij een tweede kindje.

Herkenbaar hoor. Denk dat iedere moeder die gevoelens bij tijde heeft! Wat zou jij willen, wat helpt jou? Een uur me-time per dag is heel fijn, als je man thuis is uit t werk even een half uur alleen wandelen, lang douchen, slapen of een vriendin bellen.. Belangrijk dat je ook aan jezelf denkt! Vind ze de draagzak fijn? Daar zijn ze vaak wel wat rustiger in. En het is pittig deze leeftijd,het vermaak is nog niet zo lang dus je bent er druk mee.. Natuurlijk ben je geschikt voor het moederschap en je mag balen! En je hebt ook allemaal gevoelens van de bevalling, de borstvoeding waar je je best voor hebt gedaan en wat nu klaar is.. Praat erover met mensen die je vertrouwd of waar je je fijn bij voelt. En even een potje huilen kan ook lucht geven! Zet m op, je doet t goed! 🌈💐✨🍀

Jaa heel herkenbaar bij de eerste 2 nu de 3e voel ik me voor het eerst nog steeds héérlijk.. bij mijn 2de ook echt hele nare gedachten gehad over mijn kind( was ook extra pittig want een week na de geboorte vd baby moest ik die een week weg brengen omdat de oudste een pacemaker kreeg).. eerst heel lang mijn gevoel verstopt voor iedereen want je moet op een roze blije wolk zitten toch en mijn beide jongens waren weer goed en gezond dus wat heb je te klagen.. toch uiteindelijk maar aan mijn man verteld hoe ik me voelde en sindsdien ging het wel beter omdat hij zoveel mogelijk uit handen nam wanneer hij thuis was en als ik gefrustreerd van het kind raakte dan legde ik hem in bed en liep er bij weg want dat was echt beter op dat moment.. langzaamaan ben ik weer uit het diepe dal gekomen en geniet nu echt heel erg van mijn 3 kleine mannetjes en uiteraard wil je ze soms achter het behang plakken maar dat hoort er ook bij❤ het komt goed en het word vanzelf weer licht 😘

Heel herkenbaar je verhaal! En heel goed dat je het van je afschrijft. Ik heb het ook met vlagen. Met name vorige week, nadat mijn zoontje zijn vaccinatie had gekregen. Hij huilde veel, was erg onrustig. Ik voelde me die dagen behoorlijk ongelukkig en dacht hetzelfde: hoe fijn is het voor mijn man dat hij mag gaan werken (in huis overigens), hoe shit is het dat ik weer een huilerige dag in moet met mijn zoontje... ik heb die dagen ook een aantal keer met hem meegehuild omdat ik het niet meer trok. Belangrijk om er over te praten met je partner. Kijk of je voor jezelf wat ruimte kunt creëren. Ik ben bijvoorbeeld toen ik het niet meer trok een stuk gaan fietsen en aan het water in de zon gaan zitten, even er uit. Daarna kon ik het weer beter handelen. Sommige dagen is het gewoon echt minder leuk, dat mag je voelen 🙂 moeder zijn is heel erg mooi, maar soms ook gewoon loodzwaar. Zet hem op 😘

Heel herkenbaar! Ook een pittige bevalling met een lastig herstel (5 antibioticakuren verder). Ben nog steeds niet helemaal de oude. Sommige dagen zijn prima en sommige dagen loodzwaar 🙈 Ik ben inmiddels weer aan het werk, maar wel vanuit huis. Hier baal ik stiekem wel van, want ik zou, net als jou, ook gewoon even lekker de deur uit willen gaan. Even niet de zorg voor de kleine ondanks dat ik gek op haar ben😊. Probeer de momentjes voor jezelf te pakken en laat eens iemand anders oppassen. Dan kun je even bijtanken 😁

Is heel normaal hoor! En je bent echt een goede moeder!! Hier ook pittige bevalling gehad.. net alle wonden dicht.. ook zoontje met veel problemen. Slecht drinken ook gestopt met de borst hierdoor.. Heb me er ook lang schuldig over gevoeld maar dit was wel beste.. Heeft tong en lipriem geklievd.. drinkt erg onrustig en huilt ook veel! Soms denk ik ook wel eens gaan we weer indd! Ik begin ook met werken dinsdag en heb er wel zin in!! Even andere dingen.. ondanks dat ik enorm van ons zoontje hou ga ik toch ook graag weer aan het werk.! Werk in de zorg, en hou echt van mijn werk.. Heb me hier ook schuldig om gevoeld.. maar het is ook belangrijk dat jij zelf even tijd voor jezelf kan nemen en hebt! Ondanks dat wij allemaal van onze kleintjes houden is het ook belangrijk om jezelf goed te verzorgen! Want onze kleintjes voelen alles haarfijn aan. Hoop dat je snel weer in rustiger vaarwater komt! Breng hem desnoods eventjes een dagje naar oppas. Maar je gevoelens begrijp ik heel goed en je bent hier vast niet alleen in!

Ik denk dat ik van geluk mag spreken en kan zeggen dat ik die gevoelens (nog) niet heb. Onze dame is 16 weken morgen. Wat ik met regelmaat doe, zo’n 1x in de week zeker, is tegen m’n man zeggen zo nu mag jij ff de papa zijn, mama is even nickske. Zeg hem hoe laat er een flesje in mag loop de deur uit en ga naar een vriendin, even de stad in of een goeie ronde wandelen in me eentje. Even me myself & i. Ons meisje is momenteel bezig met dr eerste tandje en dan ook nog een sprongetje. Dat ze verveeld en gefrustreerd raakt klinkt wel herkenbaar. Omrollen lukt dr nog niet helemaal maar zitten kan ze als de beste. Moet zelfs oppassen dat als ik ze omhoog zet de m te zitten dat ze dr benen niet strekt en beslist te willen staan. Ook goed meisje, doe maar. Lekker oefenen. Na een tijdje “spelen” gaat ze gewoon weer terug in de box en ligt ze te “wurmen” ik laat ze liggen en ze valt vanzelf in slaap. Komt vast goed!

Herkenbaar! Ik heb relatief een makkelijke bevalling gehad en mijn zoontje is heel rustig en vrolijk. Maar tijdens zijn laatste sprong was hij ieder uur wakker. Nachten achter elkaar. Omdat ik alleen ben trok ik dat niet en kon ik op den duur alleen maar huilen en kreeg ik buikpijn als ik ook maar een kik hoorde via de babyfoon.. Voelde me een verschrikkelijk slechte moeder! Ik ben toen 2 nachten naar mijn moeder gegaan met mijn zoontje, om 20.00 op bed gegaan die avond en m’n moeder hield zich bezig met de kleine. Nacht voeding wel gewoon samen gedaan maar toen had ik er al 7 uur slaap opzitten ☺️. Even 2 nachten op kunnen laden! Daarna kon ik er echt weer tegenaan. Als het mogelijk is voor je, echt proberen hulp te vragen zodat je even echt wat voor jezelf kan doen en even een nacht wat meer uren slaap kan pakken.

Hoe ben jij het dat diepe zal geklommen als ik vragen mag?