Positieve verhalen zoontje na dochtertje

Hier twee jongens en ik vind het geweldig, wel echte jongens maar tegelijkertijd is de oudste super super lief en zacht naar zn broertje toe. En ook naar mij toe ;) Zelf heb ik drie broers en ik heb nooit een zus gemist ;) En andersom zie ik juist veel gezinnen met alleen meiden waar het onderling alleen maar kift en ruzie was en is .. Het is een dooddoener maar uiteindelijk ligt het aan de persoon denk ik

Ik heb een zoon van bijna 3 en een dochter van 4 maanden. Mijn zoon is een druk mannetje, maar zo ontzettend sociaal en lief, heel knuffelig. Niet alleen met mij, maar ook met zijn zusje, oma's, mijn vriendinnen etc. Op straat groet hij mensen als ze voorbij komen en hij zegt doei en zwaait naar de slager/bakker etc als we de deur uit lopen. Hij is gek op zijn zusje en vraagt constant of hij haar mag vasthouden, naast haar mag liggen op de bank of een kusje mag geven. Als ze huilt, loopt hij naar haar toe en aait haar over haar been. Als ze bij mij aan de borst drinkt, aait hij over haar hoofdje en kust haar op haar hoofdje. Hij wil 's ochtends altijd met mij op de bank knuffelen, dat is ons momentje. Gedurende de dag kruipt hij vaak op schoot en geeft me een knuffel of 10 kusjes achter elkaar. Als hij gaat slapen zegt hij ook altijd: mama kusje! Knuffel. En wil dan ook altijd zijn zusje nog een kusje geven. Als hij op bezoek is bij mijn oma, zijn overgroot oma, dan zit hij constant bij haar op schoot, pakt haar gezicht vast om kusjes te geven, begraaft zijn gezicht in haar nek om te knuffelen. Hij is echt een jongetje, houdt van klimmen en klauteren, rennen en springen, maar is o zo lief voor de mensen om hem heen. Nee joh, jongens zijn hartstikke leuk! Ik denk echt dat het met meerdere factoren te maken heeft hoe een kindje zich ontwikkeld. Een kind geeft niet zomaar "niks" om zijn ouders, dit gaat tegen de natuur in. Ik heb een zusje en wij hebben ook geen super goede band en dat heeft zijn redenen. Toen wij klein waren, waren wij 2 handen op 1 buik. Terwijl mijn zusje een echte rauwdauwer was en ik heel rustig. Er valt dus niks van te zeggen. Geniet er van dat je een jongetje krijgt en wees blij voor je dochter dat ze een broertje krijgt. Want waar je je op focust groeit. Als jij bang bent dat ze te verschillend zijn, dan ga je daar onbewust naar handelen. Ieder kind is zichzelf, jongen of meisje maakt niets uit.. zo zie je maar.

Hier een dochter van 2,5 en een zoontje van 7 weken. Dochter is helemaal verliefd op haar broertje en wil alleen maar kusjes en knuffels geven. Zelf heb ik ook een jongere broer en wij kunnen heel goed samen door een deur. Tijdens mijn zwangerschap vaak last van bloedneuzen met flauwvallen tot gevolg en wie kon ik dan bellen, juist mijn broertje want die was als snelste vaak hier omdat hij aan de overkant van de straat woont. Dus hier juist een heel positief verhaal over een broer/zus band. Geniet dus lekker van je zwangerschap en het mooie zoontje dat eraan komt!

Ik heb een half zusje en half broertje. Ze zijn nu ondertussen 19 en 22, maar die zijn altijd beste vrienden geweest en nu nog steeds. Zelfde vriendengroep en ook nu ze allebei zelf een relatie hebben is dat heel leuk met z’n vieren. Ze kunnen echt niet zonder elkaar en zijn eigenlijk altijd samen, vroeger ook al. Samen buitenspelen enzo en nu samen in de kroeg haha.

Oh meiden wat een fijne reacties 💙💗 dit doet me echt even goed! Ik kom zelf uit een meidengezin en heb dus helaas alleen maar gebroken gezinnen met jongens en meiden om ons heen… het is ook beetje angst voor het onbekende denk ik..

Heb twee prachtige zonen en echt ze zijn super lief met elkaar! De oudste is super zorgzaam naar zn broertje: brengt een fles, een speen en speelgoed maar ook een kus, knuffel of aai. De jongste kijkt de hele tijd naar zn broer en is dol op m. Echt jongens zijn leuk ❤️

Hier een dochter van 2jaar en 9maand en een zoon van 7 maand. Onze dochter is echt gek op haar kleine broertje en andersom ook. Zodra hij zijn grote zus ziet gaat hij gelijk lachen. Ik heb zelf een grote broer waar ik altijd een super goede band mee heb gehad en nog heb. Mijn partner heeft een jonger zusje en daar ook een hele goede band mee. Ik maak mij dan ook totaal geen zorgen over de band tussen onze dochter en zoon. Ik denk dat je het een beetje moet proberen los te laten en het gewoon moet afwachten wat de toekomst doet. Het gaat echt in heel veel gevallen ook heel erg goed!

Het is maar net hoe de opvoeding is. Groot gedeelte heb je zelf in de hand denk ik zo😇

Zelf een dochter en zoontje en toevallig om mij heen veel zussen met een jonger broertje. Gaat allemaal helemaal prima! :D

Ze schelen hier 15 maanden, dochtertje is vorige week 3 geworden en zoontje wordt bijna 2. Het eerste jaar was een grote roze wolk. Daarna kwam de strijd (want ja zoontje begon tegen gas te geven hahah). En nu? Zijn ze meer aan het samen spelen dan ruzie maken. Het is ZO leuk. Ze spelen rollenspellen als kappertje, doktertje en dan weer met de ijscokar enz enz. zoontje ontwikkelt zich ook mega snel door zijn oudere zus. Ze voeren ook echt gesprekken met elkaar.. dan zie ik ze plots samen zitten met een boekje (dochtertje is ook wel echt een tweede moeder) en ook weer zo ontzettend veel hilarische momenten als dat grote zus wil helpen met zijn jas en schoenen aan doen, en hij alles zelf wil doen en alle goedbedoelde hulp niet wilt.. hebben we twee jankende kinderen whahah. Ze zijn erg verschillend. Enige overeenkomst is dat ze exact op dezelfde manier huilen. Ik vind dat ze elkaar juist heel goed aanvullen omdat ze zo verschillend zijn. De ene (💙) is bijvoorbeeld heel sociaal terwijl de ander (💗) de kat uit de boom kijkt. Zij komt nu sneller los in vreemde omgevingen door hem. Zo kan ik nog tig voorbeelden opnoemen. We hebben nog een baby in huis van bijna 6 maanden.. de strijd met hem zal vast ook komen zodra hij een eigen willetje krijgt, maar voor nu zijn ze heel lief voor hem en mogen we echt genieten van deze rustige en fijne periode. Wat de toekomst ons brengt weten we niet. Mijn grootste wens is dat ze voor altijd samen en er voor elkaar zullen zijn in goede en slechte tijden. Vooral als wij er niet meer zijn. Hiervoor halen we alles uit de kast om, volgens ons dan, een goede opvoeding te geven. Meer kunnen we niet doen. Laat je niet beïnvloeden door andere gezinnen. In mijn omgeving zijn het juist de meiden/zussen in de gezinnen die het niet met elkaar kunnen vinden.

Ik zelf heb dochter en zoontje en om mij heen toevallig een heleboel (in die volgorde). Allemaal dol op hun broer/zus. Soms zijn de jochies rauwdouwers, soms de meiden de wilde, en in mijn geval de dochter de pittige doch zorgzame grote zus en de zoon de lieve, zachte, knuffelige, onschuldige jongen. Maar in alle gevallen zijn de kids gek op elkaar

Rauwdouwers die niks om hun ouders geven? Tjoh, dat moet toeval zijn. Ons zoontje, de tweede in de rij, is een echt mama-kindje. Ik zie in mijn omgeving veel jongetjes die wat zachter en knuffeliger lijken te zijn dan hun zelfstandige ondernemende zussen. Je hebt het dan ook over latere leeftijd. Mijn mannelijke vrienden zijn dol op hun moeders, mijn broer eet voor de gezelligheid vaak bij mijn moeder en helpt haar altijd in de tuin. Anekdotisch, maar om aan te geven dat mannen net zoveel of weinig van hun mama's kunnen houden als vrouwen. Als ze in een warm hecht gezin opgroeien is er een grote kans dat doe genegenheid blijft. Heb vertrouwen, jongetjes zijn echt net zo lief en leuk als meisjes en je zult echt precies net zoveel van een zoontje houden als van een dochtertje.

Mijn dochter en zoon zijn echt BFF, weinig ruzie, heel close, ze zorgen voor elkaar en slapen met elkaar (hebben eigen slaapkamer, maar zoontje is angstig dus kruipt meestal bij zus in bed en zij slaat dan haar armpje om hem heen). Mijn broer waakte ook altijd als een beschermer over mij in de pubertijd, heb me veilig gevoeld door hem.