Hi allemaal,
Ik merk dat ik even van mij af moet schrijven. Momenteel ben ik 33 weken zwanger en ik voel mij schuldig tegenover mijn zoontje. Helaas kan ik steeds minder actief zijn met hem (wat logisch is en op zich geen groot probleem). Maar ik merk dat ik het ook lastig vindt om hem de hele dag bij mij te hebben. Het lijkt wel of ik behoefte heb om alleen te zijn. Dit voelt zo rottig omdat ik dan denk: het is toch mijn eigen vlees en bloed? En hoe doe ik dit straks met twee?
Onze zoon vraagt nu ook extra aandacht, die voelt heus wel dat er iets is.
Natuurlijk snap ik dat dit waarschijnlijk met hormonen te maken heeft, maar het voelt niet fijn om moe en je geïrriteerd te voelen en te denken: was ik nu maar alleen.
Herkennen jullie dit?