Slapen

Mijn dochter heeft nooit problemen gehad met (in)slapen, maar soms 3 weken is ze heel bang ofzo. Wij moeten bij haar liggen of in de stoel op haar kamer erbij blijven zitten tot ze slaapt. 3x raden waar ik nu zit en wie er geen zin heeft in slapen 🤦🏼‍♀️

Onze dochter heeft heel soms moeite om in haar eigen bed te slapen, vooral als ze zich niet lekker voelt. Soms laat ik haar dan in mijn armen in slaap vallen en leg haar weg. Of als ze ziek is slaapt ze soms tussen ons in. Maar meestal in haar eigen bed zonder problemen. Overigens was onze zoon wat minder makkelijk, die was soms uren bezig. Is het altijd zo geweest bij jullie of is het een fase? Wat hier nog wel helpt is als papa haar in bed legt. En soms als ze huilt even knuffelen en volhouden met weer in bed leggen.

Ze valt altijd gewoon lekker bij mij in slaap en drinkt dan ook meteen nog. Als ze goed in slaap is loop ik met haar in mijn armen naar haar kamer en leg haar over in haar ledikantje. Dat gaat meestal goed. Soms merkt ze het en dan schiet ze meteen overeind, of klampt zich aan mij vast en zegt: mama slapen! 'Ach, kom maar hoor, klein meisje, je hebt me nodig hè', denk ik dan maar. Dat helpt echt :) Dus in mijn ogen: absoluut niet vreemd en volkomen natuurlijk.

Papa als ik werk, anders ik. In begin lang gehad dat ze met ons op de kamer met hand op haar buik in slaap moest vallen, mede omdat ze helemaal in het begin toen ze kon staan over de rand van het ledikant ging hangen. Tijdens vrije week gemodificeerde uitdoving gebruikt, waarbij we na slaapritueel de kamer uitlopen en dan om de zoveel minuten haar terug in liggende houding legden, knuffels in bed legden die ze eruit had gegooid, totdat ze in slaap viel. Gaat gepaard met nodige gehuil. Ongeveer tot dag vier gekomen en nadien viel ze makkelijk zelf in slaap. Soms een terugval, maar dan bij schema volgen is het de tweede of derde dag al weer op de rit. Wij zijn er heel blij mee.

Schema wat wij volgden

Ik heb dit dus ook heel lang gedacht, maar ze doet er ruim een uur over om in slaap te vallen. Soms denk ik dat ze er zo lang over doet, omdat ze het gewoon gezellig vindt met mama naast haar. Ik ben nu sinds 2 dagen begonnen met haar in eigen bed laten slapen, maar dat gehuil breekt mijn hart telkens :(

Nee helaas is het geen fase, maar echt een gewoonte voor haar omdat ze altijd naast mij in slaap is gevallen. Ik leg haar dan in haar eigen bedje als ze in slaap valt. Het duurt alleen heel lang voordat ze in slaap valt, omdat ik denk dat ze het gewoon heel gezellig vindt om samen met mama te slapen.

Zo doen wij het ook wat jij beschrijft

Ja het is even taai in het begin. Maar op een stoel in de gang ernaast is het een beetje gedeeld leed en ze hebben heel goed door dat je toch in de buurd bent. Ik was verbaasd hoe snel het ging en erg blij om dat uurtje van onze dag weer terug te hebben.

Ik verzin vaak smoesjes als hij bij ons wil slapen, dingen als: dat mag wel, maar het kan nog niet, want het bed is nog vies en we willen natuurlijk niet in een vies bed slapen, die moet mama eerst schoonmaken, daarna komt mama je halen. Of er moet eerst nog iets anders schoon gemaakt worden, zodat hij daar morgen weer fijn mee kan spelen. Daar settelt hij voor en dan valt hij in slaap. Soms niet, dan gaat hij huilen, dan laat ik duidelijk weten dat ik nu nog even de dekens over hem kan leggen, omdat ik daarna weg ga, en dat hij best even mag huilen maar dat ik morgen pas weer kom als het zonnetje weer wakker is. .. Dus hier ook een hele trucendoos. En dus volkomen normaal. En als ie midden in de nacht wakker wordt, geef ik meestal toe en ligt meneer tussen ons in ;)