Verlatingsangst... wat nu ?

Hier speelt het nou ruim drie weken. Ze is zo aanhankelijk en ik kan echt geen kant op. Laat staan de ruimte uit gaan... ik kan amper op afstand in dezelfde ruimte wat doen. Zo moeilijk dit! Ook heeft mijn kleintje altijd tot 8 maanden de nachten doorgeslapen. Nou komt ze standaard elke nacht. Denk dat dit een fase is waar we echt doorheen moeten... echter is idd de vraag hoe we ermee om moeten gaan. Weglopen is huilen.... ik lees graag mee.

Ik heb begrepen dat het vaak spelen van kiekeboe spelletjes kan helpen tegen de angst. Ze moeten leren dat wij mama's niet voor altijd weg gaan. Zielig is het om ze zo verdrietig te zien he! Maar het komt goed. Misschien staan er nog tips op internet.

Mijn dochter had dit vorige week.. ze sliep altijd goed in maar het huilen was nu niet te stoppen. Ernaast zitten was onvoldoende, alleen oppakken werkte tegen het hartverscheurende gehuil. Ze was bijna 8 maanden. Ik heb eerst geprobeerd haar even te laten huilen maar al na 10 min was ze zo overstuur dat ze in haar bed ging overgeven. Uiteindelijk maar extra veel geknuffeld, voor het slapen in ons bed genomen en een paar dagen lang in de wieg naast ons bed gelegd zodra ze sliep ipv in haar ledikant in haar eigen kamer. Na een week ging het beter, ik kon haar overdag in haar ledikant laten slapen als ik ernaast zat. En ik kon een beetje pratend en zingend weglopen mits ik in de buurt bleef. En nu, 8 dagen later, slaapt ze weer ‘normaal’ in... ik denk dat ze de liefde even nodig had die week..

Oja dit doen we thuis idd heel veel. Aanvullend hebben we ook een boek gekocht: kiekeboe boek voor baby’s. Die vindt ze geweldig!

Ik heb trouwens ook een avond in de kamer ernaast zitten bellen, zo lag ze in haar eigen bed en hoorde ze toch mijn stem. Het werkte deels: ze sliep, tot ik ophield met bellen.. 5 min later begon ze weer te huilen helaas

Ik lees ook mee, want het duurt echt lang nu. Kiekeboe werkte ook niet bij mijn zoon. Het heeft bij hem zeker 3 maanden geduurd. Bij mijn dochter duurt het nu al 3 weken en het wordt alleen maar erger. Als ze alleen speelt, heel vrolijk en ik kom naast haar voor iets in haar blikveld. Wilt ze opgepakt worden. Ik ben het wel beu, de hele tijd dat geween. Ik weet niet of je het wenen noemt. Maar ze huilt niet, maar ze maakt een ontevreden geluid. Het is niet erg, maar als ik haar op schoot heb of naast me op de bank of op de grond. Ze is zooooo beweeglijk. Zit nooit 10 sec. stil. Altijd dat gespring of gebuig naar iets. Daardoor kan ze niet zitten. Niet lang, ze valt gewoon om. Zo ongeduldig. En kruipen vind ze niks. Ik heb hele hele hele actieve kinderen. Gelukkig kan mijn zoon inmiddels stil zitten, maar pas in zijn 3e levensjaar

nou volgens mij hoort dat gewoon bij het baby zijn... en zijn er verschillende fases waar je door heen moet ... en je baby ook

Ik kan me inbeelden dat het als mama heel veel energie van je vraagt en dat het normaal is dat je het soms beu bent. Lijkt me idd lang 3 maanden. Wij heb die fase een maandje gehad, en ik werd er helemaal tureluur van met het fulltime werken daarnaast. Bij ons is het denk ik voorbij de slapeloze nachten. Overdag is ze soms wel nog wat aanhankelijk en krijst ze soms nog als ik uit haar gezichtsveld ben. Hang in there, je doet het goed.Als het zou helpen: je bent niet de enige die het soms helemaal beu is. Even volhouden, ik hoop dat het snel betert voor je.

Kiekeboe hielp hier trouwens wel. En in de kamer ernaast bellen deed ik ook. Maar zodra ik idd stopte huilde ze opnieuw. Ze sliep ervoor goed door en viel vanzelf in slaap maar opeens moest ze in slaap worden gewiegd en dat duurde soms tot 1u s nachts. En dan een paar keer wakker worden nadien. Ik heb de pick-up put-down methode een week uitgeprobeerd, werkte voor geen meter bij ons. En toen op aanraden van mn schoonmoeder gewoon eens laten uithuilen tot ze vanzelf in slaap viel (iets waar ik ALTIJD zo tegen was) en na twee nachten, kon ik haar zonder probleem wakker in haar bed leggen en viel ze vanzelf in slaap terug. Het was echt hard op mijn tanden bijten en zelf huilen in de kamer ernaast. Maar moet zeggen dat het echt werkte. Heb haar nadien overdag wel extra veel geknuffeld. Old school methode lukte dus beter bij me. (Hopelijk no judging hier...)

Gelukkig gaat het hier ondertussen al een beetje beter. Het gebeurt nu meestal wanneer hij moe is. We speelden al even kiekeboe (vindt hij super) maar denk dat hij toch niet volledig gerustgesteld is hierdoor. Ook proberen we alles te benoemen en uit te leggen zodat hij weet dat we dit of dat gaan doen. We doen ons best en waarschijnlijk zal dit met de tijd beteren. Fingers crossed !

Ik herken je verhaal van voor naar achter. Precies zo met mijn zoon.

Hier hielp het juist om met mijn handen 1 op het hoofd en 1 op de billen te leggen. Sssst geluidje aan. Wij hebben ook uithuilen geprobeerd, en daar je zelf letterlijk staat te maken is heel herkenbaar. Hier was het gisteren opeens heel kort dat hij in slaap viel, net alsof hij doorhad dat we er wel waren als hij ons nodig had.