Ziek door zwangerschap

Heel goed dat je voet bij stuk hebt gehouden en je je niet hebt laten verleiden om over je grenzen te gaan. Ik zit al sinds week 12 thuis, inmiddels ben ik bijna 33 weken. Ik zit thuis ivm extreme misselijkheid en overgeven. In het begin voelde ik me daar heel schuldig over naar mijn cliënten toe (Ik werk als ambulant begeleider in de psychiatrie), maar na een paar weken heb ik me er maar bij neergelegd, het is wat het is. Mijn werkgever heeft daar gelukkig nooit moeilijk om gedaan. We hebben nog gekeken naar opties voor administratief werk vanuit huis, voor de momenten dat ik me iets beter voelde, maar dat was er niet.

Ik heb sinds de 8ste week heel erg veel last van mijn bekken. Daarnaast extreem moe. Heb me een paar x ziek gemeld, maar mijn werkgever was dat niet blij mee. Ik heb doorgewerkt tot week 31 en toen op aanraden van de vk mij ziek gemeld omdat het niet meer ging. Werkgever reageerde toen wel schappelijk, terwijl 2 weken daarvoor toen ik mij ziek wilde melden, geacht werd dat ik gewoon naar kantoor kwam, want ik dacht er wel heel makkelijk over..... Ben blij dat ik mij gestopt ben. Merk dat dit ten goede komt voor mijn lichaam

In mijn eerste zwangerschap kreeg ik met 16 weken een acute blindedarmontsteking en ben dus met spoed geopereerd. Twee weken later stond ik weer te werken, veel te snel.... daarbij had ik mega rugklachten die uiteindelijk vanuit mijn voeten bleken te komen. Ik heb gekwakkeld tot aan mijn verlof en mijn geluk was dan wel dat ik 9 weken van te voren met verlof ging. Dit ivm schoolvakanties e.d. Ik sta voor de klas... In mijn huidige zwangerschap (nu 34 wkn) begon het heel goed zonder klachten. Appeltje eitje heb ik nog gedacht. Doordat ik nu steunzolen heb, heb ik geen rugklachten meer. Helaas na 10 weken al mega bekken klachten en doordat we een dreumes hebben lopen ook vaak ziek... want man wat nemen die veel ziektes mee zeg! Doordat mijn bekken links scheef staat, ben ik het rechts gaan compenseren en is de piriformis spier in mijn bil geïrriteerd en bekneld ie nu een zenuw. Die straalt uit naar mijn been en ja dat doet echt pijn... ook ben ik ruim 10 weken aan het hoesten en daardoor ben ik zwaar incontinent en moet ik van het hoesten overgeven. Kortom, rond sinterklaas heb ik mij langdurig ziekgemeld. Ook nu mocht ik gelukkig 9 weken van te voren met verlof ivm de kerstvakantie. Ik had schijnbaar wel een afspraak bij de bedrijfsarts, maar dat vond mijn werkgever wat onzinnig, omdat ik toch met verlof ging. En rust helpt echt....! Helaas heb ik nog steeds last van het piriformis syndroom en de hoest. De hoest is afgenomen, maar ik hoef niet meer dagelijks mijn kleding te wassen. Het zou fijn zijn als de hoest weg gaat...!

Ik heb mijn hele zwangerschap stug doorgewerkt, ondanks mijn ischias. In totaal ben ik 3 dagen ziekgemeld door de maanden heen omdat ik het die dagen niet vol hield. Met een oplopende bloeddruk en pijn in mijn bekken/been/rug op mijn tandvlees de laatste diensten gewerkt. De vraag werd me gesteld of ik die zieke diensten niet elders kon inhalen. Nee, niks ervan. Nadat mijn verlof in ging ben ik opgenomen met hypertensie, een veel te hoge bloeddruk. Ik ga een volgende zwangerschap echt anders aanpakken. Sterkte, goed dat je keuzes maakt voor jezelf. Niemand anders zal dat doen. ❤️

Ik ben met 30 weken gestopt wegens zwangerschapshypertensie en eiwitten in urine. Voelde mij hier eerst heel schuldig over naar mijn collega s. Maar uiteindelijk realiseerde ik mij wel dat mn zwangerschap en kindje belangrijker zijn dan mijn werk. Je wil niet later denken: had ik maar..... inmiddels al 35 weken en al heel blij dat ik deze termijn hen gered :)

Ik zit sinds ik 10 wkn zwanger ben thuis, nu 33+4. Extreme vermoeidheid met als gevolg daarvan misselijk en overgeven. Zolang ik me rustig houdt heb ik nergens last van. Maar ik was net begonnen bij een nieuwe werkgever. Op dringend aanraden van de vk ziekgemeld op werk. Hield zelfs geen water binnen en kreeg ene na andere blaasontsteking. Heb me hier heel erg schuldig over gevoeld. Maar sliep, en nu nog soms, 14 tot 16 uur op een dag. En als verantwoordelijk verpleegkundige kun je nou eenmaal niet wat vaker rusten op werk. Het heeft ook zeker een paar maanden geduurd voordat ik me er echt bij neer kon leggen en me kon focussen op zwanger zijn. Want uiteindelijk is dat je belangrijkste taak, een mooi kindje ter wereld brengen. En werken tijdens je zwangerschap is leuk, als het kan en te doen is. Ik ben nu erg blij dat ik zo vroeg voor mezelf en de kleine heb gekozen en voet bij stuk heb gehouden bij mijn werkgever.

Bij mijn eerste zwangerschap ook veel problemen gehad met rugklachten/bekken klachten. Veel staand werk kon vanaf 23 weken niet meer hele dagen werken van 8:45 tot 18:00 uur met een half uur pauze op de hele dag!! Kon volgens werkgever niet minder werken. Zoveel stress gehad en uiteindelijk na lang gedoe afspraak bij arbo arts die gaf aan max 4 uur per dag te mogen werken. Denk aan jezelf want door een flinke stress periode heeft ons zoontje in het begin ook veel gehuild kinderarts dacht dat het ook door stuk stress kwam.

Hoi hoi, Hier ook thuis 😬. Op 29 weken toevallig op spoed beland met een liesbreuk en blijkbaar was mijn baarmoederhals nog maar 15mm. Lig vanaf toen op platte rust (33 +2 nu). We hebben jammer genoeg allemaal een ander lichaam. Ik heb mijn eigen zaak per sjance met een medevennoot die jammer genoeg alles heeft moeten overnemen. Het is niet leuk voor je collega’s maar je lichaam legt je wel grenzen op! Niet slecht over voelen

Fijn om te lezen dat er toch zoveel van jullie al in z’n situatie hebben gezeten. We doen tenslotte alles voor ons kindje ❤️

Ik werk in de jeugdzorg en we hadden een rumoerige tijd achter de rug met veel incidenten en diensten die veel vroegen. Met 25/26 weken kreeg ik dan ook erg last van harde buiken en ik wist dat dit te maken had met de spanning die ik ervoer vanwege mijn werk. Het werd mij even te veel.. Op advies vd verloskundige 1.5 week ziek gemeld. Merkte dat de rust mij goed had gedaan, harde buiken waren aanzienlijk minder en ik dacht weer aan het werk te kunnen met 27/28 weken. Dit ging ook wel oke, maar met 29 weken kreeg ik een grote vaginale bloeding (op het werk..) en als gevolg daarvan ook buikactiviteit. Hiervoor 2 dagen ter observatie opgenomen geweest in het ziekenhuis. Advies was om weer minimaal 2 weken rust te nemen, daarna te kijken wat haalbaar was mbt werk. (bloeding was namelijk niet gevolg van spanning, maar mogelijk door een makkelijk bloedende baarmoedermond of mijn tweelobbige placenta) Echter maakte ik mij erg druk en kwamen de harde buiken weer zeer frequent. Ik voelde dat ik vanuit loyaliteit naar mijn team en jongeren niet uit wilde vallen, maar liep er ook tegenaan dat het mij te veel werd. Dit bespreekbaar gemaakt bij mijn manager en team. Ik was erg bang dat er minder begrip opgebracht kon worden voor mijn situatie, maar dit was gelukkig niet het geval. Ik heb mijzelf voornamelijk onnodig zenuwachtig gemaakt. Daarbij gaf mijn team aan dat ze liever zagen dat ik voor mijzelf de knoop doorhakte dan dat ik aan bleef modderen. Zowel manager als team benoemden dat mijn gezondheid en dat van ons ongeboren kind veel te belangrijk was om niet serieus te nemen. Het heeft mijzelf dus vooral moeite gekost om uit te vallen en mij hierbij neer te leggen, maar vanaf week 29 dus volledig mijn werkzaamheden gestopt.

Och wat stom toch! Eerst zo goed begrip van werkgever, maar dan later als nog om je hulp vragen. Als of al het niet moeilijk genoeg is om je grenzen aan te geven. Knap dat je zo goed voor jezelf bent opgekomen!! En eigenlijk ook voor je kindje hiermee 👍🏼👍🏼

Ik zit thuis vanaf de 25 weken, daarvoor al vanaf de 15e week 1 dag vanuit huis gewerkt. Na een slecht weekend met extreem veel overgeven weer en harde buiken, 21 oktober ziek gemeld. Vanuit huis daarna soms nog wel wat dingen gedaan maar alleen als ik daar zelf aan toe kwam. Ik ben blij dat ik in oktober toch toe heb gegeven aan mijn lichaam. Sinds dat moment is mijn gewicht stabiel geworden, overgeven gehalveerd en heb ik weer wat energie voor mijn zoontje. Het blijft bijzonder soms hoezeer je voor jezelf moet vechten en hoe weinig het begrip uit de omgeving kan zijn...

Vandaag bericht gekregen van de salarisadministratie. In januari is een nieuwe VVE regeling ingegaan door de overheid. Wat in houd sta ik langere werkdagen zou maken. Ik kom dus nu uit op 24 p.w. Maar omdat het een pilot is blijven onze contracten op de oude uren staan (16) dat betekend dat ik er in mijn verlof en nu dus in mijn ziekte erop achteruit ga. Omdat het bedrijf weigert om onze contracten aan te passen. Iemand enig idee of ik hier verder stappen mee kan ondernemen?

Als je 13 weken aaneengesloten meer hebt gewerkt is je werkgever verplicht je in ziekte etc het gemiddelde uit te betalen en niet wat er op je contract staat. Niet van toepassing op 38/40 uurs contracten etc.