Zwangerschapsdepressie

Ik ben 26 weken en nu momenteel ook voor niets aan deprimeren, ik kamp al met depressie, maar tijdens de zwangerschap is het niet gemakkelijk, kheb vandaag nog opgezocht op internet en ze noemen dat prénatale depressie, niet leuk, vandaag ook zitten huilen voor niets, pffff, blijkbaar komt het ook door de hormonen,op dit moment ben ik beu voor alles zonder reden,ik ween zelf omdat ik niet meer mag werken van de dokter

Ik herken het.. Ben 23 weken en het is al van in t begin moeilijk maar de laatste 3 weken is t écht zwaar. Mijn vriend heeft ook nog een alcohol en drugsprobleem wat t allemaal nog moeilijker maakt. Het gaat ook echt heel slecht tussen ons.. hij is ook een narcist pur sang. Ons wondertje was ook niet gepland (wel erg gewild door mij ondertussen) maar t is allemaal wat veel momenteel. Ik huil meer als iets anders en ben eigenlijk nog nooit zo ongelukkig geweest. Terwijl ik besef dat ik veel geluk heb dat er een klein mensje ik me groeit. Ik ga vanaf volgende week in begeleiding bij een psychologe. Hopelijk helpt het me wat. Ik kom uit een erg disfunctioneel gezin dus de twijfels over kan ik dit wel en kan ik dit wel alleen (kans zit er dik in dat t zo afloopt) en allemaal vragen en belevenissen uit t verleden die ik zo goed had weggestopt komen terug boven. Ik heb ook nog ADD dus het is allemaal wat veel. Ik wens iedereen heel veel succes in ieder geval! 💋

Hey Karmen, Wat heftig dat je hiermee moet dealen. Ik heb zelf geen last van prenatale depressie, maar heb wel een aantal jaren een depressie gehad. Wat mij hielp was erover praten met een aantal mensen die naast me stonden (schaam je niet en wees eerlijk), zeg ook gewoon als het even niet gaat of als de roze wolk er niet is. Daarnaast ben ik veel in de natuur gaan wandelen, dat gaf mij troost. Een andere uitlaatklep zoals muziek oid kan natuurlijk ook helpen als lopen wat lastig is. Voel je vooral niet schuldig of bezwaard om je rotgevoel te delen met je naasten, zwanger zijn is gewoon niet zo'n feest. Hoe dankbaar je ook bent. Laat staan met een depressie. Je eerlijkheid helpt dan ook andere zwangeren, omdat ze allemaal maar verwachten dat er een roze wolk is, maar die is er niet altijd! En als laatste ben ik een jaar lang elke week naar een psycholoog gegaan, dat was de beste investering in mezelf! Nog steeds pluk ik daar de vruchten van! Wellicht hebben ze andere meiden ook wat aan de tips! Ik wens jou en de anderen veel sterkte!

Hoihoi Ik ben 21 weken zwanger en heb al 4 weken in het ziekenhuis gelegen op de medische psychische unit vanwege suïcidale gedachten ! Echt verschrikkelijk om depressief te zijn en niet te kunnen genieten van je zwangerschap ..

Ik begrijp u volledig, met mij ook zo, ik heb therapie gestart om te vermijden dat het verergerd, aangezien ik een patient ben van het syndroom stress post traumatish, is voor mij niet altijd gemakkelijk, door de zwangerschap mag ik mijn medicatie niet nemen, plus met de hormonen erbij is geen pretje,ik heb mijn eigen beloofd om niet meer in het ziekenhuis te belanden, dus heb ik voor andere opties gekozen door hulp te vragen en thérapie te volgen. Ik wens je ook veel sterkte,

Hai zwangere dames, ook ik ben nu 25 weken zwanger en mijn roze wolk is een donderwolk. Niks roze aan ook al hebben wij heel bewust gekozen voor deze zwangerschap. Mij helpt het wel iets om elke keer wel weer te beseffen dat dit niet is wie ik werkelijk ben maar dat dit is hoe ik op de hormonen reageer. Je bent momenteel niet jezelf. Je lijf is tijdelijk niet alleen van jou met alle kwalen erbij. Voor sommigen is zwanger zijn gewoon echt niet leuk, ook al zouden we het zo graag anders zien. Geniet er gewoon van zegt met dan. Ja.... hoe?! Wat mij ook helpt is dat ik weet dat dit mijn vorige zwangerschap ook zo was en dat toen mijn zoontje werd geboren er in mij ook een moeder werd geboren en alles goed kwam. Dat vertrouwen heb ik nu weer. Hou vol! Accepteer dat het nu niet makkelijk is, zoek hulp, praat erover, doe elke dag iets waar je een beetje blij van word ook al is het nog zo klein en vertrouw erop dat je weer jezelf word straks! Vergeet die roze wolk! Succes met je donkere tijdelijke wolk. Hij waait uiteindelijk over. Daarachter schijnt echt de zon! (Daar hou ik mij aan vast) Liefs

Ow fijn on dit te lezen, hoe raar dat ook klinkt! Ik zit sinds 2 weken thuis, nu 26 weken zwanger. Officieel HG en prenatale depressie ligt zeer op de loer volgens de huisarts gezien mijn klachten en ervaringen op het moment. Helaas adviseren verloskundige, huisarts en UWV de inzet van een arbo, maar mijn werkgever doet moeilijk en wil mij eerst spreken om te bepalen of het inschakelen van de aebo wel nodig is. Dit zorgt voor extra stress en problemen in vorm van zeer ernstige paniekaanvallen en harde buiken regen die soms wel 2uur aanhoudt... Praat al met een POH GGZ bij de huisarts en bij de verloskundige, maar de aanvallen komen vaker... Maak me echt zorgen ook. Sterkte voor jullie allemaal ook!

Hey iedereen, Zoo vervelend om hier door te moeten gaan, en al zeker tijdens een zwangerschap.. Ik had al aanleg en last van depressies voor de zwangerschap. Maar voelde me helemaal op en top tot ongeveer 2 weken geleden.. Ik heb ongelooflijk veel paniek aanvallen, continu stress om het minste, ben heel de tijd onzeker bv. over of de baby überhaupt nog leeft (als ik hem even niet voel). Ik heb nog geen begeleiding maar ga daar morgen voor bellen want het begint uit de hand te lopen. Het is hier ook mijn eerste kindje dus ik weet niet wat wel/niet normaal is, maar ik voel mezelf in een neergaande spiraal terecht komen. Ik wens iedereen veel succes, en zoek zeker hulp! Is niet iets waar je alleen door zou moeten gaan, X

Ik heb exact hetzelfde. Ik ben al vanaf het begin van de zwangerschap angst klachten en zo gaan niet over. Ik ben ook continue bang dat mijn baby niet meer leeft. Zelfs als ik haar voel dan denk ik al maar het kan morgen anders zijn. Ik durf hierdoor ook niet goed spullen te kopen voor onze baby terwijl we zo blij zijn. Ik heb dit ook kenbaar gemaakt bij de verloskundige en ze zijn vollop bezig met geschikte hulp zoeken. Dus goed dat je het aan gaat geven bij de verloskundige!

Gisterennacht weer wakker gelegen door angst. Jij kan het verklaren bij mij komt die spontaan op ik weet niet eens waarom echt in vlagen op en neer daarom denk ik dat het misschien hormonaal is. Tis gewoon niet leuk meer voel me ook gewoon heel anders dan voor de zwangerschap

Echt niet leuk, ik voel met je mee! Is gewoon overdenken en zorgen maken zonder echt een gegronde reden, maar ik doe het nu ook elke dag. Is zo vermoeiend, ook voor mijn vriend.. Ja, ik had op mijn 3e maand al aangegeven heel veel stress te hebben, en ben toen doorgestuurd naar de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis om me te laten begeleiden. Dus ga er werk van maken! Misschien helpt het jou juist om iets te kopen, en het zo wat reëeler te maken. Neemt miss de lading wat weg en de onzekerheden. En heel veel succes natuurlijk, is niet leuk om hier nu mee om te moeten gaan!

Ik heb al dingen gekocht voor de baby en kijk er zo naar uit. In Nederland hebben ze daar specialen klinieken voor in België ligt het anders. Ik ga het weer aankaarten bij de gynecoloog. Met de zwangerschap willen ze niet echt medicatie geven in ergste gevallen alleen antidepressiva en het liefst Wil ik er niks van weten. Ik wil dat de baby hier niks van mee krijgt

Oo wat goed om te horen dat je er wel mee bezig bent, ondank de zwaarte die er op ligt.. Ja, hier in België is het echt doorverwezen worden naar de juiste instanties. Ik wil ook niets nemen, heb dat nooit gedaan. Enkel homeopathische geneesmiddelen. Maar ook dat sla ik nu liefst over. Ik hoop dat overal goed over praten ons allen kan helpen! Sterkte!

Ik heb het vooral de eerste 3 maanden echt verschrikkelijk moeilijk gehad om er blij mee te kunnen zijn, ben er letterlijk zooo ziek van geweest kon er niet van genieten... Terwijl iedereen maar zei van Veer geniet er nou van je bent zwanger dat is wat je altijd al wilde... Nou idd maar wist ik veel dat ik er lichamelijk zo ziek van kon zijn... Nu gaat het redelijk goed met me maar vind het wel moeilijk om mijn buik zo te zien groeien... En ben ook bang voor na de bevalling, een postnatale depressie enz.

Ojee..alsof ik het zelf schrijf😢. Ik ben ook 25 weken en voel me ook echt niet goed. De enige dag gaat het beter dan de andere. En wanneer ik mn baby door mn buik voel word ik echt blij. Maar het is wel elke dag een geworstel. Ik loop daardoor ook nu bij een psycholoog want ij wil straks weer graag stabiel zijn.

Ik heb voor mijn zwangerschap een angststoornis gehad. Het is echt verlammend. Mijn advies is zoek hulp. En zoek iemand die je kan helpen met je angsten te relativeren. Het is soms in je hoofd een monster maar eenmaal uitgesproken al een stuk minder eng. Maar probeer het niet alleen op te lossen. Heel veel sterkte hoor!

Ik neem bijna heel mijn leven antidepressiva, maar tijdens mijn zwangerschap mag ik niet nemen, volledig afgeraden door mijn psychiater en gyneacoloog, het mag gewoon niet tijdens de zwangerschap. Ik kom van belgie, misschien in Nederland mag het wel, weet ik niet, maar liefst niet nemen, zelf als is het zwaar om 9 maanden vol te houden zonder antidepressiva, ik moet alle dagen op mijn tanden bijten, door stress enzovoort, en dit moet ik nog volhouden tot 5 Februari.

Men vriendin is van België en die mocht juist niet stoppen ondertussen bevallen en alles gaat ook goed met haar kindje het is idd beter van niet maar wat als het echt niet meer gaat kan je soms niet anders. Wat zijn jou symtomen als ik vragen mag Rosaria?

Ik vind het raar dat u vriendin mochte doornemen, tenzij dat haar medicatie niet zo sterk zijn als de mijne, ik neem wel zware medicatie.mijn symtomen zijn, zwarte gedachten, piekeren, automutilatie, beu van alles, ziet niet meer zitten, alles afreageren op mijn vriend. Soms kan ik ook erg flippen. En met de hormonen van de zwangerschap erbij, geen pretje, ik heb wel het syndroom stress post traumatish.dus omdat ik geen medicatie mag nemen vervang ik het door therapie,

Ze neemt 10 0f 20 mg misschien daarom.