Bevalling elke x afspelen als een film in mijn hoofd

Je kan ervoor kiezen om extra hulp te krijgen hè. Denk dat het ook de hormonen zijn.

Ik herken het, met name het ziekenhuis gaat zo snel na een ks. Ergens heel fijn om naar huis te gaan. Maar het is ook wel echt een overgang mentaal gezien. Zo waggel je zwanger rond en zo sta je met een flinke jaap met je baby weer in je woonkamer. Gelukkig komt dan de kraamhulp en na een week moet je het samen doen. En dan kickt de verantwoordelijkheid voor je kind en je eigen gebrek aan conditie wel in. Je bent gewoon nog niet jezelf. Bij een normale grote operatie heb je daarna nog echt tijd om te herstellen, maar na een ks moet je gewoon flink aan de bak. Hoe lief je omgeving ook is, je wil alles meemaken en doen. Het is gewoon heel lastig. Het enige wat bij mij hielp is slaap. Hoe vermoeiender hoe meer ik pieker(de). Slaap en rust zoveel mogelijk, hoe eerder je het kan afsluiten. Blijft het, trek aan de bel bij je huisarts of gynaecoloog. Het is heel normaal en soms is je verhaal doen al heel bevrijdend.

Bedankt voor je verhaal. Dit is idd precies wat ik bedoel❤

Herkenbaar! Ik had ook een vrij heftige bevalling wat ik me pas achteraf realiseerde vooral omdat ik voor mijn zwangerschap bang was voor naalden, nog nooit in een ziekenhuis geweest was, laat staan opgenomen en op een operatiekamer onder narcose. Tijdens de bevalling heb ik alles over me heen laten komen en vond ik het heel fijn hoe het allemaal geregeld was en dat ik zo in kon stappen. Naderhand heb ik echt even de tijd nodig gehad om te realiseren wat er allemaal gebeurd is en iedere keer als ik m’n verhaal vertelde of schreef begreep ik beter dat het wel heftig was en dat het ok was dat het heftig was en dat ik heel blij mag zijn dat ik het zo onbewust/bewust heb meegemaakt. De hormonen hebben er echt voor gezorgd dat je het allemaal kunt doen zonder er teveel bij stil te staan. Maar een moment voor jezelf nemen is zeker niet verkeerd💚

Hier precies het zelfde, 20:00 ballon geplaatst. 08:45 vliezen gebroken. 09:00 weeenopwekkers. 20:00 keizersnede.. Helaas werkte de ruggenprik niet zoals het moest. Benen waren verdoofd en bovenste huidlaag. De eerste laag heb ik niet gevoeld en alles hierna wel 😭 Ze hebben alles gedaan om bij te prikken pijnstillers te geven noem het maar op , na de geboorte hebben ze narcose aangeboden maar dit wou ik niet! Toen heb ik een soort lachgas ‘roesje’ gekregen. Na het hechten en terug op de kraamsuite heeft de kleine huid op huid gelegen , na 3 dagen ziekenhuis naar huis gegaan en na 6 dgn de kleine pas voor het eerst zelf kunnen verschonen. Ook ben ik 1,5 liter bloed verloren tijdens de keizersnede waardoor mijn hb heel lag was/is. Over 3 weken heb ik een telefonische na controle met de gynaecoloog ... ook hierin bespreek ik de bevalling en stel ik mijn vragen. Volgende zwangerschap moet ook via een keizersnede. Verloskundige heeft geadviseerd om over 2 a 3 weken ook nog eens met haar de bevalling te bespreken. (Deze was niet aanwezig bij de bevalling) Ik merk steeds meer dat ik terug denk aan de bevalling en hoe het allemaal gegaan is , ik had het me eigen zo anders voorgesteld dan dat het uiteindelijk gegaan is. Voor vele mensen is het een ‘mooie’ ervaring maar ik kan wel stellen dat dit voor ons niet het geval was. Het moment dat de kleine uit me buik kwam en werd laten zien was een mooie prachtige ervaring , 10sec hierna gingen ze verder met placenta verwijderen en hechten etc. Toen was de pijn weer zo heftig als het maar zijn kan. Ik ga dus wel nog langs mijn verloskundige om de bevalling te bespreken! Wel kan ik heerlijk genieten van de kleine ❤️

Fijn om je verhaal te lezen❤. Idd op dat moment laat je alles over je heen komen. Ik was ook nog nooit op de ok enz. Geweest en dat is later dan best indrukwekkend.

Oh jeej wat heftig zeg! Fijn dat je er goed over kan praten en die hulp je ook geboden kan worden. 🍀🍀

Ik vond mijn bevalling ook heel heftig (kunstverlossing, knip en prematuur en 2 dagen moeten blijven) De kraamhulp heeft mij toen geadviseerd om de bevalling te bespreken met mijn man zodat we beide onze gevoelens kwijt konden, want voor mijn man viel het ook niet mee. Ik heb een aantal keer met de verloskundige gebeld om de bevalling te bespreken en dat deed me erg goed! Ik heb een aantal dagen flink gehuild om alles en na 2 weken merkte ik dat ik alles een plekje begon te geven. Hij is nu 4 weken oud en vergeten ben ik het zeker niet, maar het is oke nu. Gun en geef jezelf echt de tijd om dit te verwerken. Het is allemaal niet niks geweest en heel logisch dat dat een plekje moet krijgen!

Hoi, dit is een heel normale reactie op zo'n heftige gebeurtenis. Het is belangrijk om daar voor jezelf de ruimte voor te maken, het is een onderdeel van je verwerking. Dus probeer het niet weg te stoppen maar er momenten voor te creëren, schuw ook zeker niet om er steun van anderen bij te vragen door erover te praten. Je kunt ook contact opnemen met het ziekenhuis als je behoefte hebt om nog eens door te spreken wat er allemaal gebeurde en waarom. evt. kun je ook schrijven voor jezelf of contact zoeken met mentale hulpverlening voor na je bevalling (ik kreeg van de kraamzorg daarover ook een foldertje, heb jij dat ook?) Dat is echt niet raar. Blijven je klachten bestaan of worden ze erger dan is daar ook goede hulpverlening voor bij psychologen, je kunt daar via je huisarts terecht. Heel veel sterkte, ik hoop dat het lukt om intussen ook van je kleintje te kunnen genieten 😘

Ik ben zo bang dat ik dit ook krijg... heb ook 20 uur weeen opgevangen thuis en in het ziekenhuis en uiteindelijk toch een spoedkeizersnee. Wat een rollercoaster . Wij mogen zo naar huis na 2 dagen ziekenhuis wat me heel erg fijn lijkt . Maar af toe komen die bevallings Beelden terug. En denk idd straks als iedereen weg is dat je meer gaat denken we hebben dan meer rust. Hoop dat het slijt en de positieve gedachtes de overhand nemen 🤎

Ik heb een bevalling van gehad van nog net geen 6 uurtjes. Moet eerlijk zeggen dat dit ook te snel is tussen de oren. Ik heb hele fijne begeleiding van mijn kraamverzorgster en verloskundige om dit goed af te sluiten.

Ja dat is waar, ik heb verder geen folders enz. Gekregen en kan het met mijn man wel bespreken gelukkig. Ik geniet optimaal van ons ukkie, ben zo blij dat ik dat wel "gewoon" heb. 🥰

Mijn bevalling was minder heftig, vanaf eerste wee tot bevalling 8 uur, wel in ziekenhuis omdat ik ingeleid moest worden. Alles verliep rustig en werd ontzettend goed ondersteund. Thuis gaat ook alles goed, soms komt de onzekerheid wat op; ademt hij nog, drinkt hij nog goed, waarom zijn z'n oogjes zo vies, waarom huilt hij nou? Mijn man vertelt me vaak hoe trots hij op me is en dat ik het goed doe, dat doet mij dan weer goed. Heb nog contact met GGZ via de huisarts vanwege miskraam 2 jaar terug, aardige vrouw waar je echt je ei kwijt kan. Kan echt helpen om met iemand buiten je kring mee te praten