Even mijn verhaal kwijt. Herkennen jullie het? Ervaring mee?

Hier ook zwangerschapsvergiftiging en dalende hartslag keizersnede.en narcose. Dalende hartslag van de kleine was door mij. Hij kreeg niet meer genoeg via de placenta. Ik heb veel gehad aan maatschappelijk werk en de kraamzorg. Mijn kleine is ni 2.5 maand en nu pas gevoel van roze wolk

Lijkt mij heel moeilijk dat het allemaal zo anders verloopt dan je van tevoren hoopt. Ik heb een 'normale' bevalling gehad, maar de pijn van 5 cm tot 10 cm zo heftig ervaren dat ik een derde kind niet meer wil (misschien denk ik daar over een tijd anders over). Ik heb weken aan de bevalling terug moeten denken en kreeg het heel erg benauwd bij alles wat naar boven kwam. Borstvoeding voelde daarom ook niet fijn. 4/5 dagen heftige naweeën gehad tijdens de bv, waardoor ik een soort van paniekaanval kreeg, alsof ik weer aan het bevallen was. Het heeft mij goed gedaan om met mijn verloskundige hierover te praten. Zij was er immers bij en kon dingen relativeren. Ik had het idee dat ik faalde, maar besefte na het gesprek met haar, dat dit dus absoluut niet het geval is. Hoewel de eerste 5 cm 15 uur duurde, kwam de rest in 3 uur en ben ik in 13 minuten perstijd bevallen van een gezonde zoon. Niet zo gek dus dat ik die pijn van die laatste 3 uur zo heftig heb ervaren.

Jeetje heftig! Kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Vooral over praten en eventueel, als het na verloop van tijd niet minder erg voelt, psycholoog en emdr overwegen! Ik ben in 2 uur tijd bevallen, maar Sofie kreeg het op het laatst ook moeilijk en daarom hedftvde gynaecoloog haar hardhandig eruit getrokken. Gevolg was een totaal ruptuur, naast de knip die ik al had, en daarom moest ik naar de OK om onder narcose gehecht te worden. Sofie had even wat hulp nodig dmv zuurstof, dus ik heb haar uiteindelijk 3 uur lang niet gezien. Ik kan de foto’s van net na de geboorte nog altijd niet terugkijken, zo vreselijk vind ik het. Ik ga dit daarom ook binnenkort dmv emdr verwerken.

Ik werd ingeleid met 41+2, baby werd op 3500 gram geschat. Had een hoge bloeddruk laatste weken en deze is genegeerd. Altijd onderdruk van 88+, vaak 96/100/104 enz. Tijdens inleiding schoten de cms niet op, bleef op 2-3 steken. Zij daalde niet verder in maar ging juist wat omhoog. De ruggenprik was zalig hihi. Maar bij elke wee daalde haar hartslag. Bij t breken vd vliezen zagen ze meconium erbij. Bloeddruk was ondertussen 170/100 en op 10 minuten tijd werd ik de OK binnen gereden. Ze werd snel eruit gehaald en had navelstreng om haar nekje. Ze schrokken want ze was maar 2610 gram 47 cm. Heb haar 30 sec gezien toen moest ze in couveuse en mn vriend ging mee. Kreeg 2x update vd anaesthesist. Verder lag ik daar alleen, vol spanning en angst om alles. De gyn communiceerde niet met me. Wel met de assistent dat een andere gyn van zn fiets was gevallen zucht. Pas na 3u heb ik mijn meisje kunnen zien en vasthouden... Ik wacht op mn volledige zorgdossier en ga dan in gesprek met de gyn. Achteraf gezien was t zwangerschapshypertensie waar niks mee gedaan is. Daarom was ze zo klein voor 41+2. Ik ben erg boos en verdrietig,vooral omdat de gyn en de huisarts beiden zeiden dat t geen 10u had moeten duren. Dat had ons meisje niet gered 😭

Niet perse wat jij hebt ervaren, maar wel dat het uiteindelijk niet ging zoals ik graag had gehoopt. Ik heb er veel aan door te praten met andere. Niet alleen mijn man maar ook kraamzorg/ziekenhuis/verloskundige/andere pas bevallen dames. Mocht je er te veel last van hebben mentaal; kun je altijd nog de huisarts bellen en dit bespreken voor hulp te vragen.

Ik wou in bad bevallen lekker thuis. De verloskundige kwam met een stagiaire toen de bevalling was begonnen. De stagiaire heeft eigenlijk alles begeleid en steeds de ontsluiting gevoeld . De verloskundige zelf bleef aan de eettafel zitten en die vond het allemaal wel goed gaan! Ik ging van 1 naar 4 cm en van 4 cm naar 6 en van 6 naar 9 cm! Wauw dacht ik en dat in 14 uur! Ik mocht beginnen met Persen in bad. Helaas geen baby ... ik bleef maar persen en persen. Ik had vanaf 4 cm ook al pers weeen. Ik kon niet meer ! Ik moest van dr stagiaire even uit het bad en kijken of ik naar de wc kon ? Poepen plassen kots alles kwam eruit . Vervolgens ging de verloskundigen bij mij voelen en vertelde mij dat het beter was om Naar het ziekenhuis te gaan.. ik stemde meteeen mee in want ik was op. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen hoorde ik dat ik maar op 6 cm zat 😭😭 stagiaire had verkeerd gevoeld .. ik had helemaal geen 9 cm ontsluiting. Ik heb er nog alles aangedaan om op de natuurlijke manier te bevallen maar helaas . Hartslag ban onze zoon ging opeeens naar 80/90 slagen per minuut. Oh ja we waren toen alweer 2 uur in het ziekenhuis. Ik heb toen nog uurlang met weeen opwekkers gewerkt maar helaas bleef ik op 6 cm. Uiteindelijk is het toch een spoed keizersnede geworden. Jeeetje was een reis was het ! Onze zoon bleek ook aan de grote kant 4300 gram en had er uiteindelijk nooit op de natuurlijke manier uit gekund 😪 zo dat was mijn bevalling .. ik wou dood en nooit geen kinderen meer ( van de pijn)! Tot ik onze Senne in mijn handen kreeg 🥰 nu genieten genieten