Heb je een huilbaby (gehad)? En hoe gaat het nu met je?

Ik wil niet zeggen dat we eem huilbaby hebben gehad. Maar wel een baby die het iedere dag de hele dag uitkrijste van de buikkrampen, alleen als hij eenmaal sliep snachts niet. Het heeft 16 weken geduurd, echt verschrikkelijk en ontzettend zwaar. Hij is vandaag 11 maanden en een enorm leuk, vrolijk, sociaal ventje. Ik heb er geen trauma van, maar die eerste maanden kunnen me gestolen worden, echt.

U verhaal komt overeen met die van ons. Alleen geen opnames gehad maar wel naar kinderarts, osteopaat, voedingsdeskundige etc.. tot 7 soorten melk geprobeerd alsook medicijnen tegen krampen en reflux. Slaapt ook nog maar door sinds 10 maanden. Als haar tandjes doorkomen is ze idd weer onverdraagzaam en wilt ze opgenomen worden. Ik blijf consequent en zeg dikwijls neen mama wil met jou spelen of knuffelen maar ga je niet de hele tijd opnemen. En denk wel dat ze het snapt. Maar trunten doet ze wel meer door tandjes en dan knuffel ik wel veel.

Ik heb de eerste 4 maanden niet geslapen en ons kindje eigenlijk ook niet. Alleen maar gehuil en gekrijs we werden echt knettergek. Vaak genoeg bij de huisarts geweest en het cb en die wisten niet hoe het kwam. Uiteindelijk na 4 maanden bij een manuele therapeut geweest door advies van me thuis kapster. Na de eerste behandeling en dat er fysio bij ons thuis kwam was het meteen een andere baby. Hij is nu super vrolijk slaapt goed door dus nu eigenlijk niks te klagen behalve mezelf. Ik heb zelf een trauma ervan overgehouden want als hij nu begint te huilen wordt ik al gek in me hoofd. Volgende maand krijg ik emdr therapie ervoor en hopelijk krijg ik dan rust in me hoofd. Ik snap hoe je je voelt en gelukkig zijn we niet de enige. Ik wens je veel sterkte toe en denk ook aan jezelf.

Herkenbaar. Ik kan het huilen, krijsen, roepen, etc niet verdragen. Slapen is nog steeds een ramp. Wordt in slaap gevoed… Dus nog altijd moeilijk mee. Verder wel over het algemeen vrolijk ventje maar heel aanhankelijk aan mama.

Ik ga ook naar een psycholoog en heb ook schrik voor een volgende baby.. weet niet of ik dit nog eens overleef

Hoewel ik natuurlijk liever had gehad dat het jullie allemaal bespaard was gebleven vind ik het ergens ook fijn om te lezen dat het herkenbaar is. Zo radeloos we waren, chiropractor, manueel therapeut, kinderartsen zelfs naar een mentalist geweest met plattegronden van ons huis (wichelroede) Je doet op een gegeven moment alles als het maar stopt. Hoe vaak ik wel niet mee gehuild heb en het uren en uren lopen in de draagdoek. Pfff..en dan zag ik al die kaartjes met erop: ‘geniet ervan!’ Dacht echt dat ik iets fouts deed want vond het weinig genieten 😅. Merk ook dat in de nacht als ik haar even hoor al mijn voelsprieten direct aan gaan en de eerste gedachte is: ‘oh nee..niet weer huilen’ moeilijk om weer volledig vertrouwen te krijgen dat het niet weer opnieuw begint. Fijn om dit te kunnen delen en horen van andere mama’s.

Heel herkenbaar. Eerste 2 maanden alleen maar gekrijst door reflux. Het ergste is nog dat je zo vaak naar huis wordt gestuurd met ‘het hoort erbij’ en ‘baby’s huilen nou eenmaal. 😔 Na 10 weken kon ik echt genieten van haar, alleen was mijn verlof over. Dat voelt nog steeds wel echt als een domper. Verder sta ik er nuchter in als en wanneer er een volgende komt. Heel fijn om te lezen dat ook andere zijn die geen ‘roze’ wolk hebben gehad. 🙏🏼

Onze baby heeft 4 maanden gegild, gekrijst, amper geslapen. Wat word je daar mentaal en fysiek door kapotgemaakt! Alles geprobeerd. Niets, werkelijk niets hielp. Ik werd gek van de slaapadviezen die we kregen. Uiteindelijk na een spoedoperatie een totaal andere baby. Huilende pasgeboren babies triggeren dat hopeloze gevoel enorm. Ik heb geen therapie oid, maar wel enorme angst om er ooit weer aan te beginnen. De oudste was ivm verborgen reflux ook een huilbaby. Plus HG zwangerschappen, ik zie er niet nog een keer overheen.

Heel herkenbaar! Onze dochter heeft 10 weken lang gekrijst, drinken uit de borst lukte niet (fulltime gekolfd) tot we erachter kwamen dat haar nekwervel vast zat.. daarna was het huilen over en hadden we een ontspannen baby. Helaas was m'n verlof toen bijna afgelopen. heb er eigenlijk niet van kunnen genieten en was totaal gesloopt. Het slapen bleef moeizaam gaan zowel overdag als s nachts was ze veel wakker. (Hulde aan de draagzak) Laat ik het afkloppen maar sinds 3 nachten slaapt ze door! Is nu 11 maanden. Nu ze bijna een jaar is en ik mijn schoonzusjes mega relaxed zie met hun pasgeboren een baby's. Baal ik ervan dat ik er niet van heb kunnen genieten de eerste maanden. En als ze huilt dan ben ik nog steeds heel gauw gestresst. Merk dat ik dan weinig kan hebben. Gelukkig blijft m'n man er rustig onder en neemt hij het soms over. Ondanks dat geniet ik er nu volop van, ze is super vrolijk, knuffelig, heb het idee dat ik de 'schade' inhaal... En begint het toch te kriebelen voor een 2e.. tja 🤷

Ik heb geen "echte" huilbaby gehad, maar mijn zoontje kon ook echt veeeel huilen. Ik heb het soms nogsteeds, met name als hij s avonds huilend wakker wordt dat mijn hart een keer overslaat🤣 en idd dat paniekerige gevoel. Als ik aan de eerste weken terug denk, krijg ik een benauwend/paniekerig gevoel. In april komt de 2e, ik zie heeeel erg tegen de eerste weken op en ben er zelfs een beetje "bang" voor dat het net als bij de 1e gaat zijn.

onze dochter heeft de eerste 10 weken ook heel veel gehuild. na een maand of 3 merkten we dat het beter ging. wat je schrijft over het gevoel dat je krijgt als je kindje weer (meer) begint te huilen is heel herkenbaar. ik kan hier nu echt nog een beetje gestresst door raken. soms is het fijn om te lezen, dat je niet de enige bent die dit nog zo kan ervaren. ondanks de slechte start en omdat het bij sofie een tijd heeft geduurd voordat we zwanger waren, hebben we toch al vrij snel besloten om voor een tweede te gaan. en nu ben ik 11 weken zwanger van ons tweede kindje. kijk er enorm naar uit, maar vind die eerste periode na de bevalling ook wel weer heel spannend.

Gefeliciteerd! Kan ik me voorstellen dat je juist die periode spannend vindt. Hopelijk een ‘vliegende’ start 🍀

Jaa dat je hart overslaat! Dat heb ik dan ook idd. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ben zo benieuwd hoe dat gaat dan idd…wij denken ook aan een 2e ofja het begint te kriebelen en wil niet al te veel leeftijdsverschil er tussen als het kan. Vraag me ook af of er niets voor bestaat. Of de Kraamzorg daar tijdelijk meer aandacht aan kan schenken oid. Maja uiteindelijk moeten we het zelf oplossen 😅

Hier helaas ook een huilbaby. Ook 2x een opname ban 5 dagen in het ziekenhuis. Wij hebben forlax meegekregen en daar werd het iets beter van. Ook kreeg ons zoontje de diagnose hyper alert te zijn. Vanaf het moment dat hij zelf door de kamer kom bewegen werd het iets beter. Op het hoogte punt was het wel 20 per dag huilen. De angst zit er bij ons nog goed in. Elke keer als ik hem hoor huilen over de babyfoon dan schiet de stress naar mijn keel. En bij mijn man ook. Gelukkig zijn het 9/10 keer nu alleen korte huiltjes en valt hij snel weer in slaap. Het is echt ellende geweest de afgelopen 11 maanden maar lijkt nu de goede kant op te gaan.🤗

Kwam dit tegen: www.steunpunthuilbaby.nl/ wellicht heeft iemand er nog iets aan. Had mij zeker geholpen destijds maar is niet bij mij in de buurt. Was opzoek naar iets van nazorg na een huilbaby wat niet direct EMDR is maar wel om wat ik veel terug lees bij jullie dat schrik reactie, hart in de keel etc te verminderen en het gevoel van die eerste maanden wat weg te nemen

Ik herken me wel in je verhaal. Hier ook een echte huilbaby gehad. Door de huisarts werd ik niet serieus genomen en gelukkig nadat ik had gevraagd voor een doorverwijzing naar de kinderarts en medicatie kreeg voor mijn zoon, ging het eindelijk wat beter. Maar ik merk inderdaad dat ik na een aantal dagen gemopper van mijn zoontje ook ik weer een erg kort lontje krijg. Ik krijg ook vaker de vraag of er ooit misschien een tweede kindje inzit. Maar daar moet ik nog niet aan denken. Echt genieten van deze babytijd kan ik niet. Misschien hebben we gewoon pech met onze eerste.

Oeff ook hier heel erg herkenbaar! Gelukkig zijn we hier bijna een jaar verder en gaat het beter en beter. Helaas blijft het echt een onrustig kindje en dat blijf ik met momenten echt wel pittig vinden.