Het houden bij 1 kind

Hier ook bewust 1 kindje ik wil absoluut geen 2e ... ik had broers en meer ellende dan profijt ervan dus nee ik hou het echt bij 1

Ik twijfel. Ben 42 en heb een dochtertje gekregen van een donor. Dus ik doe het alleen. Ik wil zelf graag een tweede kindje en gun het mijn dochtertje ook om niet alleen te blijven (ze heeft tenslotte ook al geen vader). Wel bezig om zwanger te worden, maar na 2 miskramen met 10 en 5 weken denk ik steeds vaker ik vind het wel goed zo. Voor mezelf is dat ook echt wel zo en kan ik er prima mee leven als het bij eentje blijft, maar dan denk ik weer aan wat ik haar ontneem. Zelf geen enig kind en heel veel met mijn broertje gespeeld vroeger.

Mijn vriend wil het ook bij 1 kind houden Zelf had ik wel graag nog een kindje gewild.. Ik heb zelf een zusje en ben daar echt gelukkig mee, mijn vriend is enigs kind en heeft daar nooit problemen mee gehad

Hier blijft het ook bewust bij 1. Ze is al ons wondertje. Na 11 jaar er bij neergelegd en toen een positieve test. We zijn beide de oudste thuis met een slechte band met jongere broer/zus. Volgens mijn man zit dat dan in onze genen en zou een volgend kindje dus echt een hel worden 😂😂 Naast onze leeftijd en ruimtegebrek genieten we eigenlijk vooral van alle aandacht die we aan Joy kunnen geven. Hoe graag ik vroeger ook een groot gezin wilde, we houden het lekker bij ons prinsesje. En ik blijf voor altijd gastouder zodat ik wel het plezier van veel kinderen om me heen heb 😊😊

Als we er nog 1 bij mogen krijgen dan is dat super, maar blijft het bij 1 dan is dat ook nog steeds super. We hebben na 6 jaar eindelijk een gezin. We weten dat ik zwanger kan worden (ook al zei het ziekenhuis van niet en dit jaar alweer een miskraam rijker), we zien wel wat de toekomst ons brengt.

Wij houden het bewust bij 1 vanwege beperkte belastbaarheid van mijn man. Nog eentje erbij zou hij niet of moeilijk aankunnen en op deze manier kunnen we volop genieten van ons meisje en haar onze volle aandacht en liefde geven. Ik werk in het voortgezet onderwijs en zie regelmatig eenkindgezinnen. Een gebrek aan broertjes of zusjes hoeft niet per se 'zielig' te zijn, ligt meer aan andere factoren. Als je kind veel in aanraking komt met andere kinderen in de buurt of familie en sociaal vaardig is, is dat bijvoorbeeld al heel anders dan wanneer je kind in een heel kleine en (over)beschermende bubbel leeft.

Precies, ik ben ook 42. Had al twee miskramen voor James. Ik word meteen zwanger daar twijfel ik niet aan. Maar ik wil er ten volle zijn voor hem. En ik had al een slechte zwangerschap. Je ontneemt haar echt niets hoor. Ik ben enig kind en had en heb nog steeds veel vrienden en vriendinnen. Altijd gehad. Het is eerder voor later waar ik aan denk...stel wij vallen weg...want eerlijk zo jong zijn we niet meer...

Oh wel leuk dat je gastouder bent! En je kunt inderdaad al je aandacht op Joy richten

Ja ook dat speelt mee. Ik heb zelf een zieke vader gehad en dat ook in m'n omgeving gezien. Dat is echt heftig in je eentje

Dat hoor je inderdaad ook vaker..

Je kunt niet missen wat je niet hebt he

Ik had een broer.. toen mijn moeder overleed was hij thuis stoned op de bank en had ik er niks aan dus ja ik had beter enigs kind kunnen zijn

Ik wens je nog veel succes en wie weet komt het er toch nog van. En anders ben je zoals je zelf zegt gezegend met eentje

Daar heb je inderdaad niet veel aan. Verdrietig is dat😕 Mijn broertje is ook een bijzondere af en toe een last en hoewel we echt niet de deur bij elkaar platlopen en heel verschillend zijn deel ik toch met niemand wat ik met hem deel.

Wij zitten ook erg te twijfelen... aan ene kant willen we allebei een 2de maar dat zegt ons hart. Ons verstand zegt moeten wij niet onze zegeningen tellen met een gezonde jongen. Moeten we weer traject in met vlokkentest etc En ben zo bang voor weer vergiftiging. Als ik nog denk voordat ik de narcose inging met de keizersnede.. zal ik onze zoon nog zien...

Ik wilde 2 kindjes. Maar ben ergens blij dat we het bij 1 houden. Ben niet meer 1 van de jongste. En alles begint te wegen.

Precies dat... beetje dubbel he. Dat gevoel heb ik ook. Als ik jonger was kwamen er zeker meer

Hier ook bewust 1. Wij hebben het zo goed met zn 3en. We kunnen beide onze eigen dingen goed doen en hebben veel tijd voor elkaar. Onze relatie is er alleen maar beter op geworden. We zijn beide ook personen die echt moeten afschakelen, dat kunnen we zo beide prima.

Ik denk ook wel dat je met familie van 3 echt een hechte band kunt hebben..Vriendin van me heeft er 4 en geeft me toch een ander gevoel.

Ik gun mezelf ergens dat het bij 1 kindje blijft, maar een groter gezinnetje blijft ook door mijn hoofd spoken. Ik vind mijn dochter fantastisch en mijn wens om mama te worden is helemaal vervuld. Ik voed haar alleen op en dat gaat heel goed, maar houd ook van tijd voor mezelf en geniet van de momentjes van rust in huis als zij lekker speelt of slaapt. Het gevoel voor nummer 2 is nog niet sterk genoeg dus ik laat het nog sudderen..