Trauma keizersnede

Hier hetzelfde, maar met een spoedkeizersnede. Ik ben na de operatie 2 uur naar de uitslaapkamer toe gegaan. De langste 2 uren in mijn leven. Bij onze dochter en mij geen complicaties.

ik heb een spoedkeizersnede gehad, ze hebben bij mij niet gewacht tot t ruggenprik zn werk deed, ze hadden me benen vast met hun handen geduwt en me armen hielden ze vast en ze begonnen ik heb hele operatie alleenmaar gehuilt van de pijnnnn ik heb 3x morfine gehad, pijnstillers niets hielp tot ik terug was op kamer, daarna begon alles te werken, 16.59 is me zoontje op wereld gekomen, en ik werd me zelf pas rond 01.00 uur in de nacht. keizersnede? NOOITMEER.

Ik zie het niet meer zo dat komt echt door maatschappelijk werk en door mijn zoon. Ik kwam in bloeddrukcrisis door de PE dus de kleine moest gehaald worden anders zou ik er niet meer zijn, niet lang erna bleek mijn zoon ook in gevaar te zijn. Door nog zo n stomme trombosespuit moest ik onder narcose. Daardoor mocht mijn man er ook niet bij zijn. Gelukkig mocht hij wel door het raampje kijken. Door al die medicatie en narcose kan ik mij niet meer herinneren dat ik mijn zoon voor het eerst op mijn borst had na de uitslaapkamer. Daar heb ik echt moeite mee gehad. Dat mijn man en hij het gezinnetje waren en ik maar beetje bij hing. We hebben nog nagedacht voor een klacht omdat ik die dag had aangegeven dat ik me niet goed voelde dus ze hadden die trombosespuit moeten uitstellen. Maar steek mijn energie liever in mijn zoon, mezelf en mijn man. Ik wilde een groot gezin maar voor nu gevoel dat het hier bij blijft omdat ik het niet nog een keer wil meemaken. Omdat ik nu zoveel terug krijg van mijn zoon dus lachjes en gebrabbel merk ik dat donkere wolk steeds meer roze word

Hier ook. Mijn zoon tegen het plastic aangelegd! Dit was zo ... na ik weet het niet.. onnatuurlijk ..Ik had een spoedkeizersnee! Mijn zoon mocht wel huid op huid bij papa. Ik kwam volgens mij uurtje later weer op de kamer. Ik weet er niks meer van eigenlijk. Heb alleen de foto’s :(. Ik dacht dat het me niet zoveel deed allemaal. Maar gister waren er 2 vriendinnen op bezoek en toen moest ik opeens huilen hierom? Het is 4 weken geleden.. ik probeer maar steeds te bedenken we zijn allemaal gezond en onze zoon is bij ons 💙

Ik ben doormiddel van een keizersnede bevallen op 30-1 de gentle sectio stond gepland op 3 feb maar ons dochtertje besloot eerder te komen. Alles werd super goed uitgelegd en de anesthesist en haar assistent waren super lief en voelde me er erg prettig bij en gerustgesteld. Kon niet wachten op de huid op huid contact met haar... Helaas werd ze tien ze nagekeken werd helemaal slap en paars het huilen kwam ook niet echt op gang.. goddank zit mijn man op de ambulance en zag wat er gaande was! Hij heeft zelf tegen de kinderarts moeten zeggen dat het geen tijd werd om de saturatie van het bloed te meten.. na dit tegen de kinderarts gezegd te hebben kreeg hij als antwoord na dat kan ik wel doen ja.. en bleek ze een zuurstof te hebben van 50!!% mij werd op dat moment niets verteld zag allemaal dingen gebeuren maar geen idee wat er gaande was.. alleen dat ze een beetje hulp nodig had met ademen... ineens gingen ze met me kleine meid naar de kinderafdeling me man moest mee en ik lag daar.. voelde me zo alleen en alles was zo 1 groot gat.. toen eenmaal alle hechtingen erin zaten mocht ik eindelijk naar haar toe.. en lag ze daar in een couveuse met een neusbrilletje.. gelukkig kon ik haar toen wel gelijk tegen me aan houden maar ooww wat heb ik hier op gehuild!!!

Ik heb ooit een andere negatieve ervaring in een ziekenhuis gehad. Wat in wil mee geven: ga in gesprek! - Met het ziekenhuis om te vragen waarom bepaalde keuzes gemaakt zijn. Waren deze nodig vanwege de gezondheid van jou of je baby. En zo nee, waarom is het dan zo gelopen? Dit kan helpen voor je eigen verwerking maar ook voor het ziekenhuis om in de toekomst het anders aan te pakken. Voor jou is dit nu gebeurt maar je kan het bij een ander misschien wel voorkomen. - met je verloskundige/iemand die je vertrouwd/huisarts/vriendinnen oid. Voor je eigen verwerking. Hoe kan je deze negatieve ervaring een plekje geven? En wat was wel mooi en positief, focus daarop :) Heel veel sterkte allemaal.

Ah wat ontzettend jammer!.. wat was de reden die het zkh er voor gaf??.. ik ben de 1e keer bevallen ook met secundaire sectio, en ook een trauma aan over gehouden aangezien mijn ruggenprik te hoog zat en ik dus het gevoel had dat ik zou stikken omdat ik geen adem kon halen. De 2e keer ook secundaire sectio, baby werd bij me weg gehaald, geen trauma, wel vervelend. En nu de 3e keer was een gentle sectio gepland, maar liep helemaal in de soep.. gelukkig geen trauma aan over gehouden want voel me best sterk op t moment maar zeer vervelend was het wel.. de anesthesist kwam bij me langs om er over te praten omdat zij er ook ontzettend van baalde dat het niet ging op de manier die we gehoopt hadden, en dat heeft heel veel goed gemaakt.. de eerste 2 dagen lag ik in mn bed te shaken toen ik t er over had.. na het gesprek met haar viel er een deken van rust over me heen.. dus idd ga in gesprek met (het liefste) de arts die er bij was..

Waarom hebben ze niet gekozen voor narcose dan?? Wat heftig😥.. kan je er over praten??

Ik heb ook een spoed keizersnede gehad maar ik weet niet wat ik dan gehad heb... ik heb onze dochter geboren zien worden en daarna werd ze gelijk gecheckt door de kinderarts en kreeg mijn man haar in haar armen omdat ik steeds weg viel en toen ze me een beetje alert hadden hebben ze haar (in doeken gewikkeld) op mijn borst gelegd en zijn we zo naar de uitslaapkamer gebracht en na 15 min terug naar de kraamsuite en daar kreeg ik haar huid op huid en later bij papa huid op huid en hij heeft ook de eerste fles gegeven. Is dat gek dan? Ik heb t heel positief ervaren en vond iedereen super lief en behulpzaam. Kijk er heel fijn op terug maar geen idee wat “normaal” is eigenlijk

Hoi hoi Hier ook een trauma opgelopen. Moest dinsdagavond inleiden. Middernacht tabletje gehad en hele nacht voorweeën. 10:15u ruggenprik die was zalig. Maar op de monitor zag je telkens de hartslag dalen als ik een wee had. De gyn kwam binnen om 11u geloof ik en zei ja dat gaat hier zo niet lukken het wordt een keizersnede we gaan de operatiekamer klaarmaken. Die vd ruggenprik kwam ook gelijk weer binnen. Schort aan enz en die vroedvrouwen zeiden nog van we hebben nog even hoor. En 5 minuten later stak de gyn zn hoofd al om de hoek van de kamer is klaar kom maar. Geen voorbereidingstijd dus was echt slikken. In die kamer was al zeker 8 man alles hop hop aan t voorbereiden. Nick mocht even later bij mn hoofd gelukkig. Ze gingen als idioten te werk zeg maar en de gyn gaf al een tekentje aan de vroedvrouw van t is niet goed. Ze bleek de navelstreng om haar nekje te hebben en dus veel kleiner dan verwacht. Hij zei dinsdag nog 3,5 kilo en ze was dus 2,6 kilo oeps. Dysmatuur is te laag geboortegewicht voor t termijn. Ze werd direct meegenomen en onderzocht. Nick mocht mee gelukkig. Ik kreeg haar 1 min te zien en toen moest ze in de couveuse voor 2u. Ze waren nog meer dan een uur met me bezig en ik was helemaal alleen op die anesthesist na die hield me op de hoogte. Toen naar de verkoeverkamer waar Nick ook snel was gelukkig maakte hij van zn petutter dat ie me wou zien. Daar nog zeker 1,5u gelegen. En toen mocht ik eindelijk op de afdeling en kwam even later Ellis dan eindelijk in mijn armen. 3u later pas 😭 De gyn heeft mijn bloeddruk genegeerd. Die was al weken een onderdruo van boven de 90, soms boven de 100. De huisarts die maandag na mijn ontslag kwam heeft direct met hem gebeld, medicatie gestart. Ellis haar huidje zat wat los, ze was zichzelf al aan t verteren zeg maar. De gyn had zelf al gezegd van 10u later en ze was er niet meer. Ik heb mijn zorgdossier opgevraagd en ga het gesprek met hem aan. Ik heb zo vaak gezegd van mijn zus had zwangerschapsvergiftiging, ik maak me zorgen, ik voel ze minder, ik denk dat ze klein is. En ik ben niet serieus genomen. Ik zie zelf aan de metingen dat ze stopte met groeien rond de 37/38 weken. Ze was met 41+2 maar 2610 gram 47 cm. Gelukkig doet ze t nu super, maar ik was ze wel bijna kwijt...

Wat een heftige verhalen allemaal! Ik ben zelf 4 weken geleden bevallen dmv een spoedkeizersnede onder narcose omdat de ruggenprik niet goed zijn werk deed. De hele geboorte heb ik dus gemist. Ik werd ongeveer 1,5 uur na geboorte wakker en had haar pas na 2 uur op mijn borst. Heb het gevoel dat dochter niet echt van mij is en denk bijna de hele dag aan de bevalling. Moet ook nog elke dag huilen erom. Omdat de bevalling ook zo lang duurde ben ik ook delen kwijt

Dit heb ik dus ook dat gevoel dat mijn zoon niet mijn zoon is.. dat ik even paar weken aan het oppassen ben .. en hij weer op opgehaald ! Erg hè .. hoop zo dat dit wel voorbij gaat 🥲

Ja echt vreselijk 😞 heb je al een nacontrole gehad in het ziekenhuis en vragen ze er dan ook nog naar hoe je je voelt?

Nee nog niet . Twijfel ook om te gaan. Een gesprek met gynaecoloog krijg ik dan.. weet niet of dit echt een toegevoegde waarde zal zijn

Dat gaat voorbij echt. Ik had dit ook en nu ik meer terug krijg uit mijn zoon zoals gebrabbel en lachjes veranderd die donkere wolk.

Ik heb goed gesprek gehad met de arts. Mijn verhaal neergelegd en gevoel en ze vroeg daar zeker na. Bij mij was het zo dat ze niet gerapporteerd hadden dat ik me nist goed voelde waardoor artsen niet in konden grijpen totdat het te laat was. Excuses gekregen en was daarna voor mij klaar. Ze doen nu ook flink moeite voor mij om mij helemaal door te lichten of er een reden is wrm ik zo vroeg in zwangerschap al PE had (28 wk). Dat vind ik erg prettig. Nu ben ik zelf ook wel erg nuchter en zo waardoor ik zoiets heb excuses aanvaard. Ik ben er nog en mijn zoon ook gezond. En ik hoop dat ze van hebben geleerd dat er ook vrouwen zijn die PE hebben niet altijd alleen de symptomen hebben die worden vermeld