Vage herinnering van de bevalling

Ja heel herkenbaar. Ik had ook geen fijne bevalling. En net wat jij zegt alles is nu heel vaag.

Heel herkenbaar, ik moest zelfs aan mijn man vragen of ik of hij gehuild hebben toen ons meisje was geboren. Weet ook het gevoel niet meer toen zij op mijn borst werd gelegd. Ook een hele zware bevalling gehad (36 uur, 2.5 liter bloed verloren).

Enorm herkenbaar, net zo mijn vriend en ik hebben geen moment alleen gehad samen 2 hele dagen enorm zware en lange weg alles ging enorm langzaam.

Ik herken het ook! Ik kan me alleen het beschuitje met muisjes nog echt goed herinneren 😅

Herkenbaar. Bij de eerste een lange bevalling. De tweede nu in nog geen 4 uur. Bij beide bevallingen heb ik het. Dus ik denk dat het niet ligt aan de medicatie of vermoeidheid. Blijf vooral praten met degene die er bij was.

Ik kan me van alle 3 m'n bevalling ook niet veel herinneren. De eerste was een heftige bevalling, maar de andere 2 waren zeker niet heftig. Ik ben blij dat ik de pijn en dergelijke niet kan herinneren, maar ook de mooie momenten zijn vervaagd inderdaad, erg jammer!

Ik hoorde dus dat je lichaam een bepaald stofje aan maakt na je bevalling zodat je de pijn niet meer kan herinneren.. misschien de rest daardoor ook niet?

Bepaalde gevoelens enzo kan ik ook niet goed meer voor de geest halen. Wel dat hele tijd het afhaal eten van de avond ervoor omhoog kwam 😂 en dat ik moest huilen zodra ik haar vast had. Ik had een prima bevalling en zonder medicatie. Maar heb het idee dat ik knetter stoned was en nu een vage herinnering daarvan is overgebleven ofzo haha. Heel raar en ook wel jammer.

Ik weet ook helemaal niks meer . Mijn vriend zegt dat ik mijn zoon niet eens wou vast houden. Ik zei nee doe maar straks . Ik heb een spoedkeizersnee gehad. Ik zat dus onder de medicatie ! Ruggenprik en morfine . Als ik de foto’s terug kijk weet ik niks meer van de eerste avond :((.

Ik heb van mijn vk haar medisch verslag gekregen van mijn bevalling. Ik vind dit heel fijn om vanuit haar perspectief en de tijdspad terug te lezen hoe mijn bevalling is gegaan. De hormonen laten je de nare gedeeltes doen vergeten. Misschien dan ook de mooie momenten ? Misschien kan je jouw verslag ook opvragen?

Herkenbaar. Dankzij veel praten met mijn man en de verpleegkundige die er bij was, heb ik een aardig compleet beeld. Mijn bevalling, uiteindelijk een spoedkeizersnede, is gefilmd door het medisch team. Vrijdag 2 april gaan we de beelden bekijken bij het maatschappelijk werk. De foto's van de bevalling heb ik nog niet terug kunnen kijken, te heftig.

Ik herken het ook. Ik weet ook niet meer hoe ik me voelde als mijn zoontje er uiteindelijk was. Ik heb ook een zware bevalling gehad, ik weet alleen nog dat ik heel verdwaasd was, ook de eerste uren nadien. Jammer dat we deze stukken ontbreken.

Is best ‘normaal’ dat we er niet veel meer van weten, komt doordat je tijdens de bevalling zo in je eigen wereld gekeerd bent.. daarom is het tijdens een bevalling altijd goed om foto’s of een video te laten maken. Mijn bevalling was idd ook heftig en pijnlijk (veel heftiger dan de eerste) en ik wist van tevoren dat ik me de bevalling zelf achteraf ook niet meer zo goed zou herinneren (net als de eerste keer) dus heb ik weer foto’s laten maken en een klein filmpje. Heel normaal dus en wie weet een idee voor de volgende keer?

Ze hadden me net voor het persen extra verdoving gegeven via de ruggenprik. Ik ben er echt “groggy” van geworden en heb mijn bevalling helemaal niet bewust meegemaakt. Ik herinner me nog wel dat ze 3x gezegd hebben “pak hem maar”, maar ik had niet door dat het tegen mij was... maar ben o-zo-blij met ons ventje! 🥰

Voor mij is het ook 1 waas. Net een droom, ofzo. Soort ‘beelden’ weet ik, bepaalde momenten. Denk omdat je zo in jezelf bent gekeerd. Helaas niets aan te doen..

Herkenbaar, ik heb een spoedkeizersnede gehad en 2 ruggenprikken dus was voor mijn gevoel mega stoned... maar een arts daar heeft met me telefoon alles gefilmd en daar ben ik echt mega dankbaar voor want had de eerste paar uur echt even geen besef en was een beetje van de wereld!🥴

Herkenbaar hoor. Ik heb een positieve ervaring wat betreft mijn bevalling gehad en zonder medicatie, maar merk ook dat het allemaal meer een waas is. Gelukkig heb ik veel foto's dankzij mijn vriend en de verpleging en heb ik mijn verhaal daags na de bevalling uitgebreid opgeschreven in de baby+ app. Juist omdat ik al een vermoeden had dat het allemaal zou vervagen. Overigens is pijn sowieso niet iets dat je kunt herinneren. Niet alleen een bevalling, maar ook een gebroken pols bijvoorbeeld. Je weet alleen dat het enorm pijn heeft gedaan, maar het gevoel kun je niet opslaan en terughalen.

Kan je partner je helpen herinneringen terug te halen? Of misschien kun je er een gesprek over hebben met je dokter die erbij was en vragen stellen? Misschien komt de herinnering ook wel weer terug zodra je uit die hormoonnevel bent...

Je kan je bevalling samen met je partner opschrijven. Zo weet je het altijd terug te lezen. En leuk voor de kleine later