18m slaapregressie

Ik ging juist kijken naar hoe het staat bij jullie. Wij zijn net terug van vakantie en dachten het terug te proberen op haar kamertje, maar neen... ze staat weer recht, huilen, krijsen, tot we haar gaan halen. Ik weet niet of we hieraan moeten toegeven of niet. Voor de vakantie waren we rap 3 uur bezig met haar in slaap te krijgen om dan eraan toe te geven en ze in mijn bed te nemen. We zijn radeloos aan het worden.

Hier precies hetzelfde. Gister terug gekomen van vakantie en hoopte dat het thuis beter zou gaan. Ben vanavond uiteindelijk naast haar gaan liggen daar werd ze rustig van en toen is ze om 21u inslaap gevallen. Ik vind het lastig of ik hier goed aan doe ben angstig dat ze straks nooit meer zonder ons kan slapen...

Mijn dochter is 19 maanden en heeft ons ook ineens nodig om in slaap te vallen. Voorheen legde we haar neer en konden we zo weglopen. Nu moet ik een uur lang naast haar op de grond op een matras liggen. Dat vind ik nog niet zo een ramp, ookal het vervelend is. Maar nu heeft ze ook een paar nachten dat ze krijsend wakker wordt midden in de nacht en 2uur lang haar longen uit haar lijf krijst. Maakt niet uit of ik bij haar ga zitten of niet. Niks helpt om te troosten. Het is zo frustrerend en vermoeiend omdat niks helpt en je uiteindelijk 2uur langs naast een krijsend kind zit. Hoe gaan jullie hiermee om?

Op dat soort momenten helpt wiegen hier nog gelukkig. Helpt dat bij jullie misschien? We doen dat niet standaard meer, alleen als het echt nodig is in de nacht dus. Heb je ook al een flesje geprobeerd? Ik las dat dat bij anderen ook een oplossing was. En anders helpt misschien het idee dat het max een paar weken zou moeten duren 🥲

Als ik haar in de armen neem dan wilt ze uiteindelijk naar de grond. Ik denk dat ze gewoon wilt spelen dan. Flesje wilt ze ook niet meer. Tsjah… ik denk dat ik het inderdaad moet uitzingen😩

Hoi allemaal, Wat ben ik blij jullie reacties opnieuw te lezen. Wij dachten 2 weken geleden toen het weer paar dagen goed ging dat we er doorheen waren maar helaas nu al weer 1,5 week drama! Ze heeft ons nodig om in slaap te vallen, als we dit niet doen gaat ze gelijk weer staan, gooit haar knuffel en speen uit bed en gaat staan krijsen. Om de 5 min terug gaan heeft echt geen zin want dit lijkt het wel erger te maken. Meeste baad om echt toe te geven aan de genegenheid die ze nodig heeft. We zien wel hoe het loopt maar merk dat ik geen energie meer heb om elke avond de strijd aan te gaan.

Wst ben ik blij met jou berrichtje. Wij geven er ook maar aan toe door bij haar te blijven tot ze slaapt, Afgelopen nacht zijn we van 0400 tot 0530 met haar bezig geweest en is mijn man uiteindelijk maar bij haar gaan liggen. Ik ben zo bang dat dit niet meer goed komt. Wanhopig opzoek naar ervaringen van anderen. Onze dochter was altijd zoon goede slaper maar daar is niks meer van over. Ze gaat net als jou dochter meteen staan en heel hard huilen. Hoop zo dat deze fase snel weer voorbij gaat en de rust weer terug komt hier.

Dit is dus mijn verhaal geschreven door jou 😂 Haha! Zonder een van ons erbij in de kamer slaapt hij niet meer. Hij valt wel in zijn bedje in slaap, maar dan zitten we er soms een uur naast. Ga je te vroeg weg, of überhaupt gewoon de kamer uit zoals vroeger dan gaat hij staan: bunny door de kamer en krijsen! En dan om het af te toppen: midden in de nacht om 3 uur to-ta-le paniek (!). Dus bij mij in bed en mijn man naar zolder. En vanaf dat moment wil hij alleen maar op mij slapen, het liefst op mijn buik met zijn hoofd. Vet onhandig natuurlijk! Maar wat een geklier midden in de nacht in bed, kreeg vannacht nog een kopstoot van hem (per ongeluk), dus toen had ik het wel echt even gehad 😂

Het is zo fijn om even van andere te horen dat het daar ook niet allemaal gaat volgens het boekje. Ik krijg momenteel zoveel te horen dat we daar niet aan toe moeten geven want je komt er niet meer van af maar ik hou gewoon in mijn hoofd ik ben haar moeder en doe waar ik mij goed bij voel. Mijn ouders hebben dit ook gedaan bij mij en slaap gelukkig ook niet meer tussen in hahah het lost zich vanzelf wel weer een keer op. Ik zou je dus zeggen “doe waar jij je goed bij voelt en probeer het te zien als een fase en aan fases komt altijd weer een eind”. En ik zeg ook maar zo we hebben gewoon wat extra knuffeltje ze worden al zo snel groot 💕

Haha zo heerlijk om te lezen dat er dus nog meer ouders zijn met deze ervaring. We moeten het maar zien als extra knuffeltijd ondanks dat het soms zo mega frusterend kan zijn. Ik heb mij de afgelopen weken zo druk gemaakt en gefrustreerd dat ze niet wilde slapen en dat ik uren in de avond bezig was met haar naar bed brengen. En natuurlijk mezelf alles aantrekken want de mening van andere zijn, maar dit heb ik sinds deze week los gelaten want door elke keer de strijd aan te gaan is het niet leuk voor haar en voor mij. En ik zat 9 van de 10 keer met een rot gevoel. Ik neem het nu maar zo als het komt en geloof wel dat het goed komt met die kleintjes 💕💕

Nou zo is het ook! Ik probeer het ook te zien als extra tijd om te knuffelen. Hij wilde al maanden niet meer op mij liggen en nu plakt hij aan mij vast. Ook wel weer heel lief 🥰 En ook dit gaat weer voorbij. Heb besloten vanavond met een ‘andere energie’ hem naar bed te brengen. Hij voelt natuurlijk ook de frustratie en irritatie, terwijl als ik niet kan slapen en iemand geïrriteerd op mij wordt het mij ook geen goed doet. Dus vanavond probeer ik het anders aan te pakken en met meer geduld. Maar linksom of rechtsom het komt inderdaad echt wel goed met die ukkies 💕

Ooooooh jemig wat veel herkenning hier haha. Is al ruim een maand drama hier. Ging laatst 4 dagen top dus dacht ervan af te zijn, nou mooi niet! Vandaag wilde ze bij oma niet slapen en toen ik thuiskwam ook bij mij niet. Nu liggen we samen in het grote bed en slaapt ze als een roosje. Ook wel weer heel lief. Fijn om te lezen dat hier zoveel lieve papa's en mama's zijn met zoveel begrip voor de kleintjes 🥰 You rock!

Ok durf het niet luidop te zeggen maar MISSCHIEN is het hier voorbij 🙏🙏🙏. Dat heeft dan 2 maanden geduurd. Het gaat nog niet perfect maar echt al een hele verbetering. Ze valt wel nog op de arm in slaap maar ze is neer te leggen. Bij oma gisteren is ze wakker kunnen gaan liggen terwijl oma verhaaltje vertelde 🙏. Dus eigenlijk lijkt die vakantie toch wel wat gedaan te hebben. Nu nog het juiste ritme terugvinden.

Hier slaapt onze kleine al 5-6 weken heel erg slecht. Wanneer stopt het? Vannacht de ergste nacht: van 1.00 snachts tot 5.00 uur krijsen, huilen, tussendoor ging ze spelen, wiegen, in ons bed, melkflessen gedronken. Niks hielp… we zijn echt kapot.

Bij ons heeft het ongeveer 2 maanden geduurd. Er zijn 2 'doorbraak'momentjes geweest: de afspraak bij de osteopaat heeft het meest geholpen en we merken ook dat de vakantie veel gedaan heeft, maar goed je kan natuurlijk niet zomaar even op vakantie. Even afwachten nog en hopen op een plotse wending 🙏 het komt zeker goed.

Hoi hoi, hoe is het met jullie avonden gesteld?? Hier nu al zeker een maand elke avond een strijd. Ik probeer het te zien als extra tijd samen maar nu we toch al 5 weken bezig zijn op deze manier begint het wel een beetje op te breken.

Hi! Hier echt op en af, soms top nachten waarin hij 12 uur non stop slaapt, afgewisseld met onrustige nachten met huilen en bij mij in bed. Sowieso zijn we nog niet terug op het punt dat hij alleen in slaap valt. Er moet altijd een van ons bij blijven totdat hij slaapt en dan de kamer uit sneaken. We zijn nu een maandje zoet hiermee, en ik zie wel wat verbetering maar denk dat het nog wel even gaat duren.

Hi bij ons heeft het bijna 5 weken geduurd.. en zo plots als het in alle hevigheid kwam zo snel was get ook ineens over. Ik durf het eigenlijk self niet eens te geloven en had er ook geen vertrouwen meer in hier ooit vanaf te komen 😅 Ineens slaapt onze dochter de navhten weer door en gaat ze zonder krijsen slapen. We hoeven ook ineens niet meer bij haar te liggen tot ze slaapt. Ik vond het een hele moeilijke periode maar ben blij dat we er voor haar waren terwijl ze dat blijkbaar nodig had

Het is voorbij. Halleluja! Maar heeft volgens mij echt wel 2 maanden geduurd. Heeeeel veel bij d'r geweest zodat ze lekker in slaap kon vallen, vaak zeker wel een half uur. Of langer. Maar sinds een weekje wil ze graag naar bed. Ze loopt er zelf heen als ik vraag of ze moe is en als we in haar kamertje nog even knuffelen zegt ze "bed", waarna ze naar het bed toe reikt en ik haar erin kan leggen. Vervolgens speelt ze soms nog een paar minuten maar steeds gaat ze heel snel en lekker slapen. 's Nachts maakt ze ook weer rukken van soms wel 12u achtereen. Bizar hoe het kan gaan. Tot voor kort was het echt lastig om d'r naar bedje te brengen en nu wil ze zelf. Kleine snoepies. Alles is een fase en uiteindelijk wordt alles steeds weer beter 💞

Hier heeft het ook twee maanden geduurd en sinds dinsdag zonder te huilen/krijsen naar bed! En ze slaapt ook weer twaalf uur! Heerlijk! Wat fijn dat deze fase weer voorbij is!