8 Reacties
10 maanden geleden
Gecondoleerd met je verlies en heel veel sterkte❣️
Zou het zo kunnen zijn dat hij jouw emotiea/gevoelens over het verlies mee krijgt en hij er daarom zo heftig op reageert? Jonge kindjes kunnen heel veel van de omgeving voelen..
10 maanden geleden
Hier precies t zelfde, ook met praten. Ik negeer het gedrag ondertussen aangezien niks helpt, en dan ‘stopt’ het omdat we vaak iets gaan doen of de deur uit gaan. Heeeel vaak tot 100 tellen 😩
10 maanden geleden
Reactie op Kayleigh_xx
Hier precies t zelfde, ook met praten. Ik negeer het gedrag ondertussen aan ...
Oooh we hebben ook al geregeerd, hem juist alles aanlaten wijzen. Nog meer samen spelen, even goed vast houden dat hij tot rust kan komen niks helpt. En als we buiten de deur zijn is er niks aan de hand, mensen om ons heen zien hem echt als een leuk, lief, schattig jongetje.
10 maanden geleden
Reactie op MevrJo
Wat hier helpt als hij zich niet kan uiten vragen we om aan te wijzen wat h ...
Dit doet wij al een tijdje, we laten hem ook vaak zelf wat pakken. Maar daarna begint het zoweer opnieuw en als hij eenmaal uit de bui is dan gaat het super goed!
Dank je wel!
10 maanden geleden
Gecondoleerd en veel sterkte met dit verlies!
Hoe ben je zelf qua energie/gevoel? Kindjes zijn spiegels en hebben enorme voelsprieten. Kan het zijn dat jij in de loop van de dag ook minder energie hebt? Of je al druk maakt om wat er komen gaat?
Hoe veel hebben jullie uitgelegd en verteld van wat er met je moeder gaande is? Ze zijn nog jong, maar krijgen al veel mee. Als onschuldig voorbeeld: Mijn vader had laatst buikpijn terwijl mn zoontje daar was. Mijn vader lag veel in bed die dag. Mn zoontje heeft het nog dagen gehad over “opa au buik” “opa slapen, au weg!” Omdat we hem hadden uitgelegd dat opa buikpijn had en als hij dan veel ging slapen, het weer beter werd.
Eerstvolgende keer dat ie opa zag heeft ie gevraagd of de buikpijn dan nu weg was.
Je zoontje kan nog niet zo goed praten geef je aan. Dat was hier ook bron van frustratie voor de kleine (en voor ons). Ik kan me dan ook voorstellen dat als hij wél meekrijgt wat er allemaal gaande is/was, maar zich daar niet of slecht over kan uiten, dat hem dat frustratie oplevert.
Misschien helpt het om regelmatig met hem te zitten en het over oma te hebben. Wat er gebeurt is en waar oma nu is. Wat dat met jullie doet. Etc.