Eeuwige twijfel - broer of zus voor onze dochter

Het is echt een persoonlijke keuze en je moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik heb 2 kindjes die schelen 2 jaar en 4 maanden en twijfelde soms ook tot paniekaanvallen toe toen ik zwanger was. Toen besefte ik dat ik niet meer terug kon.. Natuurlijk is het soms zwaar, maar met 1 kind kan het ook zwaar zijn. Vanaf het moment dat mijn 2e kindje geboren werd heb ik nooit spijt gehad. Zij zijn het mooiste wat ik heb en ik zie hoeveel ze van elkaar leren. Het begin is pittig maar het wordt echt makkelijker met de tijd. We reizen nog steeds maar onze vakanties zijn wel anders/aangepast. Ook goed nadenken hoe je alles kan regelen met oppas/opvang eventueel minder werken als je werkt. Het is wel echt gepuzzel soms... zoals ik al zei het is echt een persoonlijke keuze en wat heb je er voor over om (tijdelijk) in te leveren...

Doe wat goed voelt! Ik ben nu 36 weken zwanger van de tweede, maar heb nu zelfs nog twijfels of we er wel goed aan doen. Op lange termijn komt het denk ik echt wel goed. En daar komt bij dat mijn zoontje me zoveel vreugde en liefde brengt. Om dat een tweede keer mee te maken en te delen lijkt me echt magisch. ♥️ Als jij nu het gevoel hebt toch een tweede te willen, zou ik er voor gaan. Uiteindelijk valt alles op z'n plek en vind je een ritme en vinden de kinderen elkaar. Daar ben ik van overtuigd. Enne alle begin is moeilijk, ook met één kind. 😉 Een vriendin van mij is 7 weken geleden bevallen van haar tweede en zij zegt het juist makkelijker te vinden dan de eerste omdat het niet meer nieuw is. Ze is ook minder bezorgd en wat makkelijker met alles. Dat is wellicht ook een voordeel. Beetje onsamenhangend verhaal haha, sorry. Hopelijk kom je eruit voor jezelf!

Ja ik ga vanaf januari 4/5 werken zodat ik op woensdag thuis ben. Maar nog minder werken is gezien men functie erg lastig. Oma woont vlakbij en sprint gelukkig heel veel bij, zonder haar zou het niet lukken. Maar ik begrijp dat ook het plannen allemaal moeilijker is met 2 dan 1, zeker ook iets om mee te nemen. Bedankt voor je reactie

Proficiat alvast! Wat je zegt voel ik ook heel erg … de liefde en vreugde die je krijgt van je kindje .. dat wil je nogmaals ervaren. En bedankt voor de reactie, ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat uiteindelijk alles wel goed komt en er een nieuw ritme komt!

Ja, een tweede is veel werk, en de kleine vrije momentjes die je had bij een eerste zijn nog minder... Ja, je moet twee jaar thuisblijven voor een dutje... Maar... Als ik mijn twee kinderen zie samen spelen, dan is het elke seconde waard.

Hoi hoi hier een mama van 4(oefenen voor baby 5😉), alles heeft zo zijn voordelen/nadelen ik vond van 1 naar twee eigelijk juist super leuk, alleen het eerste jaar was best pittig omdat er maar 1,9 maanden tussen zat. Maar dat veranderde snel zodra ze beetje zelfstandig konden spelen, Super leuk hoe ze nu met elkaar omgaan. Ik werkte toen 4 dagen maar toen eenmaal de jongens op sport gingen ben ik nu naar 3,5 gegaan want ze moeten veel trainen en wedstrijden spelen, maar ik vind juist hoe ouder ze worden hoe chiller, twijfel zal er altijd zijn idd maar wat je al zeg de liefde voor een kindje is gewoon zo magisch. Wij doen zelfs met vier nog mega leuke vakanties, uitstapjes, uiteten, date night. Gewoon beetje plannen en super fijn ook dat je moeder in de buurt woont. Succes met je keuze ❤️

Ik ben zelf 7,5 jaar lang enig kind geweest en ik was zo gelukkig toen ik totaal onverwacht nog een broertje kreeg. Het was het mooiste moment uit m’n leven. Mijn zoontje zal nog net geen twee zijn als zijn broertje geboren wordt en het dus niet zo bewust meemaken, maar ik gun hem ook een maatje in het gezin. Ook op latere leeftijd, als mijn man en ik bejaard zijn, is het fijn om er als kind niet alleen voor te staan. Dit is voor mij de belangrijkste reden geweest om voor een tweede te gaan. Aan de invloed op mijn eigen leven heb ik eigenlijk niet gedacht, want dat staat toch op een laag pitje sinds ik een kind heb. Omdat ik ook al wat ouder ben (nu 39, verwacht in maart de tweede) wilde ik niet te lang wachten. Dat wil niet zeggen dat ik niet opzie tegen de slapeloze nachten, twee jaar langer in de luiers zitten, de extra kosten en gewoon al het gedoe dat een baby met zich meebrengt. En ik denk ook dat het pittig zal zijn met twee kinderen. Maar het is allemaal tijdelijk. In mijn omgeving hebben de meeste mensen al oudere kinderen en ik zie m’n vrienden echt opbloeien nu hun kinderen naar school gaan: sporten, nieuwe hobby’s, echt ontspannen op vakantie. Dus al het ongemak is in principe tijdelijk. Maar het is heel persoonlijk en er zitten vast ook veel voordelen aan een kind hebben!

Dankjewel voor je reactie! Dat laatste is waar ik stiekem ook van droom, ze samen zien spelen en opgroeien

Dankjewel voor je reactie! Wauw, 4 kindjes (ikzelf heb ook 3 broers en niets dan fijne herinneringen uit men jeugd). Succes met baby nummer 5.

Dankjewel voor je reactie! Dat is het voor mij ook, ik ben zelf de jongste van 4 en kan me geen leven voorstellen zonder broers rondom me. En dat wil ik voor men dochter ook, zelfs als dat betekent dat ik mezelf nog meer moet wegcijferen gedurende enkele jaren. Men man is wel enig kind en hij vindt niet dat hij daardoor iets heeft gemist. Maar ik weet ondertussen wel wat men hart wil, maar het verstand werkt nog wat tegen soms.

Ik heb ook lang getwijfeld maar ik denk wel dat het fijn voor je kindje zal zijn om een zusje of broertje te hebben met niet zo een groot leeftijdsverschil. In het begin zal het pittig zijn maar daarna hebben ze veel aan elkaar. Inmiddels ben ik 39 weken zwanger van mijn tweede.

Ik begrijp je twijfel wel hoor. Voor mij was het vorig jaar om deze tijd even lastig. Mijn dochter groeide zo snel en de babyperiode was zo voorbij. Op een gegeven moment bedacht ik mij dat ik vooral een kleine baby miste. Maar ja….baby’s worden nu eenmaal groot dus dat is geen goede reden (tenzij je 40 kinderen wil😳😬). Toen bedacht ik mij: wil ik weer zwanger worden en bevallen? Ik was inmiddels 40 jaar. Mijn man en ik hebben besloten om het bij 1 kind te houden. Afgelopen weekend hoorde ik van mijn nicht dat ze zwanger is van de 2e. Ze is bijna 42. Toen ik het hoorde was ik niet jaloers. Toen wist ik dat ik de juiste beslissing heb genomen. Niemand kan voor jou beslissen. Maar als ik jouw woorden teruglees, denk ik wel dat jij graag voor een tweede kindje wil gaan. Oh ja….mijn neef heeft twee kinderen van 4 en bijna 3 en is nu met zijn vrouw op wereldreis met de kinderen 😵‍💫😅. Ze zijn zelf 41 en 40 😬

Wij zitten ook met deze twijfel. Ik althans. Zit momenteel in de ziektewet, dus voorlopig komt t er sowieso niet van. Mijn droom was altijd 2 kindjes, maar als ik de impact nu van 1 kindje bekijk denk ik soms wel: 1 is voldoende. Makkelijk te organiseren, tijd voor mezelf (blijkbaar keihard nodig) en financieel kunnen we het nu heel goed redden. Maar ik heb ook nog een diepe wens om nog eens zwanger te zijn. Maar goed, alleen zwanger zijn gaat niet.. daarna zit er nog een heel verhaal achter 😉 Als ik dan denk aan een verdere toekomst, zie ik toch wel 2 kinderen aan tafel voor me. En zelf met 3 broers opgegroeid. Het idee er nooit (hopelijk) helemaal alleen voor te staan.. dat gun ik mn kleine mannetje ook.. Kortom: geen antwoord, wel herkenbaar… hier geven we het voorlopig nog even de tijd. Ook met 3-4 jaar verschil kan het nog geen een leuk duo worden 😉

Wij hebben inmiddels bijna 3 maanden een zusje voor onze kerel die uit deze geboortegroep komt. Ik ga absoluut niet ontkennen dat het op spitsmomenten (vooral eten en slapen) even aanpoten is, maar dit leeftijdsverschil kan je al niet meer hebben. Denk dat het enorm scheelt als je tegen je eerste kan praten en kan zeggen dat hij even moet wachten etc. Wij wisten dat het tropenjaren zouden worden, maar willen het voor de toekomst. Dat ze elkaar hebben. Wij hadden zoiets dan liever just get it over with met die babyjaren! Dus ja ik denk in het begin pittiger met twee, maar op de langere termijn makkelijker met twee. Dan kunnen ze ook op elkaar letten ipv alleen jullie op jullie kindje.