Ik ben veranderd op mijn werk

Oh zeker!! Sinds ik vorig jaar geen begrip en tijd kreeg om te kolven (werk in de kinderopvang) ben ik gaan beseffen dat werk maar werk is. Ik heb me daar zo rot en onbegrepen door gevoeld dat ik echt gemerkt heb dat niemand op mij wakker ligt dus ik ook niet meer om mijn werk. Ik doe wat ik moet doen en verder helemaal niks. Zodra ik de deur dicht trek heb ik tijd voor me gezin en denk ik niet meer over m’n werk na. We hebben veel evenementen en extra taken die erbij komen maar ik zeg steeds meer “nee”.

Ja, zeker! Ik houd nog wel steeds van gezelligheid, maar het organiseren ervan voelt nu als 'gedoe', in plaats van een leuk tijdelijk project. Daar waar ik eerst van alles van collega's overnam, moet ik er nu langer over nadenken voordat ik die stap zet. Eerder leefde ik voor mezelf en mijn werk. Nu voor mijn kids, mijn werk en doe ik m'n best om mezelf er ook nog in te plannen. Maar alles is plannen en nadenken, in plaats van 'gewoon lekker doen'.

Zeker! Ik ben van een fulltime managementfunctie overgegaan naar een werkweek van 16 uur en heb heel wat stappen terug gedaan. En eerlijk? Ik vind het heerlijk! De twee dagen dat ik werk ben ik even geen mama, maar ik doe wat ik moet doen en ga dan weer naar huis. Geen extra taken meer. Niet meer in de avonduren of weekenden overwerken. Geen gezeur van collega's oplossen. Niemand meer die iets van me wil. Voorheen was werk m'n leven, maar nu vind ik het heerlijk lekker thuis te zijn met de kleine èn de kleine op komst. 🥰

Yesss ook herkenbaar. Los van dat het ook lastiger is om even spontaan aan te sluiten bij een borrel, vind ik het ook niet zo erg om op tijd naar huis te 'moeten'. Verzin soms zelfs een excuus om nog iets eerder naar huis te gaan... Waar ik eerst alle tijd nam voor een werkdag (ook doordat ik veel kletste met collega's dus dan wat langer bleef hangen om werk af te maken) zorg ik er nu voor dat die zo kort mogelijk is. Ik vind werk wel echt leuk en wil dat ook zeker blijven doen en zou absoluut geen huismoeder willen worden, maar ben wel een 9 tot (max 😉) 5 type geworden .

Ik herken me hier ook in. Mede ook door het onbegrip omtrent zwangerschap en moederschap door het vooral mannelijk team. But I dont care. Over 10-20 jaar zal het wel weer anders zijn en dan moet ik nog 20 tot m'n pensioen :)

Mag ik vragen watvoor werk je nu doet? Ik werkte voorheen ook fulltime, maar wil naar part-time (3 dagen) maar heb veel moeite vacatures te vinden voor iets wat ook nog een beeeetje leuk is!

Ik werk op een klantenservice. :) Kon gelukkig binnen het bedrijf waar ik al werkte minder gaan werken. Gingen ze daar bij jou niet mee akkoord? Er is heel veel vraag naar mensen in deze branche, vaak ook met de mogelijkheid tot deels thuiswerken. Al is dat niet te doen met een rondrennende dreumes haha.

Ah oke! Ik zie inderdaad veel klantenservice vacatures, dat wel. Ik ben alleen echt niet goed in telefoontjes en confrontaties aan de telefoon haha. Dus ik ontwijk klantenservice baantjes altijd 😔. Ik ben trouwens een paar maanden terug weg gegaan bij mijn werkgever omdat de werkdruk echt te hoog was en ze niet van plan waren er iets aan te doen, heel jammer. Het is denk ik iets makkelijker om minder uren te gaan werken wanneer je bij je werkgever blijft inderdaad! Dankjewel voor je antwoord ☺️

Zonde van de werkdruk, maar goed dat je dan voor jezelf gekozen hebt! Thuis is altijd belangrijker dan werk. En qua klantenservice zijn er ook vacatures voor alleen mail en chat. Dat doe ik ook, want boze belletjes zijn ook niet mijn sterkste kant haha! Succes met je zoektocht dan. ☺️

Zeker! Eerst vond ik m'n werk gewoon het allerleukste. Leuke lessen voorbereiden in de avonduren gaf me energie. Nu echt niet meer! Als de kleine ergens tussen 19 en 21u slaapt ga ik gewoon chillen hoor. En me voor alles verantwoordelijk voelen op het werk doe ik ook niet meer. Sowieso draait de wereld zonder ons ook wel door. Plus: ik vind het leven met m'n kleine meisje gewoon ook echt heel erg leuk. Dat is nu mijn nr. 1 prio!

Absoluut! Ik ben bevallen begin februari ‘22. Ik was gaan werken tot mijn water brak. Half mei waren de 14 weken voorbij en moest ik weer terug. Mijn baby had enorm veel krampen en huilde zelfs in de nacht uren op een stuk door. Op begrip kan je niet echt rekenen. Je bent maar een nummer en eens je terugkomt verwachten ze dat je presteert. Ik ga gewoon puur werken omdat het leven zo duur geworden is. Ik doe wat mijn takenpakket is maar niks extra. Ook niet iets gaan drinken met collega’s. Als de dag om is ben ik blij dat ik mijn kindje kan ophalen. Op werkdagen zie ik ze ook maar een uurtje wakker. Ik vind dat verschrikkelijk want het gaat allemaal zo snel.