Moeilijk moederschap, oude leven missen

Zo te lezen heb je veel ballen omhoog te houden in deze periode. Dan is het niet gek dat je de rust in je hoofd niet kunt vinden om te genieten. Dat heb ik ook wel eens gehad. Ik was zo gewend dat ik moest doorgaan, dat ik het gevoel had bij 'stilstaan' dat ik dit met 'draaiende motor' deed. Stilstaan was geen optie. Voor mij hielp het om een week vrij te nemen, terwijl de kleintjes bij de opvang waren. Ik begon met een saunadag. De andere dagen stonden 's ochtends in het teken van (huishoudelijke) taken oppakken die eerder waren blijven liggen. Daarbij had ik ook 1 ochtend samen met een vriendin de bovenverdieping grondig schoongemaakt. In de middag deed ik 'niets', ging even naar de winkel en ook een middag bij die vriendin haar bovenverdieping schoonmaken. Ik was naderhand niet uitgerust, maar had wel weer genoeg rust in m'n hoofd om de twee maanden daarna op zaterdag echt van mijn kleintjes te kunnen genieten zonder het gevoel verder nog iets te 'moeten'. Ik had toen geen verbouwing, maar het lijkt me dat je die niet voor altijd zal hebben. Succes!

Ik heb dat gevoel ook wel gehad. Onze oudste dochter is nu bijna 20 maanden en ons zoontje is bijna 5 maanden. De stop knop is er helaas niet en af en toe heb je ook gewoon voor jezelf rust nodig. Het hielp al dat onze kindjes eens bij mijn schoonouders zijn blijven slapen. Maar mijn man en ik gaan eind september een weekend er tussenuit. Mijn schoonouders vangen de kindjes op. En hoe veel moeite ik ook heb met het idee mijn kindjes een weekend te moeten achterlaten want ze zijn nog zo klein.. ik heb ook nood aan quality time met mijn partner en een klein beetje me-time.. Ik ben er zeker van dat mij dat goed gaat doen ondanks dat ik mijn kindjes ga missen.

Herkenbaar, ik werk 32 uur, mijn man zit op dit moment 100 procent thuis wegens ziekte en ik heb in het eerste jaar van mijn kleintje vanaf 6 maanden veel in een ziekenhuis gezeten met haar. Ik heb een baan met ook hoge werkdruk. En herken het overprikkeld zijn wel. Ik had eigenlijk dezelfde vraag dus bedankt, ik volg ff

Pas goed op jezelf. Dat is het enige wat ik je mee wil geven. Ik zit zelf momenteel in de ziektewet omdat ik ook maar door en door en door ging. Veel ballen in de lucht en een hoge lat voor mezelf. Ik moest vanalles van mezelf, en alles moest voor 100% een dikke tien (bij wijze van). Tot ik op een gegeven moment leefde op de automatische piloot, geen puf meer had voor leuke dingen doen met vriendinnen of het gezin. Ik was blij dat ik ff kon zitten ‘s avonds en ging het liefst vroeg naar bed. Ik dacht dat het met wat extra slaap of rust wel weer overging. Heb in de laatste periode voor de ziektewet wel steeds een dutje meegedaan als mn zoontje sliep. Maar ook dat was niet meer voldoende. Ik was volledig overprikkeld, oververmoeid en overspannen. Lang verhaal kort; de huisarts trok op een gegeven moment aan de rem. Ik zit sinds half juni thuis. Ben nu rustig mn werk aan het opbouwen (het werk was niet de oorzaak, mijn privesituatie weegt het zwaarst). Nu met 1-2 uurtjes per werkdag (werkte voorheen 24 uur over 3 dagen, dus nu 3-6 max, kantoorbaan). In het begin kon ik weinig anders dan slapen en bankhangen. Sliep overdag soms wel 2 uur en dan ‘s avonds weer om 21:00/21:30 uur in bed. Inmiddels kan ik prikkels (vaak) weer beter aan, kan ik weer fijn autorijden, heb ik voldoende aan even aan half uurtje/uurtje tussen de middag voor mezelf. Zoals hier ook getipt: neem eens een week vrij, kind naar de opvang en dan ook gewoon even helemaal weg. Niet bij de verbouwing of het huishouden gaan zitten, maar met een vriendin op stap of zelf even in alle rust winkelen en koffie drinken. Kruip lekker overdag in bed. Slapen of een fijne serie/boek. Even weer wat positieve energie opladen, zodat je er weer even tegenaan kunt. En schroom niet om hulp te zoeken bij je HA. Het kan al helpen om met een praktijkondersteuner te kunnen praten. Een buitenstaander die je praktische tips kan geven. Succes en nogmaals; pas goed op jezelf.

Ik zie al veel nuttige en lieve reacties naar TS, dus ik word vooral getriggerd om te reageren op dit bericht. Ik heb namelijk zelf ook heel lang 32 uur gewerkt terwijl mijn vriend 100% ziek (overspannen) thuis zat. En dát was voor mij uiteindelijk de druppel waardoor ik na maanden óók onderuit ging. Niet heel hard gelukkig, dus ik ben slechts één week volledig thuis geweest en werk sindsdien (nu een paar maanden) 75% + ben nu weer aan het opbouwen naar de volledige 32 uur en dat gaat prima. Maar als ik dan ook nog jouw hoge werkdruk, ziekenhuis trauma’s etc. lees… pas alsjeblieft op jezelf en trek bij voorkeur liever te vroeg aan de bel!

Je hebt ook heel veel ballen in de lucht te houden idd! Maar is het niet een optie dat je wat minder gaat werken? Dat je op die dag je huishouden doet, en wat leuks. Zodat je verder weer wat meer kan genieten? Zomaar een idee, ik zou het sws nooit volhouden iig! (Ook burn-out gehad jaren geleden) Zou het je niet toewensen!

Bedankt, lief 💕 Ik heb gelukkig schoonouders die bij springen. Collega s die ten alle tijden mijn zaken waarnemen als ik veel naar een ziekenhuis moet en we zijn bezig met huishoudelijke hulp te regelen. Ik ben van plan het komend half jaar als mijn man in intensieve behandeling gaat een dag minder in de week te gaan werken tijdelijk zodat ik 1 dag in de week heb waarop mijn kleintje op de opvang zit voor de me time en alle dingen te regelen die ik moet regelen.

Jullie zijn zó lief! Op sommige posts hier, zie ik zo verkeerde reacties of ouders die oordelen. Ik ben jullie zo dankbaar! Ik heb dus gisteren naar mijn hoofd gebeld en mag vanaf oktober 80% gaan werken, wat ben ik daar blij mee! Echt waar, alleen maar liefde voor de niet oordelende mama’s en de mama’s die niet opscheppen met wat je kindje allemaal al kan! 🧡🧡🧡🧡

Wat goed dat je actie ondernomen hebt en je hoofd meewerkt om minder te werken. Is dat tijdelijk om even op adem te komen?

Ik werk in België, dus heb recht op ouderschapsverlof. Dat kan je opnemen in voltijds thuis of in deeltijds komen werken, dan verlies je dus weinig loon. Dus voorlopig is het tijdelijk, als het financieel voor ons geen verschil maakt, ga ik blijven op 80%! ☺️

Ah top! Als dan geen probleem is dan blijvend minder te werken. Hier moet je dan vaak eerst weer een paar maand je oude uren werken of anders een “boete” betalen. Hopelijk vind je even rust zo!

Hallo, ik wil even laten weten dat ik jouw gevoel ook wel herken. Ik werk op directie niveau in HR en ben vorig jaar na 4 maanden terug voltijds aan de slag gegaan. Komt erbij dat onze jongen ook een achterstand heeft op zijn ontwikkeling. Momenteel bijna 19 maanden en loopt niet alleen. We gaan hiervoor van zijn 4 maanden ook 2 keer per week naar de kine en regelmatig onderzoeken laten doen. Na een jaar voltijds werken kwam het gevoel steeds meer en meer dat in inderdaad mijn oude leven miste, vooral de vrijheid om te doen en laten wat ik wil. Heb dan ook deze zomer besloten om vanaf 1/1 80% te gaan werken en die dag ook 50% voor me time en 50% huishoudelijke zaken die blijven liggen. Ik kijk er alvast heel erg naar uit om op die manier een stukje vrijheid terug te krijgen. Veel succes met jouw pad!

Ik heb sindskort 1 dag id 8 weken een dagje vrij helemaal voor mezelf doet me enorm goed miss een idee om zoiets in te voeren wanneer je weer meer werkt.